Ο «ΣΤΥΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ ΑΝΙΕΡΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

 

Ο «ΣΤΥΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ ΤΗΣ ΑΝΙΕΡΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΤΩΝ ΝΕΟΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΩΝ

Του Παναγιώτη Π. Νούνη

Δείτε το εδώ, εδώ και εδώ σε PDF και DOCS.

Μόλις πρό ημερών έχω πληροφορηθεί μία ηχητική εκπομπή του αξιότιμου θεολόγου-δημοσιογράφου των Αθηνών κ. Διονυσίου Μακρή, λόγον υπερβάλλοντα, φανταστικό, εγκωμιαστικό και μυθοπλαστικό, περί του Γέροντος Εφραίμ της ι. μ. Βατοπαιδίου.
Είδε σε οφθαλμοφανές όραμα, λέγει, τον γέροντα Εφραίμ να υπερύπταται και να λούζεται μέσα στο Άκτιστο Φώς.

Τον πιστεύετε;

Εμείς πάντως όχι!

Διότι και αλήθεια να είναι, που δεν είναι, ο Πανάγαθος Θεός δεν θυμώνει μαζί μας όταν αρνούμεθα να πιστέψουμε τις προσωπικές «μεταφυσικές» εμπειρίες τινός αδελφού μας.
Τούτο ειδικά που σημειώνω δεν είναι καθόλου ένας αυθαίρετος προσωπικός (συν)λογισμός φλυαρία ή τάσις δυσφημίσεως του αδελφού μας, αλλά σοφώτατος, απλανής και ορθόδοξος, συλλογισμός όπου εκπηγάζει από την Πατρολογία και Αγιολογία. Θα το αποδείξω μάλιστα και θα παραπέμψω σε ειδική σπουδαιοτάτη βιβλιογραφία προς το τέλος του κειμένου μας.
Συνεπώς, με μία αμφιλεγόμενη και άκρως υποκειμενική μαρτυρία του αγαπητού κυρίου Διονυσίου Μακρή, ο γ. Εφραίμ είναι και επίσημα ο σύγχρονος «Ακτιστοφωτιστής των νεοΓραικών».

Νόμιζα ότι το εν λόγω χάρισμα (!) και το πρωτείο (!!) του «Ακτιστοφωτισμού» και της «υπερυψωμένης Προσευχής» το κατείχε μέχρι στιγμής ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος. Μάλιστα ο ίδιος, ψευδολογούσε, επί «καλού» σκοπού και αποκάλυπτε τις δήθεν «απλανείς»  εμπειρίες του, εξ όσον πληροφορούμε μάλιστα από καθόλα έμπιστες πηγές, στα πνευματικά παιδιά του ώστε να τους χειραγωγήσει… εις εαυτόν, αντί προς τον Χριστόν. Τώρα μας προέκυψε ως νεοΑκτιστοφωτιστής των οπαδών του Ιωσηφισμού και ο Ηγούμενος γ. Εφραίμ.

Σειρά ποιος παίρνει για να υποκριθεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ακτιστοφωτιστού των ραγιάδων;
Ο σεβασμιώτατος Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος;
Ο σεβ. Μεσσογαίας κ. Νικόλαος;
Ο σεβ. Σισανίου κ. Παύλος;

Ο «Ακτιστοφωτισμός» εν τέλει κατάντησε μονοπώλειον της ιεράς μονής του Βα(λ)τοπεδίου και των συν αυτώ. Όπως ακριβώς, κατάντησε μονοπώλειο, και η νεοΦαναριώτικη προπαγάνδα, υπέρ της Ληστρικής Συνόδου του Κολυμπαρίου, μέσω του ιδίου δήθεν «Ακτιστοφωτιστού» γ. Εφραίμ, και κατά των ορθοδόξων αντιΟικουμενιστών και κυρίως σφόδρα εναντίον των ιερώς Αποτειχισμένων Πρωτοπρεσβυτέρων και Αγιορειτών πατέρων.

Εξάπαντος, ο απλανής και ορθοδοξώτατος ακτιστοΦωτισμός των Θεοφόρων Πατέρων, έχω τον λογισμό, όπου στηρίζεται στις μελέτες μας στα Πατερικά Συγγράμματα, ότι δεν συνάδει, καθόλου με την διαβολική προπαγάνδα υπέρ των κακοδόξων αποφάσεων της Ληστρικής Συνόδου.

Έχουμε ανάλογο προηγούμενο, στην ιερά Παράδοση, όπου τω όντι ακτιστο-Φωτισμένοι και περιβόητοι Θεοφόροι Πατέρες να διενεργούσαν με φανατική λύσσα, διωγμούς και προπαγάνδες, υπέρ τινάς Ληστρικής Συνόδου; ΟΥ-ΔΕ-ΠΟ-ΤΕ!
Έχουμε ανάλογο παράδειγμα, αγίων ακτιστοΦωτισμένων Πατέρων, να προπαγανδίζωσι τις κακόδοξες και αιρετίζουσες αποφάσεις τινάς αμφιλεγόμενης ψευδοΣυνόδου; ΟΥ-ΔΕ-ΠΩ-ΠΟ-ΤΕ!

Και ποιος ακριβώς, αξιολογεί και επιβεβαιώνει, το αμφιλεγόμενο όραμα και την προσωπική εμπειρία του «Ακτιστοφωτιστού» και του καλού παραμυθά κ. Δ. Μακρή, ως δήθεν ένα καλόδοξο όραμα και τάχα μου μία απλανή εμπειρία από Θεού; Ο ίδιος; Το αξιολογεί δημόσια και δή από ραδιοφώνου ο ίδιος; Προφανώς και μας το επιβεβαιώνει ο ίδιος, αφού βγήκε από ραδιοφωνικές εκπομπές για να εγκωμιάσει και μαρτυρήσει τον νοσηρό νεοΒατοπαιδισμό.

Ο φίλτατος εν Χριστώ αδελφός και θεολόγος κ. Διονύσιος Μακρής είναι παράλληλα και σημαντικώτατος εκδότης της ενδιαφέρουσας και ορθόδοξης εκκλησιαστικής εφημερίδος «ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» και άλλων τινών θεολογικών συγγραμμάτων. Δυστυχώς όμως, ως γνωστό, τα οικονομικά πλοκάμια και οι διαβόητες «ελεημοσύνες» του νεοΒατοπαιδινού Ηγουμένου Εφραίμ έχωσι διαβρώσι τα πάντα.

Ελπίζω μόνο να μη διαβρώθηκε εν τέλει και ο «Στύλος της Ορθοδοξίας» από οικονομικές Βατοπαιδινές χορηγίες. Τι «Στύλος της Ορθοδοξίας» θα ήτο ή είναι άλωστε αν αποδεικνύεται ότι πράγματι είναι παραμάγαζο και υποστύλιο του ληστρικού νεοΒατοπαιδισμού;

Τι θέλω να πώ με αυτό;

Επ΄ αυτού του ζητήματος, έχουμε αποδείξει και αναδείξει, ως δημοσιογραφική αποκλειστικότητα, μόλις πρόσφατα και στις αρχές του Μαΐου, σε ειδική μονογραφία μας, ότι ο γ. Εφραίμ, έχει βραχυκυκλώσει, την Πανελλήνια Ένωση των Θεολόγων (Π.Ε.Θ.), με ειδικές χρηματαποστολές και «ιερές», εξάπαντος γερές οικονομικές χορηγίες, για την έκδοση του θεολογικού Περιοδικού «ΚΟΙΝΩΝΙΑ».

Προσφέρει «δωρεά» 3.000 χιλιάδες νεοΒα(λ)τοπεδινά ευρωπουλάκια για την έκδοση κάθε περιοδικού της Π.Ε.Θ. Λαμβάνει η Π.Ε.Θ. ως «δωρεά» σχεδόν 15.000 χιλιάδες ευρώ τον χρόνον για τα τέσσερα περιοδικά της.

Άμεση και λογική συνέπεια, του εν λόγω αποτρόπαιου χρηματισμού της συνδικαλιστικής διοικήσεως των Ελλαδιτών Θεολόγων, ήταν είναι και παραμένει, ένα ακανθώδες και ανοικτό πρόβλημα για να μη αρθρώσει η Π.Ε.Θ επίσημο αντιρρητικό και παραδοσιακό λόγο, μέχρι στιγμής, περί και κατά των κακοδόξων αποφάσεων της Ληστρικής Συνόδου της Κρήτης.

Το κείμενο μας που αποδεικνύει, μαζί με τα φωτογραφικά αποδεικτικά ντοκουμέντα την υψηλοτάτη νεοΒατοπαιδινή χορηγία προς την Π.Ε.Θ. φέρει τον τίτλο: Η ΑΝΙΕΡΗ ΜΕΓΙΣΤΗ ΒΑΛΤΟΠΕΔΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ (Π.Ε.Θ.), http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/05/blog-post.html

Περί του όντως αρκετά καχύποπτου και σκοτεινού ρόλου του Ηγουμένου της ιεράς μονής Βατοπαιδίου, αλλά και περί του πλανημένου μητροπολίτου και αυταδελφού αυτού Λεμεσού κυρίου Αθανασίου, μας υποψιάζει, χρόνια ολόκληρα η Ακρόπολις της εν Κύπρω Ορθοδόξιας, τον Άγιον Θεοκρέμαστον Όρος της Κύπρου, η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου δια των φωτισμένων πατέρων της.

Η μοναδική ανδρώα ιερά Μονή όπου αρνήθηκε, από ρωμαλέα και ομολογιακή ανδριωσύνη, να διακηρύξει και να αναγνώσει επ΄ άμβωνος την κακόδοξη κυπριακή Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιο «Προς τον Λαό» όπου υποστήριζε την αποδοχή των αιρετικών αποφάσεων της Ληστρικής Συνόδου της Κρήτης.

Η ίδια ιερά μονή του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, η ιερά μονή του Θεοκρεμάστου (Σταυροβουνίου), όπου αρνήθηκε μόλις πρόστατα να υποκύψει σε υπερφίαλες πιέσεις του γ. Εφραίμ, όπως οι Σταυροβουνιώτες πατέρες τον υποδεχθώσι και φιλοξενήσωσι (μαζί με μεγάλη ομάδα νεοΒατοπαιδινών Καλογέρων) μέσα στα μεσημέρια. Καθότι ο ίδιος προσπαθούσε, να επιβάλει, ως βασική προϋπόθεση για την φιλοξενία του.

Οι Σταυροβουνιώτες πατέρες, όμως, δεν μασάνε από τέτοια μασκαραλίκια (ή μουσκουρούθκια, κατά την κυπριακή διάλεκτο) και του εδήλωσαν ορθά-κοφτά να έρθει μέσα στις ώρες του κανονικού επισκεπτηρίου. Έτσι, ο ίδιος, (αγκρίστηκε, κατά την κυπριακή διάλεκτο) μάλλον του κακοφάνηκε κάμποσο και έτσι εν τέλει δεν πήγε ως ταπεινός προσκυνητής στον Τίμιο Σταυρό, ούτε ανέβηκε για να πάρει και την ευχή του αγίου Γέροντος Αθανασίου Σταυροβουνιώτου.

Το ηχηρό σκαμπίλι όμως το έφαγε, κανονικώτατα, και είχε γεύση Σταυροβουνιώτικη.

Ποιος έχασε τελικά;

Ο Ζωοποιός Τίμιος Σταυρός; Ο άγιος Γέρων Αθανάσιος Σταυροβουνιώτης; Ή μήπως, ο ακτιστοφωτιστής των νεοΒατοπαιδινών  γ. Εφραίμ; Προφανώς ο τρίτος!

Δεν γνωρίζω αν ο κύριος Διονύσιος Μακρής, λαμβάνει κάποιαν γεναιόδωρη οικονομική νεοΒα(λ)τοπαιδινή χορηγεία για τον «Στύλο Ορθοδοξίας» ούτε μπορώ να αποδείξω τέτοιο πράγμα, αν και αυτό φημολογείται εντόνως. Μακάρι να μη λαμβάνει και να είναι αμερόληπτος αντικειμενικός και ανάργυρος εκδότης.

Αλλά αν υποθέσουμε λ.χ. ότι, αύριο, λάβω μία ανάλογη ισχυρά οικονομική χορηγεία από την ι. μ. Βατοπαιδίου, για να αναλάβω θεολογικές υπηρεσίες μέσω του ιστολογίου μου, τι άραγε θα έπραττα ως Παναγιώτης;

Σίγουρα θα έπεφτα σε πολλές σκέψεις, το ομολογώ.

Πολύ πιθανόν, να άρχιζα να παπαγάλιζα  και να έγραφα τα ίδια και ταυτόσημα, ίσως με πλέον καλύτερα λόγια περί των συγχρόνων Ακτιστοφωτισμένων Βατοπαιδινών Καλογέρων. Όλοι μέρα θα έγραφα, παραμύθια της Χαλιμάς, για Θεωρίες, Οράματα, Θαύματα και Οπτασίες, του Μητροπολίτου Λεμεσού και του γ. Εφραίμ.

Και μάλιστα το καλυτερώτατο κερασάκι στη τούρτα, πιθανόν και να άρχιζα, να ανασκευάζω, αντιρρητικά, τις αντιαιρετικές αντιρρήσεις του εκλεκτού και παραδοσιακού θεολόγου κ. Βασιλείου Χαραλάμπους που συγγράφει συστηματικά και δικαίως κατά των κακοδοξιών του ψευδοπροφήτου Ιωσήφ του Χαμογελαστού.

Βέβαια, επειδή δεν θέλουμε να ζούμε με ψευδαισθήσεις, νομίζω, ότι δεν πρόκειται να λάβουμε ουδέποτε τέτοια χορηγεία, όχι γιατι δεν θα την επιθυμούσαμε, ή γιατί δεν την έχουμε ανάγκη, φτωχοί άνθρωποι, αλλά διότι δεν είμεθα άξιοι της «ελεημοσύνης» των ακτιστοφωτιστικών ευρωχορηγιών.

Όπως και να έχει το πράγμα, μας αρκεί το Έλεος του Κυρίου μας. Και η Χαριτόβρυτη πλουσία ελεημοσύνη που λαμβάνουμε καθημερινά από τα θεόπνευστα Πατερικά Συγγράμματα.
Μιας και το έφερε όμως η κουβέντα μας σε αυτά τα αγία συγγράμματα, οφείλω, καθώς εδήλωσα, να παραπέμψω λοιπόν σε ένα κορυφαίο σύγγραμμα όπου το εμελέτησα στο παρελθόν.

Το εμελέτησα μάλλιστα, επάνω σε ένα ναυαγοσωστικὀ πύργο, όταν το επάγγελμά μου ήτο εποχιακός Ναυαγοσώστης των Βρεττανικών Βάσεων της Κύπρου (και εκ παραλλήλου σπούδαζα στην Θεολογική Σχολή της Θες/νίκης, 2008-2012).

Το εν λόγω πατερικώτατο βιβλίο, μας αποσαφηνίζει και μας οριοθετεί, ποια πρέπει να είναι ακριβώς η ορθόδοξη και απλανή στάσις των νόρμαλ Ορθοδόξων Χριστιανών, έναντι των ονείρων, των οραμάτων και των φοβερών οπτασιών και «μεταφυσικών» εμπειριών που ενδέχετε ίσως να βιώσουμε προσωπικά εμείς ή και άλλοι αδελφοί μας.

Το εξαιρετικώτατο βιβλίο, λέγεται: ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΠΕΡΙ ΟΝΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΩΝ (ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ), πρόλογος: Γέροντος π. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ, εισαγωγή: Πρωτοπρεσβυτέρου π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, έκδοση: Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου, Γ΄ έκδοση, Γουμένισσα 2004, σσ. 408.

Αξίζει λοιπόν να το βρείτε και να το μελετήσετε, σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα, όσοι τυχόν ενδιαφέρεστε για τέτοια ζητήματα.

Εμείς επειδή δεν είμεθα «Στύλοι της Ορθοδοξίας», αλλά είμεθα μάλλον σκαμνάκια και υποστύλια ορθοδόξων Διδασκάλων και πατέρων μας, δεν έχουμε ουδεμία εμπιστοσύνη στην προσωπική «μεταφυσική» εμπειρία του κ. Διονυσίου Μακρή. Διότι ο γ. Εφραίμ, ο σεβ. γ. Αθανάσιος και ο γ. Ιωσήφ αστόχησαν στην Πατερική Θεολογία και στην Πίστη των Ορθοδόξων.
Ποια είναι η απόδειξις;

Μία απόδειξις εκ των πολλών άλλων, είναι: Ο φρικτώτατος δημόσιος εγκωμιασμός του αιρετικωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και εκ παραλλήλου η στυγνωτάτη συκοφαντική δυσφήμισις των απανταχού ορθοδόξων αντιΟικουμενιστών Κληρικών, Μοναχών και Λαϊκών.

Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Ορθόδοξος Θεολογών

O π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΔΙΕΚΗΡΥΞΕΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ

O ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΔΙΕΚΗΡΥΞΕΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΩΡΕΙ

Του Παναγιώτη Π. Νούνη

Δείτε το εδώ, εδώ και εδώ σε PDF και DOCS.
Όσοι έχετε άτακτα και ανήλικα παιδάκια, όσοι είστε πειθήνια χειραγωγούμενοι από κάποιον Γκουρού ή Γέροντα, όσοι είστε καρδιακοί ή πονόψυχοι, αφελείς ή αδαείς, όσοι έχετε ζάχαρον ή και υπέρταση, όσοι πάσχετε από πλατυποδία και ηλίαση, παρακαλώ καθήστε αναπαυτικώς, οι υπόλοιποι παρακαλείστε όπως απομακρυνθείτε άμεσα από τις οθώνες του υπολογιστού σας και να μη διαννοηθείτε να μελετήσετε το επόμενο κείμενό μας, διότι εμπεριέχει πραγματικές σκηνές και «ουάου» ατάκες όμως «ακατάληλες για ενηλίκους».
Επιτρέπεται η μελέτη, με την ευλογία του Γκουρού σας, ούπς του Πνευματικού σας ήθελα να πώ, ή και με γονική συναίνεση. Παρ΄ εκτός κι αν οι γονείς σας είναι ευσεβείς-βλαμένοι όπερ έχετε το δυνητικόν δικαίωμα να τους παρακάμψετε.
Όποιος είναι παιδάκι στην ψυχή και στην καρδία (ανήλικος ή ενήλικας) ας το μελετήσει χωρίς φόβο και πάθος.
Τα επόμενα λιγοστά που θα ακολουθήσωσι είναι συμπληρωματικές σκέψεις, όπου εσημειώθησαν κυρίως, ως υστερόγραφον, από την ιδική μας ανταπάντηση περί της δευτέρας επιστολής του πατρός Βασιλείου.
Φαίνεται κάπως αμυδρά, ότι ο π. Βασίλειος Βολουδάκης αναγνωρίζει και αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι έκανε γκάφα και έπεσε, δημοσίως, σε στυγνώτατες ετεροδιδασκαλίες.
Καταλαμβαίνει ότι το παράδειγμα του Αρείου και του Αρειανισμού ήτο απόλυτα άτοπο, ανιστόρητο, άστοχο, και ότι δεν του βγήκε όπως θα ήθελε, μάλιστα, αντί να βοηθήσει την καλή πληροφόρηση στους κατηχουμένους του εδιέσπειρε εν αγνοία του και εν αφελώτητι καρδίας, έτι επι πλέον την παραπληροφόρηση και την σύγχυση με μερικές τραγελαφικές κακοδοξίες.
Η πνευματική ανωτερότητα του π. Βασίλειου και η εμμέσως πλήν σαφώς οπισθοχώρησίς του, έναντι των αντιρρήσεων μας, διότι αναγνώρισε το τραγικόν του ολίσθημα είναι άξιον θαυμασμού, διότι εν τέλει αντί να επιμένει στις α-νόητες κακοδοξίες και εσφαλμένες απόψεις του, προσπαθεί με τον ιδικό του τρόπο να δώσει μία απολογία, τουλάχιστον, προς παντί τω αιτούντι.
Παραθέτω αυτούσιες τις επιστολές μας μετά το πέρας του εν λόγου υστερόγραφου σημειώματος. Έχω εμπιστοσύνη στη δικαία κρίση των φιλότιμων συστηματικών αναγνωστών μου. Δεν εμπιστεύομαι ουδαμώς την κρίση και κριτικήν των κακοπροαίρετων αναγνωστών μου. Για να γίνει όμως κατανητή η εν λόγω κειμενική σύνθεσις, θα πρέπει να μελετηθεί με την εξής σειρά: πρώτα η επιστολή του πατρός Βασιλείου Βολουδάκη, έπειτα η δική μου επιστολή, και μετέπειτα ως επιστέγασμα, από το σημείον εδώ και κάτω, ξεκινά το υστερόγραφον-τελεσίγραφον.
Αν επιλέξετε άλλη μέθοδο αναγνώσεως το κάνετε με ιδικήν σας ευθύνη.

Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Ορθόδοξος Θεολογών

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ-ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟΝ
Δεν υπάρχει δικό μου,  και δικό σας ιστολόγιο, πατέρα Βασίλειε, για τη δική μου συνείδηση τουλάχιστον και προσωπική διαδικτυακή και φιλική σχέση μαζί σας. Το «Βολουδακικόν» ιστολόγιόν μας, όπου κατά τον κ. Τελεβάντο παραλληρεί ότι εσείς το ελέγχετε και ότι εσείς το χειραγωγείτε, αλλά Χάριτι Κυρίου το διαχειρίζομαι προσωπικά ο ίδιος, φιλοξενεί χρόνια τώρα πάμπολλες οπτικοακουστικές προεπιλεγμένες πνευματικές και κατηχητικές ομιλίες σας, γραπτά σας, κριτικά σχόλια του υποφαινόμενου όπου σας υπερασπιζόταν με πάθος κ.λπ.
Άραγε τι άλλον σχιζοφρενικόν και φαντασιόπληκτον παρέμεινε να μας πεί ο και σύμφωνα με την Ελληνική δικαιοσύνη «συκοφάντης» σας ο αξιότιμος συνάδελφος και πρώην προσωπικός μου διαδικτυακός μέντορας και φίλος κύριος Παναγιώτης Τελεβάντος, τώρα που ο  χειραγωγούμενος σας και «μαθητευόμενος μάγος» σας σας ασκεί αυστηρώτατην θεολογική κριτικήν με αποδεικτικές αντιρρήσεις;
Προφανώς θα μας πεί ο Τελεβάντος, αν ακολουθήσουμεν πιστά την Τελεβάντειον λογικήν: ότι εσείς (ο π. Βασίλειος) εγράψατε το κάθε αντιρρητικόν και κριτικό κείμενον, εξάπαντος εναντίον του ιδίου εαυτού σας, μάλιστα φίλοι/ες αυτά γεννά ο νούς όποιου πάσχει από οξεία Τελεβαντίασιν ή και ελεφαντίασιν Ψυχής, για να έρθετε ετεροχρονισμένα δήθεν για να το ανασκευάσετε με εγκωμιαστικά και δοξαστικά λόγια, αμφότερα όμως γραμμένα από σας αλλά με την ιδικήν μου υπογραφή. Ούτε και ο πιο μέγιστος μυθιστοριογράφος των αιώνων δεν εγέννησεν ποτέ του τέτοιον πολυσύνθετον φαιδρόν και διαβολικόν συλλογισμόν.
Διότι προφανώς για τον αξιαγάπητο κυρΠαναγιώτη Τελεβάντο, οι πρώην καρδιακοί του φίλοι, τα πρώην μαθητούδια του, ήτο είναι και παραμένωσι διανοητικά και ψυχολογικά καθυστερημένοι.
Τον ευγνωμονούμε αναντίρρητα για την κάθε μικρή και παραμικρήν μομφήν εναντίον μας. Και παραδεχώμεθα ότι είμεθα φανατικοί υπέρμαχοι του Βολουδακισμού ενίοτε και του σκεπτικισμού. Και να πώ, ότι ουδέποτε ήτο προσωποπαγές και ατομικιστικόν το ενθάδε Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», απόδειξις, οι σωρηδόν συνεργασίες του και ως επι το πλείστον συνεργασίες μαζί με σας π. Βασίλειε.
Και ένας συνεργάτης σας, αν τυχόν κάποτε μεταβληθεί σε εχθρός σας, συνήθως, θεωρώ, ότι δεν φέρει ακεραίαν την ευθύνη μόνον ο ένας εκ των δύο, διότι σε μία διάσταση ανθρωπίνων σχέσεων, ευθύνη έχωσι αμφότεροι.
Στο ιστολόγιό μας δεν αναρτήθηκε κουτσουρεμένο το βίντεό σας, αλλά εκείνο το ειδικώτατον ολιγάλεπτον απόσπασμα όπερ ήτο υπό κρίση καθότι, το σημειώνουμεν, με πάσα σαφήνεια και ευκρίνεια. Επίσης ετοποθετήσαμεν παράλληλα, και ολόκληρην την δέσμη και την πηγή, για να παραπεμφθεί με ασφάλεια και δεοντολογικά, ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος, ίνα παρακολουθήσει ολόκληρον το οπτικοακουστικόν σας κήρυγμα. Μόνος ένας θεόστραβος ή θεοπάλαβος, θα μας εκατηγορούσε ή, θα άφηνεν εν αδίκω μομφή, ότι αποκρύψαμε την πηγή και δεν παραπέμψαμε με ακρίβεια σε ολόκληρον το βίντεο. Συνεπώς μας αδικείτε στα περί «κουτσουρέματος» του οπτικοακουστικού εφ΄ όσον εντός των πρώτων γραμμών παραπέμπουμεν ευθαρσώς με γλώσσα ελληνικήν σ΄ολόκληρον το βίντεο.
Μήπως εν τέλει βλέπετε, όσα εσείς θέλετε να δείτε, ή, βλέπετε όσα άλλοι «καλοθελητές» σας πληροφορώσι;
Φαντάζομαι με όσα γράφετε π. Βασίλειε, αντιλαβάνεστε, ότι προσπαθείτε να με παρουσιάσετε αυθαίρετα, ως κακοπροαίρετο ως διαστροφέα των λεχθέντων σας και ως αμείλικτον εχθρό σας, και αυτό δεν σας τιμάει καθόλου και το παραθεωρώ διότι ενίοτε και οι πνευματικοί μας πατέρες σφάλλωσιν κατά των παιδιών τους. Ούτε τομάει και όσους τυχόν σας συμβουλεύωσι να γράψετε τέτοια πράγματα εναντίον μας.
Τα αντικειμενικά στοιχεία, αποδεικνύωσι, ότι τίποτε απολύτως δεν έκρυψα και παρέθεσα μάλιστα, με κάθε δυνατή ευγένεια, την απολογητική και αντιρρητική στάση και θέση μου. Συνεπώς προς τι η τόση ανασφάλεια, η μεγίστη φοβία, και η παράλογη καχυποψία από μέρους σας; Η οποία διέρχεται και μεταβάλλεται μάλιστα, δημοσίως, σε δημόσια αμαρτητική ενέργεια, και εννοώ σε κατάκριση και σε άδικον κρίση κατά τινός αναξίου μέν αλλά διαδικτυακού ιεροκήρυκος και θεολόγου δε της Εκκλησίας της Κύπρου;
Οι δημοσίως αμαρτάνοντες και κακοδοξούντες, μας διδάσκει ο Απόστολος των Εθνών, δημοσίως (και όχι ιδιωτικώς ή προσωπικώς) και αποτόμως πρέπει και να ελέγχονται. Είναι έτσι ή δεν είναι έτσι αγιώτατε Πρωτοπρεσβύτερε της ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών;
Προσπαθείτε μήπως, να επιβεβαιώσετε, τις ψυχολογικές και ψυχογραφικές αντιρρητικές εκθέσεις, περί του τιμίου προσώπου σας, όπου τα καταγράφει με ιδιαίτερη παθιαστική μανια, ο αξιότιμος και φίλτατος κ. Παναγιώτης Τελεβάντος;
Τα καταφέρνετε πάντως, μια χαρά και δυό τρομάρες, π. Βασίλειε, εξ όσων με πληροφορούσι.

Του Παναγιώτη Π. Νούνη

 

 

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ

Αγαπητε κ. Παναγιώτη,
Οταν κάποιος, και εν προκειμένω κατα την γνωμη σας εγώ, διαπράξη ενα ιστορικο λάθος, δεν αποκαλειται κακόδοξος αλλά ανιστόρητος. Δεν ειναι κακοδοξια το ιστορικο λάθος. Ωστοσο, σας επανέλαβα οτι μιλούσα για μια συγκεκριμένη ιστορικη στιγμή και οχι για ολη την περίοδο εκείνη.Τα πράγματα δεν ησαν απλά, οπως τα απλοποιούμε σήμερα, ούτε οι καθαιρέσεις ήσαν αμεσα εκτελεστές, γι αυτό, αλλωστε η Αρειανική ερις κρατησε αιώνες. Εξ αλλου δεν υπάρχουν πρακτικά της Α Οικουμενικής Συνόδου γιά να γνωρίζουμε λεπτομέρειες. Είναι τυχαίο ότι η Β Οικουμενική Σύνοδος διεσάφησε και διετράνωσε πολλά ζητήματα συναρτώμενα και προκύπτοντα από τον Αρειανισμο;
Εκεινο που έχει σημασία ειναι οτι προσπαθήσατε να με παρουσιάσετε κακόδοξο, όχι γιατι πιστεύετε ότι υποστήριξα τον Αρειο με αυτά που είπα (και, μάλιστα σε άσχετη με τον Αρειο ομιλία),ούτε γιατι πιστεύετε ότι υποστηρίζω ότι η Εκκλησία δεν κατεδίκασε τον Αρειο και τον Αρειανισμό όσο ζούσε ο Αρειος. Ούτε μπορώ να πιστεύσω, επίσης, οτι δεν κατενοήσατε την διευκρίνησή μου ότι αναφέρθηκα στη συγκεκριμένη στιγμή, όταν διεκήρυξε ο Αρειος οτι συντάσσεται με την Εκκλησία και προέκυψε ο προβληματισμός της συλλειτουργίας.
Πιστευω, λοιπόν, ότι δημιουργήσατε ενα τοσο μέγα ζήτημα για να υποστηρίξετε εκείνους που με μεγαλη ευκολία αποκαλουν κληρικούς όλων των βαθμίδων αιρετικούς και κακοδόξους, οπως επράξατε και προς την ταπεινότητά μου.
Εγώ εξακολουθώ να σας αγαπώ και να εκτιμώ τους αγώνες σας, αλλά δεν αποκρυπτω την θλίψη μου για την διάσταση που δωσατε σε ενα θέμα, που οποιος ακουσε στο βίντεο ( από όλο το απόσπασμα της ομιλίας μου που έχει αναρτηθεί στις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΠΑΚΟΗ και όχι στο δικό σας ιστολόγιο που αναρτήθηκε κουτσουρεμένο), το τι ειπα, κατενόησε πλήρως το πνεύμα μου, χωρίς να κάνη λογικα αλματα για να με χαρακτηρίση κακόδοξο.
Ο Αρειος καταδικασθηκε και εν ζωή και μετά θάνατον. Ησυχάσατε.
Οταν, ομως κάποιος ομολογη ότι συντάσσεται με την Εκκλησία και οχι με την αιρεση, η Εκκλησία πάντοτε δίδει ευκαιρίες και αιρει τις επιτιμήσεις εως ότου διαλευκανθούν πλήρως οι προθέσεις του ομολογήσαντος. Η Εκκλησία δεν βιάζεται, όπως βιάζονται ορισμένοι στις μέρες μας να αποδείξουν μάνι-μανι αιρετικό, οποιον κληρικό δεν ταυτίζεται απολύτως με την στρατηγική και την τακτική τους.
Αυτά ειχα να προσθέσω ως τελευταία υποσημείωση γι αυτό το θεμα. Εαν εξακολουθήτε να με θεωρείτε κακόδοξον, τότε δεν εχω αλλον τρόπο να σας πείσω. Ισως ο χρόνος θα σας αποκαλύψη την αλήθεια γιά πολλά πρόσωπα και πράγματα.
Δεν σας εταύτισα με τον κ. Τελεβάντον και γι αυτό δεν κατενόησα τον λόγο της υπογραμμίσεως αυτής στο απαντητικό σας σημείωμα.
Με αγάπη Χριστού και ευχες γιά την Νηστεία των Αγίων Αποστόλων
π. Βασίλειος Βολουδάκης
(Οι υπογραμμίσεις με έμφαση τριών λογιών χρωμάτων μαύρο-κόκκινο-βιολετί έγιναν από το Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ»)

ΠΡΟΣ ΛΙΑΝ ΑΓΑΠΗΤΟΝ ΜΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΝ
Εξ αρχής ζητώ υϊικώς συγνώμη πατέρα Βασίλειε για την καθυστέρηση να σας απαντήσω, αλλά είχα κάποιες σημαντικές υποθέσεις και προτεραιότητες να τακτοποιήσω (…) . Και παράλληλα να αρχίσω τα δημόσια ξεκαθαρίσματά μου με τον γνωστό σας ιατρό Παθολόγο κ. Κυπριανό Χριστοδουλίδη όπου κάθετε από ιστολόγιον και ιστολόγιον και με λοιδωρεί, μαζί και εσάς.
(…)
Πατέρα Βασίλειε μου, η λανθάνουσα ίσως και απεριόριστη όμως εκτίμηση που σας είχα, και ακόμη σας έχω, με έκανε τα τελευταία χρόνια, να τα βάλω με ολόκληρο το σύμπαν για χάριν σας και κυρίως διότι σας εμπιστεύομαι στα θεολογικά ζητήματα σε απόλυτον βαθμό.
Πώς είναι δυνατόν, να παράγετε έστω και σε ψιλό λογισμό, ότι προσπαθώ να σας παρουσιάσω δημόσια ως κακόδοξον;
Ποιος σας εσφύριξε τέτοια άφιλον αμφιβολία;
Μήπως, με αδικείτε με ετούτην την αρνητική κριτική σας;
Μήπως η κριτική σας στηρίζεται στην δικαίαν ή άδικον κρίση;
Πώς είναι δυνατόν, τόσα χρόνια, δημοσίως, να σας υπερασπίζομαι μέχρι εσχάτων, να διαλύσω τις πολύχρονες φιλίες μου, εντός και εκτός Κύπρου, για χάρι σας, και να έρχεστε με απόλυτη βεβαιότητα να με κατηγορείτε;
Ξεχάσατε ότι μέχρι προχθές, διενεργούσα αυστηρώτατη κριτικήν κατά των πνευματικών μου πατέρων και προσωπικών μου διδασκάλων και Καθηγητών, ίνα και πάλι προστατέψω εσάς από τις άστοχες μομφές τους που συνηγορούσαν εμμέσως πλήν σαφώς μετά του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου;
Το θεωρείτε λογικό, ένας ασήμαντος και αδύνατος άνθρωπος να σας υπερκτιμά σε μέγιστον βαθμόν, να παλεύει μάλιστα με θεούς και δαίμονες, να τα βάζω ακόμη και με τους πνευματικούς πατέρες μου στη Κύπρο, και [να] έρχεστε έτσι απλά με μία αντιρρητική κριτική μου κατά τινών εσφαλμένων ενεργειών σας και να με θεωρήσετε ως τον χειρώτερον εχθρόν σας;
Μα γι΄ αυτό σας επρόλαβα και εκατέγραψα και υπογράμμισα με έμφαση, ως τελική μου πρόταση στο προχθεσινό ημαίηλ μου, ότι έχετε να κάνετε με τον Παναγιώτη Νούνη και όχι με τον Παναγιώτη Τελεβάντο. Ο αδελφός μας εξ Αμερικής φαίνεται να προσπαθεί να σας παρουσιάσει ως κακόδοξον. Έγω προσπαθώ να παρουσιάσω κάτι άλλο.
Προσπαθώ να παρουσιάσω, σε πρακτικό επίπεδο, αυτό που προσπαθούσατε εσείς να διδάξετε θεωρητικώς τους διαδικτυακούς πιστούς και μαθητές σας:
ότι δηλαδή, εάν ακόμη και ο παπαΒασίλειος ή ο παπαΝικόλαος ή ο παπαΘεόδωρος, πέσουν σε τινές κακοδοξίες, τούτη η ενέργειά τους δεν τους καθιστά, αυτομάτως, είτε ως κακοδόξους  είτε ως αιρετικούς.
Εάν ήθελα να σας παρουσιάσω ως κακόδοξο πατέρα Βασίλειε, γιατι άραγε να μπώ σε τέτοιο αφιλότιμον κοπιαστικόν και παγκάκιστο κόπο, ενώ θα μπορούσα κάλλιστα, είτε από το Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», είτε και να επηρεάζω  άλλα φίλια Ιστολόγια,  και να αναδημοσιεύουμε τα όσα καταγράφει εναντίον σας, συστηματικά, ο αγαπητώτατος κ. Παν. Τελεβάντος;
Έχετε απόλυτο δίκαιον στα περι του ανιστόρητου, και ότι πράγματι φανήκατε ως ανιστόρητος, ενώ δεν είστε, απλά συγχήσατε τις χωροχρονικές Συνοδικές περιόδους, και έτσι η επιχειρηματολογία σας ανετράπην, δυστυχώς, αλλά δεν ήθελα να σας προσβάλλω, ούτε και να σας αποκαλέσω ανιστόρητο [αλλά] ούτε και κακόδοξον.
Επέλεξα [έτσι] την μέση λύση.
Να χαρακτηρίσω το ανιστόρητον και τη διάτρητη επιχειρηματολοχία σας και να χαρακτηρίσω χωρίς περιστροφές, την όντως κακόδοξη ενέργειά σας, και όχι [να χαρακτηρίσω] το πολυτιμώτατον και ιερόν πρόσωπόν σας.
Το παράδειγμά σας για να περάσετε  το ποιμαντικό και δίκαιο μήνυμα, ότι κανένας δεν δύναται να αποκαλεί τον άλλο, ως κακόδοξο και αιρετικό, ήτο απόλυτα άτοπον και απόλυτα άστοχον, στην περίπτωση του Αιρεσιάρχου Αρείου, διότι άγγιξε και προσπέρασε τά όρια της κακοδοξίας κατά την προσωπικήν μου εκτίμηση.
Πατέρα Βασίλειε μου, δεν έχετε διαπράξει ένα απλό ιστορικό λάθος. Μακάρι να ήτο αυτό, αλλά δυστυχώς είναι κάτι πολύ περισσότερον το οποίον επράξατε από απλότητα καρδίας.
Εδιακηρύξατε και εκατηχήσατε τον λαό του Θεού, εικάζω από αφέλεια, ότι ο Αιρεσιάρχης Άρειος, όσο ήτο εν ζωή, ουδέποτε εκαθαιρέθην και εκαταδικάστηκε ως αιρετικός. Αυτό είναι η κακοδοξία σας, και δεν είναι παππούλη μου απλώς ένα ιστορικό ή γλωσσικό ολίσθημα, διότι, η ιερά Παράδοση, η Ιστορία των Δογμάτων, η Εκκλησιαστική Ιστορία, το ιερό Ευαγγέλιον, άλλα [διαφορετικά] μας διδάσκωσι.
Συνεπώς, διατυπώσατε και κακοδοξία, ή, μπορεί να εδιετυπώσετε τινά κακοδοξία, αλλά και δεν είστε κακόδοξος. Αυτό επιθυμώ να διδάξω και να παρουσιάσω, δι΄ευχών σας, διότι εσείς με εμπνεύσατε, ώστε να γίνει μία ασφαλιστική ομπρέλλα προστασίας κατά των κατηγόρων σας. Συγχωρέστε με για τις ανορθόδοξες παιδαγωγικές πρακτικές μου και συλλογισμούς μου.
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ: κάντε προσεκτικώτερη έρευνα στα γραπτά μου και βρείτε μου που ακριβώς χαρακτηρίζω το περιπόθητον πρόσωπόν σας, ως δήθεν κακόδοξον. Το ιστορικό λάθος, πράγματι, καθώς μου γράφετε δεν είναι κακοδοξία. Το Εκκλησιαστικά ή Θεολογικά Ιστορικό λάθος, είναι ή δεν είναι, εν τέλει κακοδοξία; Θεωρώ πώς είναι, όσο αμυδρά και να είναι, διότι είναι άλλον πράγμα η Εκκλησιαστική Ιστορία και ένα διακριτό πράγμα η Πολιτική Ιστορία, αν και αυτή ακόμη, π.χ. η Αγγλοσαξονική Πολιτική Ιστορία και Πολιτική Φιλοσοφία λ.χ. του Φιλοσόφου Τόμας Χόμπς περιπλέκει και συμπλέκει και την Εκκλησιαστική Ιστορία του Αγγλικανισμού της εποχής του.
Μία ματιά σεβαστέ μου γέροντα, περί της λεξικολογικής αναλύσεως «ανιστόρητος», μια δεύτερη σημασία ορίζει (ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης) ότι είναι αυτός που αντιβαίνει στην ιστορική αλήθεια.
Αν αυτή η ιστορική αλήθεια π. Βασίλειε μου, είναι ορθόδοξη Ποιμαντική πρακτική και ιστορική θεολογική απόφαση (325μ.Χ.) της Εκκλησίας, όπως π.χ. η καταδίκη, η καθαίρεσις, ο αφορισμός, ο αναθεματισμός του αιρεσιάρχου Αρείου, και όχι μόνον του Αρειανισμού, καθώς άτοπα είπατε, ένεκα για το αντίθεον συλλείτουργον (336μ.Χ.) αυτού μετά των Ορθοδόξων, το μη απλανώς  [μη] ορθοδόξως και [μη] ιστορικώς θεολογείν περι αυτού του θεολογικού γεγονότος, συνιστά αναντίρρητα υψηλή κακοδοξία και πλάνη, και κάθε αντίθετη ενέργεια και δήλωση από την ιερά Παράδοση και Ιστορία της Εκκλησίας, αντιβαίνει στην ιστορική αλήθεια της Εκκλησίας.
Γι ΄αυτό επιμένω, υϊικώς, ότι πρέπει και εσείς ο ίδιος να ανασκευάσετε τόσον γραπτός όσον και διαδικτυακώς τά όσα άστοχα, άτοπα, ανιστόρητα και κακόδοξα, είπατε από απροσεξία, ώστε να μη έχωσι λόγον οι εχθροί σας να πανηγυρίζωσι.
Όσα γράψατε εναντίον μου, τα θεωρώ, ως μια πρώτη αυθόρμητη [βεβιασμένην και άδικον] αντίδραση από μέρους σας και τα προσπερνώ [ως αφοσιωμένος μαθητής σας], διότι ελπίζω [από τα έγκατα της υπάρξεώς μου] να μη τα εννοείτε κατά βάθος.
Η προτελευταία παράγραφος που γράφετε (στην δευτέρα επιστολή σας) περί του Αρείου και πάλιν εμπεριέχει κακοδοξία. Ο Άρειος δεν έκανε «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» στη Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, αλλά την έκανε προς τον Μέγα Κωνσταντίνο, και στη Ληστρική Σύνοδο της Τύρου, όπου και έγινε το 335 η άρσις της καθαιρέσεως αυτού από την κλίκα του τους Αρειανούς.
Ο Άρειος δεν έκανε «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» στην Ορθόδοξη Εκκλησία, καθώς επιμένετε να ομολογείτε κακόδοξα, αλλά στην αιρετική Παρασυναγωγή του, και στους οπαδούς του Αρειανιστές, τουτέστιν στη Ληστρική Σύνοδο της Τύρου, όπου η ίδια εκαθαίρεσεν τον Μέγα Αθανάσιον.
[Αυτή είναι η αντικειμενική ιστορική Εκλησιαστική πραγματικότητα και το γεγονός τω όντι ότι τότε δεν ήτο ξακάθαρα τα πράγματα δεν δικαιολογεί καθόλα εσάς, την σήμερον, να τα αγνοείτε ή να τα περιλέκετε δημοσίως ετεροδιδασκαλών].
Απόδειξις ότι η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία δεν τον εδέχετο σε «συλλείτουργον και Κοινωνία», διότι ήτο καθαιρεμένος από το 325, ήτο η στάσις των Θεοφόρων Πατέρων όπως του Μεγάλου Αθανασίου και του πατριάρχου Κων/Πόλεως που δεν ήθελαν να συγκοινωνήσουν και συλλειτουργήσουν μαζί του, διότι αντιλήφθησαν ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος επαρεσύρθην αφελώς από τους αυλικούς του Αρειανούς.
Ουδέποτε σας εθέωρησα ως κακόδοξον, αλλά μάλλον σας θεωρώ και [ως] ορθοδοξώτατον Πνευματικό Κληρικό της Καθολικής Εκκλησίας μας.
Κακόδοξος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας. Μάλλον αυτός, είναι, αιρετικός και αιρεσιάρχης, διότι το κακόδοξος πλέον, σημαίνει κυρίως μια κακή άποψις, μία εσφαλμένη δόξα ή κακή γνώμη.
Με συγκινεί η αγάπη σας και η φιλία σας και θα ήθελα να μη ανησυχείτε και να ειρηνεύσετε. Και ζητώ μάλιστα συγνώμη όπου τυχόν σας στεναχώρησα.

Ασπάζομαι την δεξιά σας
ο ελάχιστος αδελφός και υϊός σας
Παναγιώτης Π. Νούνης

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΟΛΟΥΔΑΚΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ:

1. ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΚΛΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_7.html .
2. ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΩΝ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΑΙΡΕΤΙΚΩΤΑΤΟΝ ΑΚΡΟΝ ΤΟΥ «ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΥ» ΔΙΑ ΓΡΑΦΙΔΟΣ ΤΟΥ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_8.html .
3. Ο π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΑΤΟΠΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΑ ΔΙΑΚΗΡΥΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ ΑΡΕΙΟΥ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_75.html .
4. Η ΝΕΑ «ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ» ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΙΑΓΡΑΦΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤ΄ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΜΑΝΙΟΔΕΣΤΕΡΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/05/blog-post_40.html .

 

ΠΗΓΗ: Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_88.html

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΤΥΠΟΝ»

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΤΥΠΟΝ»

Του Παναγιώτη Π. Νούνη

Δείτε το εδώ, εδώ και εδώ σε PDF και DOCS.

Αξιότιμε κ. διευθυντά, τίμιοι συνεργάτες, φίλοι και φίλες του «Ο.Τ.» Χριστός Ανέστη*

Από το 2016 με απόφαση προφανώς της εκδοτικής επιτροπής της ιστορικής εφημερίδος σας ο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» και με απόφαση του «αόρατου» και «ανώνυμου» πνευματικού Συμβούλου και επόπτη της εν λόγω εφημερίδος των Ορθοδόξων με εντάξατε, χωρίς καμμία προσωπική επαφή ή προσωπική συνενόηση, ως άμισθον συνεργάτη και αρθρογράφον σας, και περί αυτού βέβαια σας είμαι καρδιακά ευγνώμων.

Και τα περί του άμισθου συνεργάτη σας, συνεργάτου δε αμισθί εξ αποστάσεως, το σημειώνω διότι εξαπολύονται εν αδίκω μομφές από αξιότιμους συναδέλφους μας εξ Αμερικής. Εσείς όμως ως «Ο.Τ.», οφείλατε, έναντι τέτοιας αδίκου μομφής ότι είμεθα δήθεν μισθωτοί σας  να προστατέψετε τους αρθρογράφους και συνεργάτες σας πράγμα που δυστυχώς επαραλείψατε να πράξετε.

Επιτρέψτε μου, όμως, επειδή κάτι δεν με αναπαύει τόσο διάστημα στην όλη συνεργασία μας, να κάνω ένα μικρό, αν επιτρέπετε δηλαδή, παράπονο ή και εξομολόγηση, τινός ελαχίστου και έσχατου μάλλον μαθητευόμενου αρθρογράφου σας, ως ο ελάχιστος και νεαρώτερος πιθανόν σε ηλικία  εκ των υπολοίπων  συνεργατών σας:

Λοιπόν κατ΄αρχήν, όποτε σας αποστέλλω, ή  απέστελνα, τα κριτικά κείμενά μου στο ηλεκτρονικό σας ταχυδρομείον, εδιετύπωνα, πράγμα που ακόμα το συνηθίζω, με κάθε σαφήνεια, όποτε ενημερώνω ή πληροφορώ τις διαδικτυακές επαφές μου, σε κάθε νέα αποστολή δοκιμίου μου, με μεγάλα και κεφαλαία γράμματα, την ρητή υποχρέωση όσων επιθυμούσι να αναδημοσιεύωσι ή κοινοποιήσωσι τα προσωπικά κείμενά μου να τοποθετούσι, οπωσδήποτε, την πηγή προελεύσεως, και εννοούσα καθαρά και ξάστερα, ότι η πηγή, ήτο και είναι, το Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ».

Η πηγή είναι, το διαδικτυακόν ιστολόγιον, ή το διαδικτυακό τεκμήρειον, ενώ ο γράφων και αρθρογράφος του είναι απλώς ο διαχειριστής του εν λόγω ιστολογίου.

Λόγου χάριν υφίστατο κάποια συγνωστή δεοντολογική υποχρέωση ακόμη και από τον διαχειριστή, δημιουργό και αρθρογράφο του ιστολογίου «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ» (δηλαδή τον υποφαινόμενον) αν επιλέξει π.χ. να αναδημοσιεύσει μία πρόταση, ένα παρελθοντικό κείμενο του, ή και μιά παράγραφο από το ιδικόν του μάλιστα ιστολόγιον, οφείλει και ο ίδιος, να παραθέσει με ακρίβεια την πηγή προελεύσεως, διαφορετικά, κρίνεται ως λογοκλόπος του εαυτού του. Μπορεί να φαίνεται αρκετά αστείον σε πολλούς αλλά αυτή είναι και η πάγια ακαδημαϊκή ακρίβεια και δημοσιογραφική δεοντολογία της παραπομπής στοιχείων.

Με μία ανασκόπιση σε όσα σχεδόν κείμενά μου μου αναδημοσιεύσατε, είτε μέρος, είτε αποσπάσματα ή, και ολόκληρον το κείμενό μου, παραλείψατε σε αρκετά, δυστυχώς, για παντελώς άγνωστο λόγον προς εμένα, να παραπέμψετε με κάθε ακρίβεια εις την διαδικτυακή πηγή του Ιστολογίου «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ». Βέβαια εσιωπούσα και ανέμενα, ότι θα διορθωθεί κάπως κάποτε η εν λόγω εν αδίκω κατάσταση διότι κάθε φορά, σε κάθε νέα αποστολήν τινός νέου δοκιμίου μου εσημείωνα, πάλιν και ξανά, τους ίδιους όρους αναδημοσίευσις των κειμένων μου.

Όμως με μεγάλη μου έκπληξη κάθε φορά εσυνειδητοποιούσα ότι για άγνωστο προς εμένα λόγον δεν τοποθετούσατε την πηγή προελεύσεως που ήταν το ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ». Ενώ, επαρατηρούσα, οτι σε κείμενα άλλων αρθρογράφων, σχολιαστών και δημοσιογραφικών συνεργασιών σας, ετοποθετούσατε καλώς και δικαίως την διαδικτυακή πηγή προελεύσεως.

Δεν ξέρω (ούτε κάν με εδιαφέρει)  εαν φαίνομαι καθόλα αχάριστος, ή και μικροπρεπής, για το εν λόγω λογικό εν μέρει, νομίζω, παράπονό μου, αλλά, μπορώ να μάθω τέλος πάντων για ποιόν λόγον δεν έγινε για τόσο χρονικό διάστημα, απόλυτα σεβαστή, η επιθυμία του υποφαινόμενου συνεργάτου-αρθρογράφου σας;

Βέβαια ετοποθετούσατε το όνομα του συγγραφέως, δηλαδή του υποφαινόμενου, αλλά η ρητή και πάγια οδηγεία μου σε σωρηδόν αποστολές προς εσάς ηλεκτρονικών μηνυμάτων, είναι και ήταν, συστηματικά, αν θα δημοσιεύετε κείμενά ιδικά μου, πρώτον, να με ενημερώνετε εκ των προτέρων, και κατά δεύτερον, να τοποθετείτε με κάθε ακρίβεια την διαδικτυακή πηγή. Καμμία ενημέρωση δεν έλαβα ποτέ μου για ποιό ακριβώς κείμενο μου θα εδημοσιεύατε. Τα νέα τα επληροφορούμουν έκπληκτος από την εφημερίδα. Ούτως ώστε, επανέρχομαι, σε ιδική σας λ.χ. επιλογή να αναδημοσιεύσετε ολόκληρο ή μέρος τινός κειμένου μας, και δή απόσπασμα εξ αυτού, ο αναγνώστης να πρέπει να γνωρίζει από που ακριβώς το αντλήσατε ώστε να διενεργήσει την λογική επαλήθευση και να βρεί ολόκληρο το κείμενο, ώστε να λάβει τις υπόλοιπες πληροφορίες που κατά την ιδική σας άποψη, ως εφημερίδα, ήτο περιττές και ανούσιες. Σε μερικά κείμενα μου, βάλατε όντως, την διαδικτυακή πηγή, σε άλλα,  κυρίως εκ της πλειοψηφίας όχι, και αυτό αφήνει εκτεθειμένη δεοντολογικώς την εφημερίδα αλλά και το αρθρογράφον σας ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω ουδέποτε συνέγραψε κατά παραγγελίαν άρθρα. Να σημειωθεί και αυτό για τους κατηγόρους μας.

Και πάλιν αυτό το τελευταίον, μας λοιδωρούσι και μας κατηγορώσι, εν αδίκω, οι εξ Αμερικής αξιότιμοι αδελφοί συνάδελφοι.

Σας παρακαλώ πολύ, αν επιθυμείτε πραγματικά την συνεργασία μετα του παραπονούμενου συνεργάτη σας, να τοποθετείτε με πάσα ακρίβεια την πηγή προελεύσεως των κειμένων του υποφαινομένου, από τούδε και στο εξής, διαφορετικά θα με αναγκάσετε να παραιτηθώ, άπαξ και διαπαντώς, από συνεργάτης σας. Διότι για πολλαπλούς λόγους έχω εύλογους λόγους και καλούς λογισμούς να σας παραιτήσω εξ ολοκλήρου. Ουδείς βέβαια αναντικατάστατος, αλλά οι καλοί λογαριασμοί εν τέλει κάμνουν και τους καλούς φίλους. Και ενώ επροσπαθούσα να κάνω καλούς λογαριασμούς μαζί σας, με τις ρητές οδηγείες μου, περί δημοσιεύσεως, των προσωπικών κειμένων μου, δεν με ελαμβάνατε σοβαρά υπόψιν.

Ωστόσο, έχω γράψει ειδικό αντιρρητικό κείμενο κατά της περιρρέουσας Εκκλησιαστικής ατμόσφαιρας, [ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: ΛΟΓΟΣ ΜΗ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/04/blog-post_86.html ] και δή  περι των ιερώς αποτειχισθέντων Πρωτοπρεσβυτέρων και Αγιορειτών Πατέρων, αλλά μάλλιστα εμπεριέχει αντιρρήσεις και περί των σφοδρών κατηγοριών κατά του «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ», προς τον κ. Παναγιώτη Τελεβάντον. Όπερ και μετα μεγάλης μου λύπης, εδιεπίστωσα ότι το εν λόγω κείμενόν μας δεν αναδημοσιεύθην ουδέποτε από την εφημερίδα μας. Για ποιόν λόγον άραγε; Το έγραψα με την συνείδηση του μαθητευόμενου αρθρογράφου, του φίλου και συνεργάτου σας. Και εσείς για ιδικούς σας λόγους, επροτιμήσατε, να το αποσιωπήσετε και αποκρύψετε.

Στην τελική καλά επράξατε, διότι εμετάνοιωσα πικρώς που το έγραψα από την οπτική του αφωσιωμένου και πιστού συνεργάτου σας. Διότι αδίκησα κάμποσο τον Καθηγητήν μου. Συνεπώς, για ποιόν σοβαρό λόγο να συνεργαζώμεθα; Ότι έγραψα, το έγραψα από την κριτική οπτική τινός εν ενεργεία μαθητευόμενου δοκιμιογράφου της εφημερίδας μας «Ο.Τ.» και εσείς το προσπεράσατε, λές και δεν το ελάβατε ποτέ σας, ενώ σας έχω ενημερώσει επ΄αυτού σχεδόν δυό φορές.

Ειδικά για το εν λόγω κείμενό μου έχω κατηγορηθεί σφόδρα και πάλιν από τον δημόσιον κατηγορόν σας κ. Παναγιώτην Τελεβάντον, ότι μου το έγραψε δήθεν ο π. Βασίλειος Βολουδάκης!…

Ούτε εσείς αλλά ούτε ο π. Βασίλειος με επροστατέψατε από τα «πονηρά βέλη του πονηρού», ώστε να αποσαφηνίσετε, δημοσίως, ότι τα κείμενα του υποφαινόμενου, δεν του τα γράφει ο π. Βασίλειος. Αντίθετα μάλλον το αποσιωπήσατε και δεν το εδημοσιεύσατε για να μη δώσετε λαβές στον αξιότιμο κ. Παναγιώτην Τελεβάντο να σας κατηγορήσει, πράγμα που εν τέλει το έπραξε. Ή σας εκατηγόρησε, και εν τέλει αναχαιτησθήκατε και αποφασίσατε να μη δημοσιευθεί.

Ο σεβαστός μου Κληρικός π. Βασίλειος Βολουδάκης, ήτο ο πρώτος και μάλλον ο μοναδικός που τον ενθουσίασε τελικά το κείμενό μου, διότι μου απέστειλε θετικά σχόλια επ΄αυτού.

Ενώ ο «Ο.Τ.», το απεσιώπησε, όπως απεσιώπησε σωρηδόν άλλα ισχυρώτερα και αξιολογώτερα κείμενα, τινών νεοφανών Ομολογητών Κληρικών, όπως εκείνα π.χ. του Πατρολόγου π. Θεοδώρου Ζήση. Μάλιστα, αντί να τον υποστήριξω θερμά, ως στενώτερος μαθητής του, τον λίαν αγαπητώτατόν μου και προσωπικόν μου μέντορα, Γέροντα και Διδάσκαλον, για τα όσα παράπονά του έναντι του «Ο.Τ.», στάθηκα ως αχάριστος και μικροπρεπής εναντίον του, και του άσκησα με ιταμή θρασύτητα οξυτάτην και παναθλίαν κριτικήν που τον εστεναχώρησεν πικρά.

Μάλλιστα έχω κατηγορηθεί, αδίκως, και από τον πρώην διαδικτυακόν μέντορά μου και πολυσέβαστον κύριον Παναγιώτη Τελεβάντο, ότι: το προαναφερθέν κείμενό μου, μου το έγραψε δήθεν, ο αγαπητώτατος προς εμέ, π. Βασίλειος Βολουδάκης, και ότι ο υποφαινόμενος, απλά  το υπέγραψεν. Αυτό βέβαια ανήκει εις την καθαρά Τελεβάντειον σφαίρα της αμερικανιάς και μυθομανίας ίσως και εκ της συγνωστής πεπλανημένης ψυχοσυνθέσεώς του όπως και σωρηδόν άλλα σημεία όπου εν αδίκω και αναπόδεικτα λοιδωρεί και κατηγορεί τον π. Βασίλειον.

Με τον Τελεβάντο εδιέκοψα κάθε σχέση από το 2012 όπου του εζητούσα τις θεολογικές αποδείξεις που έχει δήθεν κατά του π. Β. Βολουδάκη και δεν μου τις επληροφορούσε. Όσο δεν μας παρέχει αποδείξεις για όσα κατηγορεί τον Βολουδάκη, το εν λόγω ζήτημα, μου είναι άκρως αναξιόπιστος. Ο Τελεβάντος μου είναι αναξιόπιστος στο ζήτημα, μόνο, όπου αναπόδεικτα κατηγορεί τον π. Βασίλειον ότι έπεσε σε σωρηδόν κακοδοξίες περί παποκαισαρισμού κ.ο.κ. Όταν μας αποκαλύψει τις αποδείξεις του τότε και μόνο τότε, θα δυνάμεθα να τον εμπιστευθούμεν.

Συνεπώς ο π. Βασίλειος, άραγε, γιατί αρνείτε, πεισματικώς, τον δημόσιον διάλογον μέσα στον «Ο.Τ.», μεταξύ εκείνου και του Τελεβάντου, αφού καθώς ισχυρίζετε ο π. Β. Βολουδάκης, δεν είναι κακόδοξος, αλλά μάλλον και βαθύτατα άριστος γνώστης της Δογματικής Διδασκαλίας και της Πατερικής Θεολογίας της Εκκλησίας; Τι ακριβώς έχει να φοβηθεί από έναν καλό θεολόγο εξ Αμερικής; Ή τι ακριβώς έχει να πτοηθεί από έναν κατεγνωσμένο «συκοφάντη» σύμφωνα με την ελλαδική δικαιοσύνη; Δεν είναι μία μεγίστη ευκαιρία του πατρός Β. Βολουδάκη να αποδείξει ως ανυπόστατες ΑΠΑΝΤΕΣ τις κατηγορίες και αντιρρήσεις του Τελεβάντου;

Επίσης, επιθυμώ αδελφοί και πατέρες του «Ο.Τ.», καθώς σας έχω ξαναγράψει, να μη μου υποδεικνύετε, συνεχώς, σε ανταλαγές αλληλογραφίας μας, τα γραπτά του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου, διότι αισθάνομαι, ότι μου ασκείτε κάπως μία έμμεσον ψυχολογική πίεση λ.χ. για να συγγράφω μάλλον αντιρρητικά κείμενά εναντίον του!
Τις αντιρρήσεις μου και τις αρνητικές ή θετικές κριτικές μου, έναντι του καλού μου και αγαπημένου δασκάλου κ. Παναγιώτη Τελεβάντου, γνωρίζω κάλλιστα να του τις γράφω, είτε ιδιωτικώς είτε δημοσίως, εν ελευθέρα συνειδήσει, χωρίς περιστροφές ή, και χωρίς την κατά παραγγελίαν τρίτων.
Απεχθάνομαι μετα βδελυγμίας, την προπαγάνδα, τον ψυχολογικόν πόλεμο και την ιδιοτελήν και ύποπτην χειραγώγησίν που προσπαθείτε, εμμέσως πλην σαφώς, να διενεργήσετε εις βάρος της προσωπικότητός μου.
Συνεργάτης σας είμαι, και δή άμισθος,  και όχι μισθοφόρος ή υπάλληλος ή ανδρίκελόν της εκκλησιαστικο-πολιτικής γραμμής της Συντακτικής Επιτροπής του «Ο.Τ.». Ελπίζω να παύσετε κάποια στιγμή να υποτιμάτε την ολιγοστή νοημοσύνη των συνεργατών σας. Μπορεί να είμεθα βραδείς και αργόστροφοι στον νούν, δεν είμεθα όμως και α-νόητοι.
Αδελφοί και πατέρες, ενώ σας έχω περιγράψει, ότι υπήρξα στενώτατος συνεργάτης και μαθητής του Τελεβάντου, σχεδόν πέντε χρόνια (2008-2013), είστε με την ιδέα, ότι δεν γνωρίζω που ακριβώς είναι το ιστολόγιον του Τελεβάντου, ή ποιες είναι οι παιδαγωγικές αντιρρητικές μεθοδεύσεις του; Ότι έγραψα έγραψα εναντίον του, μάλιστα τα δημοσιεύσατε, δεν θα καταγινώ, συστηματικός δασκαλομαχούντας, αν και σε μερικές περιπτώσεις για συγκεκριμένες ενέργειες τούτο επιβάλλεται.
Βέβαια, τα πιο πάνω που κατέγραψα είναι παντελώς ασήμαντα ολισθήματα έμπροσθεν της κυρίας ουσίας της ανάγκης να σας καταγράψω εξομολογητικά τα εν λόγω παράπονα μας.
Τα ουσιαστικά και μείζονα όμως παράπονά μου είναι κάποια άλλα, τα οποία, πλέον τα έχω σχεδόν απόλυτα αποσαφηνίσει και ξεκαθαρίσει μέσα μου,  και απεφάσισα πλέον, ότι  πρέπει να σας τα κοινοποιήσω, και πάλιν εν ήδη καρδιακής εξομολογήσεως, μεταξύ συνεργατών και φίλων, ώστε στην επικείμενη νηστεία των Αγίων Απόστολων να προβλημαστείτε βαθύτερον:
Εξαπολύσατε, διά μέσω του διευθυντού του «Ο.Τ.» και αξιόλογου θεολόγου κυρίου Γεώργιου Τραμπούλη, την εν αδίκω και ανυπόστατον μομφή, που ενσπείρει κυρίως την συκοφαντική δυσφήμιση και κακόβουλη αμφιβολία, εναντίον του πολυτιμώτατου εκκλησιαστικού Συγγραφέως και συγχρόνου Απολογητού ανδρός, κατά της πολύ-αιρέσεως του Οικουμενισμού, του κυρίου Παναγιώτη Τελεβάντου, ότι τάχα μου αυτός ο εξαιρετικώτατος άνθρωπος, πολεμεί τάχα μου τον «Ο.Τ.» διότι υφίσταντο τάχα μου υπόννοιες και υποψίες ότι είναι Μασσώνος!…
Αυτός που εμπνεύστηκε αυτά τα σατανικά πράγματα, δηλαδή ο θεολόγος κ. Γ. Τραμπούλης μετα του πνευματικού αυτού (άραγε ποιός είναι;), είναι εκτός τόπου και χρόνου και σαφώς ζητώ και απαιτώ ως στενώτατος φίλος, αναγνωστής και συνεργάτης σας, την άμεση καθαίρεση, αφορισμό και αποπομπή, δηλαδή την παραίτηση του διευθυντού από τον «Ο.Τ.».
Διότι απλούστατα, γνωρίζω από πρώτον χέρι, ότι ο δικός μου δάσκαλος εξ Αμερικής δεν είναι Μασσώνος. Διότι απλούστερα ως μαθητής, επιλέγω πάντοτε τους διδασκάλους μου, ενώ κυρίως αποφεύγω την συναναστροφή μου με Μασσώνους. Τελεία και παύλα.
Ετούτη η εν αδίκω και συκοφαντική μομφή κατά του κυρΠαναγιώτου Τελεβάντου, σιγοτρώγει την ψυχή μου καιρό τώρα, η αδικία, και αφήνει να εννοηθεί, προφανώς ότι ο διευθυντής είναι παντελώς αχάπαρος, αφελής και επιπόλαιος, στα ζητήματα του Οικουμενισμού και Μασσωνισμού, και συνεπώς άκρως αναρμόδιος να διευθύνει τον «Ο.Τ.». Παρ΄εκτός κι αν πράγματι ήτο βαλτός (;!) και ανδρείκελον (;!) υπό του πνευματικού του συμβούλου.
Καταγράψατε, πατέρες και αδελφοί, πάλιν δια μέσω του ιδίου διευθυντού μας, μία φοβερή και φρικτώτατην υποκειμενικήν άποψη, ως συλλογική γνώμη και «νεοΠαραδοσιακή γραμμή» του «Ο.Τ.», όπου έρχεται αμέσως σε καθαρή αντίφαση και ξάστερη αντινομία με τους Ιερούς Κανόνες, αντιβαίνει δηλαδή την θεόπνευστο ερμηνεία των ιερών Κανόνων.
Όπου υποτιμάται, εμμέσως πλήν σαφώς, από την ηγεσία του «Ο.Τ.», η ιερά Αποτείχιση, ως μη ηρωϊκή ως μή επαινετή και ως μή Ομολογιακή ενέργεια.
Τούτη η φρικτώτατη διακήρυξις του αγαπημένου διευθυντού μας, προφανώς, πρόκειται για καθαρώτατην, διαστροφήν και αλλοίωσην, όχι μόνον της ιστορικής αντιΟικουμενιστικής γραμμής του «Ο.Τ.» εν σχέσει με την ιεροκανονική Διακοπή του Μνημοσύνου (ή ιεράς Αποτειχίσεως), αλλά και παρερμηνεία και αλλοίωση των θεοπνεύστων ιερών Κανόνων.
Έχω διενεργήσει μία αποδεικτική και αντιρρητική κριτική, μέσα από τις ίδιες τις πηγές και το αρχειακόν υλικόν του «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ», κατά των επισήμων διακηρύξεων του διευθυντού μας, μάλιστα σας την έχω αποστείλει, προς δημοσίευσιν, αλλά μάλλον επιλέξατε να την αποσιωπήσετε. [Δείτε εδώ: Η ΝΕΑ «ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ» ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΙΑΓΡΑΦΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤ΄ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΜΑΝΙΟΔΕΣΤΕΡΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ,  http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/05/blog-post_40.html].
Θα αναμένω όμως την δημοσίευση του εν λόγω τουλάχιστον αποδεικτικού δοκιμίου μας, διαφορετικά, θεωρήστε ως δεδομένη την λύση της συνεργασίας μας και ως δεδομένη την παραίτησή μου από φίλον και συνεργάτη σας, διότι  φαίνεται πλέον αποδεικτικώς, ότι δεν αγαπάτε την αλήθεια των εκλησιαστικών πραγμάτων, και δεν είστε άξιοι και τίμιοι στις συνεργασίες σας. Διότι, αγαπάτε την ιδιοτελήν προπαγάνδα σας και όποιον δεν σας διενεργεί κριτικήν.
Βάση ετούτης της «νεοΠαραδοσιακής» γραμμής του «Ο.Τ.» , εξ αρχής απεσιωπήθησαν και απεκρύφθησαν, οι επίσημες και εν αδίκω καταγγελίες της Ιεράς Μητροπόλεως της Θεσσαλονίκης κατά τινών Κληρικών της, τινές εγκλίσεις και αντεγκλίσεις, και τέλος οι τελεσίδικες γραπτές διακηρύξεις των νεοΟμολογητών της Πίστεως και ιερώς Αποτειχισθέντων τριών Πρωτοπρεσβυτέρων (π. Θεοδώρου Ζήση, π. Νικολάου Μανώλη, π. Φώτιου Βυζύινα). Όλα αυτά απεκρύφθησαν όλως παραδόξως από την περίφημον «αντιΟικουμενιστικήν» εφημερίδα, ίνα μη γνωρίσει ο Λαός του Θεού το ιεροκανονικόν δικαίωμα και μέτρον της ιεράς Διακοπής του Μνημοσύνου κατά αιρετιζόντων Πατριαρχών ή Μητροπολιτών ή Επισκόπων, κατά συνέπειαν να υφίστατο ακομη παχυλή άγνοια περι της διακρίσεως μεταξύ ιεράς από ανιέρου Αποτειχίσεως.
Κάτι τελευταίον, και σημαντικώτατον. Παρατηρώ, τα τελευταία χρόνια, τον αξιότιμον συνάδελφον κύριον Βασίλειον Χαραλάμπους, κατεγνωσμένος και βραβευμένος Κύπριος Ποιητής, Οικονομολόγος, και μόνιμος υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών, χαρισματικός και πνευματικός άνθρωπος, το πλέον αγαπητώτατον πνευματικόν παιδί του αγίου Γέροντος Αθανασίου Σταυροβουνιώτου, μάλιστα και εγκρατής θεολόγος της Πίστεως μας, να καταγράφει, συστηματικώς, σημαντικές αντιρρήσεις και αντιαιρετικές πραγματείες κατά των κακοδοξιών του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού.
Μου ήτο βλέπετε και λίαν στενώτατος και αγαπητώτατος συμφοιτητής αν και με περνά σχεδόν τα μισά μου χρόνια, Χάριτι Κυρίου μαζί εφοιτήσαμεν, μαζί απεφοιτήσαμεν και μαζί ορκισθήκαμεν και ελάβαμεν το Πτυχίον της Θεολογίας στις 14 Νοεμβρίου το 2012 από την Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ.
Παρατηρώ όμως, ότι η καλή μας αντιαιρετική εφημερίδα ο «Ο.Τ.» δεν ευαισθητοποιείται στο εν λόγω ζήτημα. Διότι δεν εδημοσίευσεν κανένα τέτοιον αντιαιρετικόν δοκίμιον από τις πολλαπλές κακοδοξίες του μοναχού Ιωσήφ.
Τι συμβαίνει αδελφοί και πατέρες; Γιατί κουκουλώνετε και αυτό το ζήτημα; Γιατί υποτιμάτε και ετούτο το ζήτημα; Το εξασκείτε το επάγγελμα από άγνοια ή μη αγνή άγνοια;
Συμφωνείτε ή διαφωνείτε δεν έχει καμμία σημασία. Σημασία έχει ο δεοντολογικά δίκαιος και μαχητικός δημοσιογραφικός και αντικειμενικός αγώνας της εφημερίδος μας. Τον οποίον και εσακατέψατε και εβραχυκυκλώσατε. Αυτό που γνωρίζω, αρκετά καλά, είναι, ότι ενώ ο φίλτατος και αγαπητώτατος κ. Βασίλειος Χαραλάμπους σας αποστέλνει συστηματικά κάθε γραπτό του, συμπεριλαμβανομένων και αυτά κατά των ετεροδιδασκαλιών του ψευδοπροφήτου Γέροντος Ιωσήφ, εσείς τα αποσιωπείτε, και έτσι υφίστατο εξ ιδικής σας υπαιτιότητος ένα τεράστιο και ζοφερό πέπλον μυστηρίου, για τις πολλαπλές και πάμπολλες αποσιωπήσεις και αποκρύψεις στοιχείων περί των εκκλησιαστικών πραγμάτων. Δεν διενεργείτε δηλαδή αντικειμενικήν ενημερώση και πληροφόρησιν αλλά ανίερον προπαγάνδα και παραπληροφόρηση.
Εν κατακλείδι να προσθέσω: από τη στιγμή που κατεγράφην το συκοφαντικό παραλλήρημα του αξιότιμου διευθυντού μας, κατά του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου, ότι ο τελευταίος είναι δήθεν Μασσώνος, από εκείνην τη στιγμή μέσα μου εκλονίσθην η όποια ελπίδα και σημαντική εμπιστοσύνη όπου έτρεφα προς τους τιμίους συνεργάτες μου και προς την  καθόλα άγνωστη μου Συντακτική Επιτροπή της εφημερίδος μας.
Έκ τοτε εσταμάτησα να την μελετώ ενώ και απαξιώνω να την προμηθεύομαι από το περίπτερο του χωριού μου. Έπαυσα οριστικώς να την μελετώ και εμεγιστοποίησα την μελέτη μου στα Πατερικά Κείμενα.
Εάν δεν απολογηθεί δημόσια ο διευθυντής κ. Γ. Τραμπούλης, και μετέπειτα δεν παραιτηθεί, αμέσως, αυτός μαζί και ο συμβουλεύσας αυτόν, ο Gotfather του «Ο.Τ.» ο και παντελώς άγνωστος προς εμένα, έχετε με παντελώς παραιτημένον από συνεργάτην αλλά και από φίλον σας, αλλά μάλλον, να είστε και απόλυτα βέβαιοι, ότι θα συνταχθώ με τον χειρώτερον εχθρόν σας, τον πρώην δάσκαλόν μου κ. Παναγιώτη Τελεβάντο ώστε να αποδεικνύουμεν, ομαδικώς, και συστηματικά τις σωρηδόν σοφιστίες και προπαγάνδες σας. Άνθρωπος που σέβεται τον εαυτόν του και την αξιοπρέπειά του δεν συνεργάζετε ούτε με ψυθιριστές αλλά ούτε και με κουτορνίθια και δή τζάμπα μάγκες κόκορες που υποσκάπτωσιν κουτοπόνηρα τον αντιΟικουμενιστικόν αγώνα μας.
Τέλος: να σημειωθεί, ότι οι ιερώς Αποτειχισμένοι (π.χ. οι προαναφερόμενοι τρείς Πρωτοπρεσβύτεροι) ουδέποτε, εμέμφθησαν ή εκατηγόρησαν, τον παραμικρόν αξιόλογον και ορθόδοξον παραδοσιακόν συλλειτουργόν τους που δεν επιθυμεί για διάφορους ποιμαντικούς λόγους, να εφαρμώσει, το δυνητικώτατον και Κανονικώτατον δικαίωμα της ιεράς Αποτειχίσεως (δια της διακοπής του μνημοσύνου τινός αιρετίζωντος επισκόπου). Ενώ αντίθετα μερικοί αξιόλογοι και αγαπητοί Μητροπολίτες και άλλοι αξιαγάπητοι Κληρικοί και θεολόγοι (π.χ. ο Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ιερεμίας, ο Πρωτοπρεσβύτερος, ο π. Βασίλειος Βολουδάκης, ο διευθυντής του «Ο.Τ.» θεολόγος κ. Γεώργιος Τραμπούλης κ.α.) είτε εμμέσως πλήν σαφώς, είτε άμεσα, και δή δημοσίως, μέμφονται και κατακρίνωσι, αδιακρίτως, εν αδίκω και ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ, την ιεροκανονική ενέργεια των ιερώς Αποτεισθέντων Πρωτοπρεσβυτέρων, την επαινετή και ηρωϊκή Ομολογιακή ενέργεια του ιερού «Εντειχισμού» τους, δια της ιεράς Αποτειχίσεως, από τις σωρηδόν κακοδοξίες των αιρετικωτάτων πατριαρχών, μητροπολιτών και επισκόπων όπου ανενδοίαστα Οικουμενίζωσι δια του πολύ-αιρετικού Συγκρητισμού. Δηλαδή, αντί να κατηχήσωσι και διαφυλάξωσι το Χριστεπώνυμον πλήρωμα της Εκκλησίας, διδάσκοντας την ιερώτατην και πανάγια διάκρισιν, ιεράς από ανίερης Αποτειχίσεως, προσβάλλωσιν και υποσκάπτωσιν, εξ αδιακρισίας ή εξ αγνοίας, και αφελώτητας καρδίας, την ιεροκανονική Ομολογιακή ενέργεια των ιερώς Αποτειχισμένων.
Συνεπώς αδελφοί και πατέρες γνωστοί και άγνωστοι συνάδελφοι και συνεργάτες του «Ο.Τ.» για ποιόν λογον υποκρίνεσθε τα θύματα, και ότι δήθεν όλως αδίκως σας πετροβολώσι, ενώ παραβιάζετε και υποτιμάτε, στον πρόσωπον των τριών τουλάχιστον ιερώς Αποτειχισμένων, τον ιερό Κανόνα της ιεράς Αποτειχίσεως; Ο Ιερός Κανών δεν μας διδάσκει την ιδιαίτερη τιμή και ανύψωσιν της ρωμαλέας ενεργείας τους ως τω όντι Ομολογιακόν πρότυπον ηρωϊκού αγωνίσματος εντός της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας; Όλοι εσείς, δηλ. όσοι διδάσκετε τα ακριβώς αντίθετα, και υποτιμάτε το σημείον της ξεχωριστής και ιδιαίτερης τιμής που οφείλομεν, οι νόρμαλ και παραδοσιακοί Ορθόδοξοι, να περιβάλλουμε τους ιερώς αποτειχισθέντας, δεν αντιλαμβάνεσθε καθόλου ότι θεομαχείτε και παρανομείτε έναντι των θείων και θεοπνεύστων ιερών Κανόνων της Εκκλησίας; Δεν αντιλαμβάνεσθε ότι μεταβάλλεσθε, επειδή κατακρίνετε αυτούς, σε δεινούς παραβάτες του ιερού Κανόνος;

Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Ορθόδοξος Θεολογών

 

*Η επιστολή αυτή, άρχισε να γράφετε καιρό τώρα, μέσα στην περίοδον του Πεντηκοσταρίου και  ενισχύθηκε και ολοκληρώθην μόλις πρόσφατα.

ΠΗΓΗ: Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_11.html

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΜΑΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΩΣΙ

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΜΑΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΩΣΙ ΚΑΘΟΤΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΕΞ Α-ΝΟΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΚΟΔΟΞΕΙ

Του Παναγιώτη Π. Νούνη

Δείτε το εδώ, εδώ και εδώ σε PDF και DOCS.

Καλησπέρα αγαπητέ αδελφέ Παναγιώτη!
Βλέπω τις αναρτήσεις σου σχετικά με τον π. Βασίλειο και πολύ λυπάμαι .
Νομίζω πως έχεις φθάσει σε υπερβολή.
Η τακτική σου, μου θυμίζει την τακτική του του κ.Τελεβάντου.  Τόσο καιρό πίστευα ότι είχες καταλάβει το ήθος και  τα πιστεύω του π. Βασιλείου και ότι και εσύ τα ασπαζόσουν..
Τώρα η εντύπωση που μου δίνουν τα άρθρα σου είναι ότι όλα αυτά που τόσο καιρό υποστήριζες για τον π. Βασίλειο και η εκτίμηση που φαινόταν ότι του είχες ότι δεν υπάρχουν πια και έχεις αρχίσει την δυσφήμιση του. Πολύ στεναχωρούμαι.
Δεν αξίζει ο π. Βασίλειος τέτοια αντιμετώση  και τόσο άρνητική προβολή από μεριά σου.
Η στάση σου δείχνει πως δεν έχεις τελικά αναπτύξει αληθινή εν Χριστώ σχέση μαζί του.
Η εν λόγω στάση σου δε μου θυμίζει χριστιανό που ενδιαφέρεται να λάμψει η Αλήθεια , αλλά άνθρωπο που ενδιαφέρεται να πει όσα πιστεύει χωρίς να σκέφτεται αν πληγώνει τον αδελφό του, και μάλιστα ιερέα,  με τα γραφόμενα του.
Στο παρελθόν μου είχες γράψει με αφορμή τον κ. Τελεβάβτο , ότι οι Κύπριοι είσαστε ξεροκέφαλοι και πεισματάρηδες. Νομίζω ότι και εσύ αυτή την τακτική ακολουθείς στη προκειμένη περίπτωση.
Να με συγχωρείς αν  γίνομαι σκληρή , αλλά αυτά αισθάνομαι και με αδελφική αγάπη σου τα γράφω.
Ο Θεός να σε φωτίζει Παναγιώτη !
Έφη Χαρίση

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΕΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ π. Β. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ
Όταν ο ίδιος ο πνευματικός σας πατέρας ή, ο παππούλης π. Βασίλειος, καθώς με τόση γλυκύτητα και καλοσυνάτη αφωσίωση τον αποκαλείτε, μου σημειώνει γραπτώς σε ειδική επιστολή του, όπου και την δημοσίευσα, κατά λέξη:

«Δεν σας εταύτισα με τον κ. Τελεβάντον και γι αυτό δεν κατενόησα τον λόγο της υπογραμμίσεως αυτής στο απαντητικό σας σημείωμα.»
[Δείτε την επιστολή του εδώ: Ο ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΔΙΕΚΗΡΥΞΕΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΩΡΕΙ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_88.html]

Προκύπτει το αμέσως ρητορικόν ερώτημα: για ποιόν λόγο οι οπαδοί και μαθητές του π. Βασιλείου έρχονται εκ των υστέρων, για να μας κατηγορήσουν δια της αμαρτωλής κατακρίσεως, και να μας ταυτίσουν, με τον άσπονδον εχθρόν του παπαΒασίλη;
Τους βάζει ο παπαΒασίλης, ή μήπως τους βάζει ο Διάβολος;
Δεν δύναμαι να διακρίνω καθαρά, διότι ακόμη να λάβω το Χάρισμα των Χαρισμάτων.
Μαζέψτε πατέρα Βασίλειε, σας παρακαλώ, τα πνευματικά σας παιδιά.
Η αναμέτρησις, είναι μεταξύ εμένα και εσάς. Μάλλον δεν είναι καθόλου προσωπικόν το ζήτημα. Διότι η συγκρουσιακή αναμέτρησις ήτο και είναι, αιώνια, μεταξύ ορθοδοξίας και κακοδοξίας.
Δεν εγγυόμαι καθόλου την ασφάλεια τινών παράπλευρων απωλειών. Τα γυναικόπαιδα να αποτραβηχτώσι στη άκρη και να μελετήσωσι προσεκτικώτατα κάθε λέξη μου που (συν)έγραψα έμπονα και αγαπητικά περί του πνευματικού πατέρα τους ίνα μη προσθέτωσι περιττά βαρύδια στην ψυχούλα τους.
Η κ. Έφη Χαρίση, αν και δεν έτυχε να την γνωρίσω προσωπικά μου είναι λίαν αγαπητώτατον πρόσωπον, διότι είχαμε από παλαιά αλληλογραφία.
Όμως στην παρούσα φάση, ελέω αχαλίνωτου συναισθηματισμού και ακρατούς φαντασιοπληξίας εκ μέρους της, και ελέω τινός ισχυρού ίχνους και ενδείξεων προσωποληψίας, με λοιδωρεί, με κρίνει εν αδίκω, δηλ. με κατακρίνει και με συκοφαντεί, αβασάνιστα και ανάδελφα, για όσα νομίζει ότι εκατάλαβεν, ή, για όσα ηθέλησεν να καταλάβει χωρίς όμως να τα καταλάβει, ή για όσα την εδασκαλέψαν για να τα καταλάβει ενώ πολύ αμφιβάλλω αν εκατάλαβεν γρί, περί του ότι δήθεν ενεργώ κακόβουλα  κατά του πατρός Βασιλείου.
Ούτε υποψιάσθειν μάλλον, η χαριτωμένη κυρία Έφη Χαρίση, ότι τα Θεολογικά ζητήματα δεν εξετάζονται από τον συναισθηματικόν μας κόσμο, διότι ενίοτε μας συσκοτίζωσι, τα εμπαθή συναισθήματα μας.
Επαναλαμβάνω ακούραστα: Δεν κατηγορώ και δεν πολεμώ τον πατέρα Βασίλειον, ούτε το ιερώτατον πρόσωπόν του, διότι τον εκτιμώ απεριόριστα, διότι μου ήτο και είναι καλός διαδικτυακός μου διδάσκαλος.
Κατηγορώ και πολεμώ, όμως, μια δεδομένη ατυχή και άστοχη στιγμή και κακόδοξη ενέργειά του, εκείνης της προφορικής διδασκαλίας του, περί του Αρείου και Αρειανισμού, όπου καταγράφεται από οπτικοακουστικόν μέσον σχεδόν πέντε λεπτών.
Και θα επιμένω αδιάλλακτα και σταθερά, μέχρι ώστε, ο καλός μου και αξιαγάπητος μου Πρωτοπρεσβύτερος της ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών π. Βασίλειος Βολουδάκης, να την ανασκευάσει, τόσο προφορικά με τον ίδιον και απαράλακτον τρόπον όσο και γραπτά.
Επίσης, αναμένω, διότι το ζητώ ως υϊικήν χάριν και θερμωτάτην παράκληση να σηκώσει ρωμαλέα το γάντι ή το σπαθί της μονομαχείας, και να διενεργήσει ετούτον τον θεολογικό και αντιρρητικό αγώνα, με τον αξιότιμον συνάδελφο και αδελφό μας Εκκλησιαστικόν ανταποκριτή εξ Αμερικής και Ελληνοκύπριον θεολόγο/φιλόλογον κύριον Παναγιώτη Τελεβάντον, ούτως ώστε να αποσαφηνισθώσι άπαντα τα θεολογικά ζητήματα που θίγει από το ιστολόγιόν του μέσα από τις στήλες του «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ».
Προτείνω, εθελοντικά, τον ελάχιστον εαυτόν μου, ως διαιτητήν της μονομαχίας σας, μιας και προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα εν δυνάμει αντικειμενικά και διότι δεν αρέσκομαι να χαρίζομαι ούτε σε φίλους μου αλλά ούτε και σε εχθρούς μου. Πιθανώτατα να είμαι ένας από τους ανθρώπους κλειδί, στην όλη υπόθεση, που δεν επιθυμώ ΚΑΘΟΛΟΥ να αδικηθεί, ούτε ο π. Βασίλειος Βολουδάκης, αλλά ούτε βέβαια και ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος. Διότι, θεωρώ αμφότερους ως ισότιμους και ως ισάξιους θεολόγους και δασκάλους μου.
Το γεγονός όπου χρησιμοποιώ την τακτική ή την μέθοδο του τάδε ή του δείνα δασκάλου και καθηγητού μου δεν νομίζω ότι είναι αξιοκατάκριτον και θεωρώ μάλιστα ότι δεν μπορεί να με ταυτίζουσιν με τα πρόσωπα που την καθιερώνουν πρωτότυπα διότι κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και μοναδικός.
Μάλιστα σε παρελθοντικά σχόλια μου, επειδή εχρησιμοποίησα τις τακτικές μαθόδους του πατρός Βασιλείου Βολουδάκη, αναντίρρητα υπό τον κύκλο του μαθητών του δεν είμουνα ποτέ κατηγορούμενος, αλλά όμως εκ των αντιθέτων έπεσε ολόκληρο το σύμπαν να με κατασπαράξει, να με κατακρίνει, να με λοιδωρήσει, διότι εσυμμάχησα με τον «κακόδοξο και αιρετικό» Βολουδάκη, όταν κάποτε ο π. Β.Β. διενήργησε μία θεολογική κριτική κατά του Γέροντος Παϊσίου.
Επι τη ευκαιρία αφού, τα παιδιά του βασιλέως, επιθυμώσι, καλώς ή κακώς, να φαίνονται «βασιλικώτερα του βασιλέως», με βάζετε σε μερικές βαθύτερες σκέψεις, διότι είστε επιπόλαιοι, κατήγοροι και κατάλαλοι, κυρίως εξ ηλιθιότητος, έναντι του αδελφού σας, όπως ξαναμελετήσω προσεκτικώτερα τα συγγραμμάτα του πατρός Βασιλείου και ίσως επανέλθω με επιπρόσθετες κριτικές.
Το ήθος, τα πιστεύω, και τις διδασκαλίες του πατρός Βασιλείου τα γνωρίζω κυρίως εξ αποστάσεως και εκ τινάς προσωπικής έρευνας και μελέτης, διότι ουδέποτε τον εγνώρισα προσωπικά. Δηλαδή, δεν είμαι προσκολλημένος μαθητής του στενώτερου κύκλου του, πράγμα το οποίον γνωρίζετε ΑΡΙΣΤΑ εσείς οι στενώτεροι των υποτακτικών του, αλλά είμαι αφοσιωμένος διαδικτυακός μαθητής του ευρυτέρου και ανοικτωτέρου κύκλου των μαθητών του.
Θεωρώ, ότι κατά πάντα το ήθος του είναι, Χριστιανικώτατον.
Θεωρώ, ότι άπαντα τα πιστεύω του είναι, Ορθοδοξώτατα.
Θεωρώ, ότι άπαντα τα βιβλία του είναι, καλόδοξα.
Θεωρώ, ότι όλες οι κατηχητικές και ποιμαντικές ομιλίες του είναι, ορθόδοξες.
Που είναι τότε το πρόβλημά μου;
Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Έχω όμως ένα βαθύτερον πρόβλημα εκεί όταν μου πειράζεται η Πίστης μου. Και ποιος νόρμαλ Ορθόδοξος Χριστιανός δεν το έχει;
Σε μία ομιλία του λίαν αγαπητού μου πατρός Βασιλείου, της Κυριακής της Πεντηκοστής, όπου κατά την προσωπικήν μου άποψιν, ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΑ, σύμφωνα με το Ευαγγελικόν Διάταγμα Ειπέ τη Εκκλησία, ότι εξέφρασεν ο εν λόγω Κληρικός ένα φοβερόν, κακόδοξον και ετερόδοξον, αλλά και άστοχον παράδειγμα. Όπου σ΄εκείνο ακριβώς το πεντάλεπτο σημείον, απεδείχθην, κυρίως ως ανιστόρητος, περί της Εκκλησιαστικής Ιστορίας (συνεπώς εκκλησιαστικά ανιστόρητος=κακοδοξία), και επειδή ήτο προφορική η ποιμαντική του διδασκαλία, τον κατανοώ απόλυτα, αλλά όμως δεν κατανοώ την ανυπόστατον αυθαίρετον και το κακόδοξον της διδασκαλία του, όπου εδιακήρυξεν κατά λέξη, ότι ο Πρεσβύτερος Άρειος δεν εκαταδικάσθην ποτέ του εν όσο ήτο εν ζωή από την Εκκλησία.
Δεν είναι αυτό κακοδοξία; Αν αυτό δεν είναι κακοδοξία, ετεροδιδασκαλία ολκής μάλιστα, τότε τι σημαίνει κακοδοξία για τον π. Βασίλειον;
Ο Αιρεσιάρχης Άρειος, εκαταδικάσθηκεν, τόσον μετά θάνατον από την Β΄ Οικουμενικήν Σύνοδον, αλλ΄ όσο ακόμη ήτο και εν ζωή, εδικάσθην, εκαταδικάσθην, εκαθαιρέθην, αφορίσθην και αναθεματίσθην τρείς και βάλε φορές με κορωνίδα την Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδο του 325.
Είναι απόφαση Τοπικής αλλά και Οικουμενικής Συνόδου η καταδίκη του Αρείου, εν όσο ήταν εν ζωή, και ο π. Βασίλειος, δυστυχώς, αλλοιώνει και παρεκλίνει, από την ιερά Παράδοσιν της Ιστορίας των Δογμάτων της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.
Και το έφερε μάλιστα ως παράδειγμα για να μας αποδείξει, ότι μόνο η Εκκλησία (εν Συνόδω) καταδικάζει τον Κληρικό ως αιρετικόν ή αιρεσιάρχην ( και ως εδώ πολύ σωστά), και ότι δήθεν μέχρι να πεθάνει ο Αιρεσιάρχης Άρειος, αιφνιδίως και αποτόμως, η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία μας τον εθεωρούσε καλόδοξο (!) και ορθόδοξον(!!) και το υποστηρίζει έωλα, άστοχα και α-νόητα, εννοείται ΚΑΚΟΔΟΞΑ, στο προθανάτιον δίλλημα, που πράγματι επροέκυψεν και ετέθειν από την κακόδοξον εκκλησιαστικήν πολιτικήν του Μεγάλου Κωνσταντίνου, περί μίας επιβεβλημένης συλλειτουργίας μεταξύ ορθοδόξων αγίων Πατέρων μετά του κακοδόξου Αρείου.
Πράγμα που δεν επισυνέβει ποτέ, το αντίΧριστον συλλείτουργον, διότι πρώτιστα εμίλησεν η Εκκλησία εν συνΌδω και εν Συνόδω, με τις προγενέστερες εν ζωή καταδίκες του Αρείου, και ετεροχρονισμένα με τον αιφνίδιον θάνατον αυτού, παραμονής της αναμενόμενης συλλειτουργίας, εμίλησεν τελεσίδικα και θανατηφόρα και η Ουράνιος Ιεραρχία.
Τι δεν κατανοεί ο π. Βασίλειος;
Δεν κατανοεί, προφανώς, ότι ο κακόδοξος δεν είναι μόνον εκείνος που κακοποιοεί τα θεμελιώδη δόγματα της Εκκλησίας αλλά και εκείνος που, παρεκλίνει ή αποκλίνει, ή αν θέλετε και αλλοιώνει, εν γνώσει και αγνοία, και μη θεμελιώδη δόγματα και τελεσίδικες οικουμενικές αποφάσεις της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία εδίκασε και εκαταδίκασε, εν ζωή τον Άρειον, ως αιρετικώτατον και αιρεσιάρχην, ενώ ο π. Βασίλειος, εδιεκήρυξεν, στυγνώτατη ετεροδιδασκαλία και κακοδοξία ολκής, ότι δήθεν δεν έγινε ουδέποτε τέτοιο πράγμα όσο ήτο εν ζωή.
Τελευταίες και αψευδείς πληροφορίες μας λένε, ότι ο π. Βασίλειος, μετά την σφοδρή κριτική μας, εμμένει και επιμένει, στην φρικτώτατη κακοδοξία του, ότι ο αιρεσιάρχης Άρειος όσο ζούσε, ουδέποτε ήτο τελεσίδικα καθηρημένος από την Εκκλησία, αλλά και προσδιορίζει α-νόητα ότι δήθεν εκαθαιρέθην αμέσως δια  του αιφνιδίου θανάτου του.
Ο π. Βασίλειος εμμένει να λαλεί και να διδάσκει, για άγνωστη αιτία, την μισή ιστορικοεκκλησιαστική και ιστορικοδογματική ακρίβεια του πράγματος, πράγμα που τον μεταβάλλει, αυτομάτως, σε κακόδοξον(;!) Κληρικόν.
Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ το εν λόγω επίθετο εναντίον του.
Είναι κακόδοξος ο π. Βασίλειος;
Θα το δούμε εκτενώς και προσεχώς το όλο ζήτημα, ξανά και ξανά μέχρι να το εμπεδώσουμεν. Διότι τόσο διάστημα, εχρησιμοποιούσα τον επιθετικό προσδιορισμό, ότι η ενέργεια του είναι κακόδοξη, το παράδειγμά του είναι κακόδοξο, η κατήχησή του είναι κακόδοξη αλλά ουδέποτε τον απεκάλησα ως κακόδοξον Κληρικόν.
Μου είναι η πρώτη φορά που το διενεργώ με πολύ φόβο και τρόμο, και αδιαφορώ προς στιγμή τα όσα, δικαίως ή αδίκως, του καταλογίζει ο θεολόγος Παναγιώτης Τελεβάντος.
Θα επανέλθουμεν όμως, κάπως δρυμήτεροι εφ΄ όσον επιμένει στην εξόφθαλμη και νοσηρά κακοδοξία του. Και εφ΄ όσον μας επιτείθενται ανάδελφα και συκοφαντικά οι φανατικοί οπαδοί του θα πρέπει να ανασκευάζομαι και να αποκρούομεν αντιρρητικά και εν αμύνει τα πονηρά βέλη του πονηρού.

Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Ορθόδοξος Θεολογών

 

 

 

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΟΛΟΥΔΑΚΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

1. Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης, ΠΟΙΟΣ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ; ( Δείτε ολόκληρον το βίντεο ή όσοι θέλετε δείτε από το 15ο λεπτό και μετά) , https://www.youtube.com/watch?v=UbR9xw-UMmQ .
2. ΟΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ, (Βίντεο απόσπασματικόν και δεκάλεπτο, με τις ακριβείς κακοδοξίες του π. Βασιλείου, μπορείτε να δείτε μόνον τα πρώτα πέντε λεπτά), https://www.youtube.com/watch?v=17T1iDxcmW4 .
3. Παναγιώτου Π. Νούνη, ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΚΛΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_7.html.
4. Παναγιώτου Π. Νούνη, ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΩΝ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΑΙΡΕΤΙΚΩΤΑΤΟΝ ΑΚΡΟΝ ΤΟΥ «ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΥ» ΔΙΑ ΓΡΑΦΙΔΟΣ ΤΟΥ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_8.html.
5. Παναγιώτου Π. Νούνη, Ο π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΑΤΟΠΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΑ ΔΙΑΚΗΡΥΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ ΑΡΕΙΟΥ (Περιέχει και την Πρώτη Επιστολή του π. Βασιλείου Βολουδάκη), http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_75.html.
6. Παναγιώτου Π. Νούνη, Ο ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΔΙΕΚΗΡΥΞΕΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΩΡΕΙ (Περιέχει και την δεύτερη Επιστολή του π. Βασιλείου Βολουδάκη), http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_88.html .
   Παναγιώτου Π. Νούνη, ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΤΥΠΟΝ», http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_11.html.
   Παναγιώτου Π. Νούνη, ΛΟΓΟΣ ΜΗ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/04/blog-post_86.html.
   Παναγιώτου Π. Νούνη, ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΜΑΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΩΣΙ ΚΑΘΟΤΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΕΞ Α-ΝΟΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΚΟΔΟΞΕΙ.

 

ΠΗΓΗ: Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_91.html

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΕΙ ΕΝΩΠΟΙΟΝ ΤΗΣ ΔΑΒΙΔΙΚΗΣ ΣΦΕΝΔΩΝΗΣ ΜΑΣ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΕΙ ΕΝΩΠΟΙΟΝ ΤΗΣ ΔΑΒΙΔΙΚΗΣ ΣΦΕΝΔΩΝΗΣ ΜΑΣ

Του Παναγιώτη Π. Νούνη

Δείτε το εδώ, εδώ και εδώ σε PDF και DOCS.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΝΕΠΙΣΗΜΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
Κατ αρχήν να πληροφορήσουμε τους αξιότιμους κυρίους και κυρίες αναγνώστες/τριες μας ότι ο σεβασμιώτατος κ. Ιερεμίας, εξ αιτίας των ιδικών μας καταιγιστικών, αντιρρητικών κριτικών, και των υπολοίπων αποκαλυπτικών ντοκουμέντων, περί της Μοναχής Αρσενίας, δεν βλέπει καθόλου με καλό μάτι, αλλά ούτε κάν του αρέσουνε οι απότομες καυστικές και αρνητικές κριτικές, όπου ενίοτε εμφιλοχωρούσι και σκληροί χαρακτηρισμοί κατά των όσων κακόδοξων και άστοχων ενεργειών του. Αν όμως τον εγκωμιάζαμεν και ελιβανίζαμεν επτάκις της ημέρας θα μας αγαπούσε και θα μας εσυμπαθούσε σε απεριόριστον βαθμόν.
Αυτοί είναι, και οι πλέον κατ΄εξοχήν κακόδοξοι ή εμπαθείς επισκοπικοί λογισμοί κυρίως, πάμπολλων επισκόπων μας, οπου αρέσκονται ιδιαίτερα να περιτριγυρίζονται από  αυλοκόλακες και χαμερπείς υποτακτικούς. Οι μητροπολιτικές αυλές, μπάζωσι ιδιαίτερα από την εν λόγω υψηλωτάτην δυσσωδείαν και ακαθαρσίαν. Είναι ένας εκ των σημαντικωτάτων λόγων που δεν εμεταβλήθηκα, προσωπικώς, σε αυλικός σύμβουλος θεολόγος ή στενώτατος συνεργάτης ή βοηθός ή ιεροκήρυξ τινός μητροπολίτου. Διότι για να μπώ κοντά του, δηλ. να προσεταιρισθώ εις την υψηλωτάτην χορεία των νυκτοκολάκων και νυκτοκοράκων θα πρέπει να διδαχθώ, εξάπαντος την επιστήμη ης κολακίας, την τέχνη του ραγιαδισμού, την κακία της μη αγίας και αδιακρίτου ανυπακοής καθώς και του βδελυρού επισκοπικού γλυψίματος.
Απεταξάμην τέτοια πράγματα.
Δόξα τω Θεώ, που μου εχάρησεν, τέτοιον ιδιότροπον και παράξενον παλιοχαρακτήρα. Ο Χριστιανός οφείλει να γίνει κυρίως και πρωτευόντος οντολογικά άγιος, και όχι να γίνει επιδερμικά και επιφανειακά, ευγενής ή, και καλός χαρακτήρας. Αυτά τα δεύτερα είναι κάπως εύκολα με ολίγην δόση υποκρισίας. Διότι, μόλις γενεί ο άνθρωπος άγιος όλα τα άλλα μεταβάλλονται και μεταμορφώνονται λίαν καλώς. Αν ήμουνα καλός χαρακτήρας, ευγενικώτατος άνθρωπος, και καλός θεολόγος, θα είμουν καταχωνιασμένος σε επιτελικές θέσεις, μητροπολιτικά γραφεία, ή και υποταγμένος δουλικά ως ανόητο τσιράκι και πειθήνιον ανδρείκελο τινός Δεσπότου.
Δεν έχει δίκαιον ο σεβασμιώτατος, καθόλου, διότι αν μελετήσει προσεκτικώτερα την Αγία Γραφή, και δή την Παλαιάν Διαθήκην, όπου είναι και η εξειδίκευσίς του, θα αντικρύσει, αναντίρρητα, ούκ ολίγες φορές τις απότομες αντιρρήσεις, ενίοτε και χαρακτηρισμούς και αυστηρώτατες κριτικές τινών μικρών ή μεγάλων Προφητών ή Δικαίων Προπατόρων μας έναντι τινών κακοδόξων και αστόχων ενεργειών ετέρων προσωπικοτήτων. Εμείς δεν είμεθα ούτε μικροί αλλά ούτε και μεγάλοι Προφήτες. Αλλά όμως μετέχουμεν, όσοι συμμετέχουμεν, στο Προφητικόν αξίωμα του Θεανθρώπου Χριστού, ελέω του βαπτίσματός μας.
Αναντίρρητα και αντικειμενικά ακόμη και ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος μας καθώς και μαθητές του αγίοι Απόστολοι, δεν ήτο καθόλον το 24ώρο της ζωής τους σε απόλυτον και μέγιστον βαθμό πραείς γλυκητεροί και ευγενικοί. Ο μέν Κύριος, αναμαρτήτως ενίοτε δε εθύμωνεν και μάλιστα ούκ ολίγες φορές. Ιδιαίτερα κατά των ρασοφόρων Φαριζαίον και υποκριτών Αρχιερέων. Οι δε αγίοι Αποστόλοι, εστηλίτευον, ρωμαλέως και με παρρησία, κάθε αντιΧριστιανικήν και κακόδοξην ενέργεια, με υψηλώτατον είδος ιεράς αγανακτίσεως αλλά και ευλόγου θυμού.
Επίσης, καθόλου δεν έχει δίκαιον ο σεβασμιώτατος, αλλά μάλλον οφείλει να γνωρίζει και να αναγνωρίζει, ότι μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας δεν υπάρχωσι, ούτε πρέπει να υπάρχωσι, ένα είδος ιεροκηρύκων θεολογούντων, διότι δεν είναι φυσιολογικόν, να υπάρχωσι μονομερώς, οι γλυκυτεροί και ευγενείς θεολόγοι-ιεροκήρυκες, αλλά μάλλον, να υφίσταντο, και εκείνοι οι όξυνοι (καλήν ώρα σαν και τον γράφοντα), οι πικροί, οι γλυκόξινοι, οι αλμηροί κ.ο.κ. Και τούτο ας το αντιπαραβάλει ο καθένας μας, με τις εκάστοτε φυσιολογικές αλλά και υποκειμενικές ανάγκες του στην καθημερινή διατροφή του, όπου άλλος έχει την ανάγκη την οξύτατη διατροφή, δηλ. να τοποθετεί κάμποσο λεμόνι στο φαγητό του, ένας άλλος επιθυμεί λίγο ή πολύ θαλασσινό αλάτι, κάποιος άλλος επειδή του πέφτει το ζάχαρο έχει ανάγκη από γλυκά, φρουκτόζη και ζάχαρη κ.ο.κ.
Να σας αποκαλύψω δε, για όσους ενδιαφέρονται, ότι από τα γενοφάσκια μου, η διατροφή μου κυρίως εμπεριέχει, σχεδόν καθημερινά, κάμποσον λεμόνι ενίοτε και ξύδι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μ΄αρέσωσι ιδιαίτερα οι όξυνες τροφές και τα όξυνα φρούτα κ.ο.κ. Δεν ζώ βέβαια απόλυτα με την όξυνη διατροφή, αλλά με ποικιλία.
Θα ήτο και είναι παρά φύσιν η ανθρωπολογική κατάστασις, πολυτιμώτατε σεβασμιώτατε, αν το ανθρώπινο σώμα μας, εζούσεν μόνο με απόλυτην όξυνην διατροφήν, λ.χ. είτε με τα όξυνα λεμόνια, με τα ξύδια, είτε με διάφορα άλλα εσπεριδοειδή φρούτα, ή να διατρεφώμεθα με απόλυτα, υψηλού γλυκαιμικού δείκτη, φαγητών και δή  με κακούς υδατάνθρακες, αντί να λαμβάνουμε από πρωτογενείς πηγές την γλυκόζη και την φρουκτώζη που έχει ανάγκη ο εγκέφαλος και το σώμα μας.
Συνεπώς οι σκληρές εκφράσεις (κατά των ενεργειών και ουχί κατά των προσώπων) και η απότομη ή και αρνητική κριτική, έχει και τα θετικά παιδαγωγικά της αποτελέσματα εις το Σώμα της Εκκλησίας και ας κακοφαίνεται ο λόγος αυτός σε πολλούς νερόβραστους και χλιαρώτατους ή και ήπιους Κληρικούς και Λαϊκούς.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΜΑΚΡΑΝ ΤΗΣ ΚΑΝΤΙΩΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ
Δεν δύναμαι να ξεχάσω τα θεόπνευστα λεχθέντα του Επισκόπου Φλωρίνης κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη, όπου εδιδασκόμουν δια των κασσετών του κατά την εφηβείαν μου, όπου ετόνιζε, συστηματικώς: κήρυγμα που δεν διαθέτει αυστηρώτατον και Προδρομικόν έλεγχον, δεν είναι Ευαγγελικόν κήρυγμα. Ο σεβ. κ. Ιερεμίας καθότι πληροφορούμε υπήρξεν πνευματικό παιδί και στενώτατος μαθητής του, αλλά μάλλον αυτό το ιδιαίτερο και σημαινόμενον σημείον, το επροσπέρασεν, κάπως με ταχύτηταν μεγαλυτέραν του φωτός.
Μη επεκταθώ και στα περί της Καντιωτικής Διακοπής του Μνημοσύνου και λούσει κρύος ιδρώτας τον δείλαιον και εξ ιδιοτελείας συμβιβαστικόν σεβασμιώτατον.
Να παραθέσω προς καλυτερώτερην πληροφόρησιν του Μητροπολίτου Γόρτυνος και των συν αυτώ, όχι άλλες ιδικές μου φλυαρίες, περί των προειρημένων μας γραφθέντων  και λεχθέντων, αλλά τα γραφθέντα του Αγίου Γέροντος Παϊσίου, όπου στηρίζεται κυρίως ο εν λόγω θεολογικός συλλογισμός μας:
«(…) Δυστυχώς, μερικοί από εμάς έχουμε παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους. Θέλουμε οι άλλοι να έχουν τον ίδιο με εμάς πνευματικόν χαρακτήρα. Όταν κάποιος άλλος δεν συμφωνή με τον χαρακτήρα μας, δηλαδή η είναι ολίγον επιεικής η ολίγον οξύς, αμέσως βγάζομε το συμπέρασμα ότι δεν είναι πνευματικός άνθρωπος. Όλοι χρειάζονται εις την Εκκλησίαν. Όλοι οι Πατέρες προσέφεραν τας υπηρεσίας των εις Αυτήν. Και οι ήπιοι χαρακτήρες και οι αυστηροί. Όπως δια το σώμα του ανθρώπου είναι απαραίτητα και τα γλυκά και τα ξινά και τα πικρά ακόμη ραδίκια (το καθένα έχει τις δικές του ουσίες και βιταμίνες), έτσι και δια το Σώμα της Εκκλησίας. Όλοι είναι απαραίτητοι. Ο ένας συμπληρώνει τον πνευματικόν χαρακτήρα του άλλου και όλοι είμεθα υποχρεωμένοι να ανεχώμεθα όχι μόνον τον πνευματικόν του χαρακτήρα, αλλά ακόμη και τις αδυναμίες, που έχει σαν άνθρωπος. (…)».  (Ενδιαφέρουσα ομολογιακή πατερική γραμμή του Γέροντος Παϊσίου, http://www.impantokratoros.gr/geronpaisios-athinagoras.el.aspx ).

Εμείς βέβαια, ουδέποτε είχαμεν την παράλογη απαίτηση, ο καλός σεβασμιώτατος να μεταβληθεί σε Καντιώτην. Η μοναδική λόχου χάριν Εκκλησιολογική απαίτηση μας, ήτο, είναι, και παραμένει να είναι, το να επισκοπεύει, ορθοδόξως και απλανώς, θεοφιλώς και ευαγγελικώς, την Θεόσωστον επαρχία του, αλλά και να καταγίνει τέλος πάντων ένας καθολικός Επίσκοπος της Καθολικής Εκκλησίας του Χριστού, και όχι ο αδιάφορος φλουφλουριστής επίσκοπος-κατάσκοπος των στενών γεογραφικών ορίων της επαρχίας του, αδιαφορώντας κυρίως, για το υπόλοιπον Χριστοφόρον πλήρωμα της Εκκλησίας.

Η «ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΤΡΙΑΝΔΡΙΑ» ΚΑΙ ΤΟ «ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΝ» ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΚΡΥΠΤΙΣΜΟΥ
Να καταγγέλει τον καρκίνο της πολύ-αιρέσως του Οικουμενισμού (καθώς πράττει προς τιμήν του συστηματικώς) αλλά ταυτόχρονα, να καταγγέλνει ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΩΣ τους κακόδοξους φορείς που διοχετεύωσι το εν λόγω ψυχοκτόνον δηλητήριον.
Διότι με ημικαταγγελίες και ημιδιακηρύξεις, όπου ενέχωσι την αστοχία και αίρεση του Ονοματοκρυπτισμού, ο Λαός του Θεού, έτι επιπλέον συγχίζεται και βραχυκυκλώνεται διότι ακούγει μέν περί Οικουμενισμού, αλλά δεν ακούγει δε ποιοι είναι οι διαβόητοι αιρετίζοντες Οικουμενιστές. Ούτε βέβαια απαιτήσαμεν να αλάξει χαρακτήραν ο αγιώτατος Γόρτυνος. Ούτε μας προβληματίζει η αγία και ποιμαντική επιείκια του προς τους γείτωνες του οικουμενιστές και συνεπισκόπους του. Μάλλον δε και την κατανοούμεν απόλυτα και ως ένα βαθμόν πέραν του συγνωστού παρασκηνείου περί τα «Οικονομικά» της μητροπόλεώς του. Θαύμαζουμεν δε ενίοτε και τον υπερβάλλον ήπιον του χαρακτήρα έναντι αυτών. Βέβαια με το «αζημείωτον». Θυμώνουμεν προσωπικώς, βέβαια, όταν γίνεται εξ αδιακρισίας και δη δημοσίως. Πότε όμως; Εκεί ακριβώς όταν, δημόσια, και ενώποιόν του διακηρύττονται στυγνώτατες κακοδοξίες και αυτός σιωπεί είτε από α-νοησία, είτε και από κάποια ασύγνωστη ή γνωστωτάτη ιδιοτέλεια, όπου φανερώνει, ότι δεν επιθυμεί να λυπήσει ή, να διασπάσει το κακόδοξον «φιλάδελφον» των ορκισμένων Οικουμενιστών αδελφών του.
Να υπενθυμίσω και πάλιν στο καλοπροαίρετο αναγνωστικό κοινό μας, για όσους θέλωσι να ερευνήσουν καλόπιστα την όλη υπόθεση, ότι το πρόβλημα των «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΩΝ» μας αντιρρήσεων και περί της σφοδρής αντιδικίας και αψιμαχείας, μεταξύ του γράφωντος και κατά του Μητροπολίτου Γόρτυνος κυρίου Ιερεμίου, δεν ξεκίνησε στα περί του ζητήματος της Μοναχής Αρσενίας, αλλά στα περί της απαράδεκτης και στρεψόδικης κατηχητικής και ποιμαντικής Πρωτοχρονιάτικης Εγκυκλίου του 2017 όπου, αλλοίωνε και εδιέστρεφε, φρικωδώς, είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία του, την ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Πατερική Θεολογίας της Καθολικής Εκκλησίας μας, περί της ιεράς Αποτειχίσεως (όπου επρονοείτο Κανονικώς διά του ΙΕ΄ Ιερού Κανόνος της αγίας Πρωτοδευτέρας Συνόδου), και την εταύτιζε ο ταλαίπωρος Επίσκοπος με το Σχίσμα.
Αντί δηλ. να κατηχήσει και να αποσαφηνίσει, ως όφειλεν, την αγία και Πατρολογικήν διάκριση μεταξύ της ιεροκανονικής Αποτειχίσεως από την αντιΚανονική Αποτείχιση όπου η τελευταία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο Σχίσμα, επαραπληροφόρησεν και ετεροδιδασκαλών εκακοδόξησεν αλλοιώνοντας τον Ιερόν Κανόνα.
Όποιος εβαρήθηκεν να μας διαβάζει ή θεωρεί ότι είμεθα ψυχωτικά εμμονικοί, ας παύσει παρά ταύτα να μας διαβάζει, ουδένα εβιάσαμεν δια της βίας, να μελετάει το προσωπικόν μας ημερολόγιον, διότι εμείς θα συνεχίσουμεν απτόητοι και σταθεροί να καταγγέλουμεν πάσι θυσίαν την φοβεράν αλλοίωση και παραχάραξιν των ιερών Κανόνων, όπου εδιενήργησεν ο κύριος Ιερεμίας, όπου η παραμικρή αλλοίωσις του παραμικρού Κανόνος αλλοιώνει ουσιαστικά και το ιερόν Ευαγγέλιον.
Μάλιστα δε την εν λόγω Πρωτοχρονιάτικη Εγκύκλιόν του όπου συκοφαντεί Κληρικούς την έχει και για καμάρι, διότι τον εσυγχαρήθησαν πολλοί… ανόητοι αυλοκόλακες, και δή «φιλάδελφοι» ιεράρχες καθ΄ όσον πληροφορούμε.
Ποιος ακριβώς τον εσυνεχάρην; Ο νεοΕκκλησιολογιστής μητροπολίτης Μεσσηνείας; Ο λόγιος βιβλιοκρίτης του πάπα και παπόδουλος μητροπολίτης Αργολίδος; Ή ο εραστής της Ληστρικής Συνόδου και «οικονομολόγος» μητροπολίτης της Κορίνθου; Αυτή η αιρετίζουσα Τριανδρία της Κορίνθου τον εκολάκεψεν;

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΑ ΚΟΚΑΛΑ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΕΜΙΟΥ
Βέβαια, να σας προτείνουμε, επ΄αυτού και μία επιπρόσθετη αντίρρηση, κατά του Μητροπολίτου Ιερεμίου, όχι από διαδικτυακόν θεολόγον ή κληρικόν ή και ιεροκήρυκαν, αλλά από έναν απλόν Ιστορικόν, τον κύριο Παναγιώτην Τσάλλου, ώστε να διαφανεί, ότι υφίσταντο και άλλες ψυχές, παντελώς άγνωστες μεταξύ μας, όπου διαμαρτυρώμεθα, για το ίδιον και απαράλακτον ζήτημα, της φοβερής καταπάτησις και διαστροφής των ιερών Κανόνων της Εκκλησίας μας από τον αρχιερέαν του Χριστού. Προς το τέλος δε του κειμένου μας, θα φροντίσω να παραθέσω και φωτογραφικά-αποδεικτικά σχόλια ορθοδόξων χριστιανών που εγγράφησαν, κατά της κακοδόξου πρωτοχρονιάτικης Εγκυκλίου του κ. Ιερεμίου, για να καταφανεί, την σήμερον, ότι πολλών επωνύμων ή ανωνύμων αδελφών και πατέρων τους ενόχλησε η ενέργειά του αυτή.
Βέβαια ο κ. Παν. Τσάλλος, ως ιστορικός, διενεργεί δικαιολογημένα σε κάποιο σημείον, μία αντιΚανονική παρερμηνεία, που δεν είναι ιδικόν του το λάθος, όπου αλλοιώνει εν αγνοία του την ερμηνεία του Β΄ Κανόνα της συνόδου της Αντιοχείας. Η ερμηνεία που εμμέσως πλην σαφώς, δίδει, είναι κακόδοξον λάβαρον των οπαδών του σχισματικοαιρετικού «Ζηλωτισμού». Κατά τα άλλα και σε γενικές γραμμές το άρθρον του είναι εξαιρετικά εύστοχον, γλαφυρόν και καλόδοξον. Όπου μεταβάλλει τον συγγραφέα του σε ισχυρώτατον Απολογητήν της Φίλης Ορθοδοξίας.
Να σημειώσω κάτι ακόμη περί της αξιολογήσεως του αντιρρητικού δοκιμίου του, ότι οι συνυπογράψαντες τα αποφασισθέντα της Ληστρικής Συνόδου στο Κολυμπάριον άσχέτως του ότι διακηρύττωσι ότι δεν έλαβαν εν συνόδω Δογματολογικές αποφάσεις ή, ότι δεν επάρθησαν αποφάσεις που έχωσι σχέση με τά Δόγματα και την Πίστη της Εκκλησίας, όμως εκαινοτόμησαν και εδογμάτισαν, συνεσκιασμένως και οφθαλμοφανώς, απόδειξη οι αμφισημίες και αντιφάσεις, αλλά και με τα Συνοδικά αποφασισθέντα τους ότι οι αιρετικοί ψευδο-χριστιανοί και ο Διαχριστιανικός Συγκρητισμός του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζονται πλέον, ιστορικώς (αλλά και συνοδικώς), ως «Ετερόδοξες Εκκλησίες».
Πράγμα που ο σεβ. κ. Ιερεμίας, δυστυχώς, το αμφισβητεί αδικαιολόγητα και αβασάνιστα, μη πώ κάτι χειρώτερον…  λ.χ. αθεολόγητα (!), ωσάν να θέλει π.χ. να συγκαλύψει μίαν κατεγνωσμένη «Πόρνην Παρθένα». Ότι μία κατεγνωσμένη πόρνη δεν δύναται να είναι παρθένα σεβασμιώτατε, το ξέρει και ο πιο κουζουλός άνθρωπος, όχι εσείς ο (παρα)μορφωμένος ταγος μας. Τα προειρρημένα ληστοΣυνοδικά αποφασισθέντα γεγόνασι με την υπογραφή ΑΠΑΝΤΩΝ των Προκαθημένων Αρχιεπισκόπων και Πατριαρχών (με την τιμία ανοχή πάμπολλων παραδοσιακών Επισκόπων) που εσυμμετείχαν και με ελάχιστες αμυδρές και επαινετές διαμαρτυρίες τινών μητροπολιτών. Όπου μερικοί εξ αυτών στην πορεία «αλαξοπίστησαν».
[Δείτε εδώ: ΩΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΟΥ κ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑ,  https://katanixis.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post_16.html]

Ο ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΚΛΟΘΥΜΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ
Επιπρόσθετες αψευδείς πληροφορίες μας λένε, ότι ο αγαπητώτατος μητροπολίτης κ. Ιερεμίας Φούντας, δεν σκοπεύει πλέον, διότι άλαξε γνώμη εντός μιας εβδομάδος (την μια εβδομάδα μας απειλούσε με δικαστικές διώξεις ενώ την ακριβώς επόμενη εβδομάδα, εμετανόησε, προφανώς πραγματικά ό άνθρωπος, όπερ και μας εσυγκίνησε την καρδιά με την φρόνιμη οπισθοχώρησίν του, και καθότι μας αγάπησε και εσυμπάθησε σφόδρα), και δεν προτείθεται να μας αποστείλει στα Πολιτικά δικαστήρια με ένα κατάπτυστον και έωλον αιτιολογικόν, ψευδο-κατηγορητήριον, ότι του διενεργήσαμε, αναμφίβολα, αντιρρητική και αυστηρωτάτη θεολογική κριτική (ή ότι είμεθα κατά την ιδικήν του αμφιλεγόμενη άποψη συκοφάντες, λοίδωροι, δυσφημιστές του ονόματος και του ακαδημαϊκού ή επισκοπικού αξιώματός του κ.ο.κ.) κατά των κακόδοξων ενεργειών του,  και διότι κυρίως δεν πιστεύει, και καλώς σκέφτεται επ αυτού, ότι δεν είναι θεάρεστες ή χριστιανικές ενέργειες, οι δικαστικοί διαξιφισμοί και οι νομικίστικες εγκλήσεις και αντεγκλήσεις, μεταξύ θεολόγων και επισκόπων της Εκκλησίας.
Ας συμβουλέψει «φιλαδέλφως» τα ακριβώς ανάλογα και τον Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμον που κυνηγάει να δικάσει και να καταδικάσει τρείς ρωμαλέους ιερώς Αποτειχισθένετες Πρωτοπρεσβυτέρους του.
Μάλιστα ο πανίσχυρος και αγιώτατος μητροπολίτης σεβ. Ιερεμίας, καθόσον πληροφορούμεθα, καλώς και αντικειμενικώς, οπισθοχωρεί γενναία και ταπεινά, έναντι της Δαβιδικής σφενδώνης μας, δείγμα πνευματικού ανδρός, και εκφράζει και μας αποστέλνει μια ξεκάθαρη συγνώμη, δια τον ομώτατον και απειλητικώτατον εξάπαντος δεσποτικόν εκβιασμόν που εδέχθημεν, αιφνιδίως και αδίκως, εκ τινών μητροπολιτικών και νομικίστικων εγγράφων του.
Και μας ζητεί, μάλιστα, να θεωρήσουμεν ως μη γενόμενον το άστοχον γεγονός, αλλά και να μη δημοσιεύσουμε το εν λόγω έγγραφον-Ντοκουμέντον ντροπής όπου αποδεικνύεται με κάθε σαφήνεια ο άκαμπτος ο επιπόλαιος και νοσηρός Επισκοπομονισμός ή Κληρικαλισμός των α-νόητων αυλικών του.
Αν κανείς Χριστιανός, θέλει να διασκεδάσει κάπως και να καταλάβει τι σόϊ κατηγορητήριον έλάβαμεν τις προάλλες στα χέρια μας, επειδή έχουμε την ηθική υποχρέωση να σεβαστούμε από την μία την επιθυμία του σεβ. κ. Ιερεμία, ώστε να μη δημοσιεύσουμε το κατηγορητήριον έγγραφον-ντροπήν, όπου μας απέστειλεν η ίδια η Ιερά Μητρόπολις Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, αλλά από την άλλη, έχουμε και την υποχρέωση να ενημερώνουμεν, δικαίως, αποδεικτικώς και αντικειμενικώς το διαδικτυακόν πλήρωμα της Εκκλησίας, περί της ανοικτής ακόμη υποθέσεως, περί της Μοναχής Αρσενίας, αλλά και των ιδικών μας καταγγελιών, έναντι του αγίου Γόρτυνος, προτείνουμε έτσι μία παρακαμπτήριον οδόν…!
Όσοι έχετε την καλόβουλη και φιλότιμον περιέργειαν να μελετήσετε το ιδικόν μας έγγραφον, ας μελετήσετε τα δύο έγγραφα-ντροπή που απεστάλλησαν, ως μητροπολιτικόν κατηγορητήριον προς τον προσωπικόν μας διδάσκαλόν Πατρολόγον και Πρωτοπρεσβύτερον π. Θεόδωρον Ζήσην. Το κατηγορητήριον εναντίον μας, είναι σχεδόν ταυτόσημα και ομοιούσια αντιγραφή, εν αδίκω τακτική, και παρόμοιας δομής και υφής, ομόφρονης πλοκής, μ΄αυτό του διδασκάλου μας.
[Δείτε εδώ: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Τα 2 έγγραφα ντροπή του κ.Ανθίμου που τιμωρούν και ασκούν δίωξη στον π.Θεόδωρο Ζήση, https://katanixis.blogspot.com.cy/2017/03/2_7.html ]

Λέγω πιο πάνω α-νόητων αυλικών, και το εννοώ, διότι οι αψευδείς πληροφορίες μας λένε, και επιμένωσι σ΄ αυτό, ότι πρόκειται για φοβερά ηλιθιότητα και εγκληματική αμέλεια η προμελετημένη (αλλά μη μελετημένη δικαίως, θεολογικά στρατηγικά και ορθολογικά) επιθετική και αδίστακτη ενέργεια εναντίων μας πού είχε ως ανώτατον και κακόβουλον στόχον ή και σκοπόν να πλήξει από ρίζας την αξιοπιστία μας ως εκκλησιαστικών ρεπόρτερ, να μας φιμώσει από τις αντιρρητικές κριτικές μας, αλλά και να θέσει ένα αμφιβόλλω την θεσμική ιδιότητά μας ως ελαχίστων θεολόγων της Εκκλησίας της Κύπρου.
Αν όντως πίστευε, ο σεβασμιώτατος, ότι οι θεολογικές αντιρρήσεις μας δεν πρέπει να επεκτεθώσι και να εκτεθώσι και στο ευρύτερον κοσμικόν χώρον των Πολιτικών Δικαστηρίων, για ποιόν λόγον τότε, μια εβδομάδα προτού αλάξει γνώμη, μας απέστειλε, με την υπογραφήν του, εκβιαστικά Νομικά Εξώδικα, απειλητικές Μηνυτήριες αναφορές, με ένα τετρασέλιδον μάλιστα και τραγελαφικόν κατηγορητήριον;
Τέτοιες ενέργειες είναι καταδικαστέες απ΄αρχής και ώζουσι από φανατικώτατον Δεσποτισμόν και νοσηρόν Κληρικαλισμόν.
Πληροφορίες που λαμβάνω από εντός της μητροπολιτικής αυλής του, μάλιστα αψευδείς πληροφορίες, καθ΄ όσον σκόπιμα δηλώνω συνεχώς, φαίνεται να με ενημερώνουσι, και πάλιν αντικειμενικώς, ότι ο ίδιος ο Σεβασμιώτατος κύριος Ιερεμίας, όταν μας απέστειλεν, γραπτώς, το φαύλον και ανυπόστατον κατηγορητήριον, μαζί και τις απειλητικές και εκβιαστικές, διαθέσεις και διαταγές του,  με μισθοφόρους Δικαστικούς Κλητήρες, και απεδείχθηκεν έτσι ακριβώς, ότι ενεργεί ενίοτε και ως κακόδοξος και κακόβουλος Δεσπότης, απεφάσισεν εκ των υστέρων το εσφαλμένων των μητροπολιτικών οδηγιών του, και ότι πρέπει πάση θυσία, το κατηγορητήριον που μου απέστειλε, να φιμωθεί να παρασιωπηθεί να εξαφανισθεί και να αποκρυβεί ολοσχερώς και αυτό για να μη το δεί το φώς της δημοσιότητος.
Για ποιόν λόγον; Ακόμη δεν ελάβαμεν σοβαρές και επαρκείς εξηγήσεις της επιτακτικής ανάγκης της άμεσης λογοκρισίας και αναγκαστικής απόκρυψις σημαντικώτατων αλλά μη εμπιστευτικών εγγράφων που φέρωσι την υπογραφήν του.
Εικάζω, ότι όλα αυτά γίνονται για την εικονική προστασία του, διότι πολύ απλά θα γίνει και πάλιν, θέατρον της οικουμένης, με τις ανόητες και απερίσκεπτες κωλοτούμπες του, διότι άλλες επιπρόσθετες πληροφορίες μας πληροφωρούσι, ότι μας απέστειλε το πανάθλιον κατηγορητήριον, χωρίς κάν να κάνει τον φιλότιμον κόπο να διαβάσει προσεκτικά και φρόνημα το τι ακριβώς τον καταγγέλουμεν και το τι με ακρίβεια εγράψαμεν κατά των ενεργειών του. Προσπερνώντας μάλλιστα, αδικαιολόγητα και σκοπίμως, και την δημόσια δήλωσιν και αίτησίν μας, όπου εθέλαμεν να ενημερωθούμεν από την ιδίαν μητρόπολιν, δημοσιογραφικώς, για την υπόθεση της Μοναχής Αρσενίας, προτού κάν αρχίσουμε να δημοσιεύουμεν τα έγγραφα αυτής.
Το ταυτόσημον παράπονον το διέπραξαν και άλλα φίλια ιστολόγια όπου ασχολήθησαν περί του ζητήματος της Μοναχής Αρσενίας.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝ ΑΔΙΚΩ ΔΙΩΧΘΗΣΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣ ΑΡΣΕΝΙΑΣ
Επιθυμεί δε, ο ίδιος μητροπολίτης, να κλείσουμε αμέσως το ζήτημα της μοναχής Αρσενίας, χωρίς να μπαίνει στον φιλότιμο κόπο, να ενημερώνει ή να αποσαφηνίζει, ΔΗΜΟΣΙΑ, (με κάποιαν ενημερωτικήν Εγκύλιον) την ιδική του άποψη και θεώρηση στα πράγματα, περί των καταγγελιών της Μοναχής του.
Έχουμε κάποιες πληροφορίες επ΄αυτού και θα τις καταγράψουμεν ίσως σε επόμενη ενημερωτική αρθρογραφία, αφιερωμένη, ειδικώς, στα περί της Μοναχής Αρσενίας, διότι, αν ο πολύτιμος σεβασμιώτατος, επιθυμεί διακαώς, να κουκουλώνει τις ανοικτές υποθέσεις του, εμείς αντίθετα θέλουμεν να τις κλείνουμεν με όμορφο και αποδεικτικόν τρόπον, με κάθε αξιοπρέπεια και σεβασμό, με μεταξένιο κουκούλιον τινός μεταξοσκώληκος, κυρίως από σεβασμό προς τους τιμίους αναγνώστες μας.
Η έωλη και αστεία δικαιολογία, κοτζάμ επισκόπου, είναι και ήτο, ότι δεν γνωρίζει από νομικές ορολογίες, γι΄αυτό και υπέγραψε το νομικίστικον κατηγορητήριον. Αλλά όμως εντός αυτού, προεπιλέχθησαν συκοφαντικώς, δεκαπέντε αντιρρητικές εκφράσεις και σχόλιά μας (σημειωτέον: δεν ήτο νομικές οι ορολογίες, διότι αγνοούμε τα νομικά, και οι χαρακτηρισμοί μας είναι, ενίοτε θεολογικοί και ευαγγελικοί) όπου αποσπασματικώς, απεδείκνυαν δήθεν ότι εχαρακτήριζα και έπληττα, ως ελεϊνός συκοφάντης, αμέσως και ευθέως, το τίμιον πρόσωπον του σεβασμιωτάτου.
Έχω εξίσου πληροφορηθεί και το άλλο αμύητον: ότι κατά τον σεβασμιώτατον, είμαι μάλιστα δεινός συκοφάντης, διότι εκαταδέχθηκα να αναλάβω, δημοσιογραφικώς και να δημοσιεύσω, την καταγγελτικήν επιστολήν της Ομολογιάτριας πνευματικής θυγατρός του και Μοναχής Αρσενίας.
Ο σεβασμιώτατος ως έχοντας ή κατέχοντας, όλες (!) τις εξουσίες στο πρόσωπόν του, μας εδίκασεν και μας εκαταδίκασεν στην συνείδησίν του, ερήμην μας, άνευ δίκης, άνευ απολογίας, άνευ ενδελεχούς εξετάσεων του μαρτυρικού υλικού και άνευ συνηγόρου υπερασπίσεως ημών των ανυπεράπιστων στα ακονισμένα δόντια των μεγαλο-καρχαρίων Επισκόπων-κατασκόπων…!
Εμείς εδημοσιεύσαμεν την επιστολήν της Μοναχής Αρσενίας, αλλά εκαταγράψαμεν και μερικές κριτικές απόψεις μας έναντι αυτής. Εδιενεργήσαμεν μάλιστα εν δυνάμει αντικειμενική αξιολόγηση και κριτική περί της επιστολής της, και μάλιστα εκαταγράψαμεν, δημοσίως, ότι δεν συμφωνούμε, σε αρκετά καταγγελτικά σημεία της διότι ενέχωσι εν μέσω αυτής τινά συναισθηματική υπερβολή και εμπαθέστατη πικρία ή αγανάκτιση, ελέω του σφοδρού και ανελέητου ψυχολογικού πολέμου που εδέχθην (από τον σεβασμιώτατο και την αδελφότητα) τόσον μεγάλο διάστημα ίνα εγκαταλείψη το μοναστήρι της.
Για την πνευματικήν και ψυχολογικήν κατάσταση της μοναχής, αναντίρρητα, ευθύνεται απόλυτα σχεδόν ο Γέροντας της ο σεβ. Ιερεμίας και όχι η ίδια, ή, ο πρώην πνευματικός της, διότι προσπαθεί με έντεχνο τρόπο και ειδικές κατηγορίες να μας την βγάλει σκάρτην και πλανημένην την Καλόγριαν.
Έτσι λοιπόν, επειδή τολμήσαμε να δημοσιεύσουμεν, καταγγελτικά στοιχεία περί του εν αδίκω διωγμού της νεοφανούς Ομολογητρίας και Μοναχής Αρσενίας, μερικοί ανόητοι αυλικοί του πολυπράγμονως σεβασμιωτάτου, εσυνέταξαν βεβιασμένα, ένα ηλιθιώτατον κατηγορητήριον εναντίον μας, και απλά ο δήθεν αφελής (;!) μητροπολίτης  και παραπλανηθής (;!) υπό των αυλικών του, το υπέγραψεν, χωρίς καλά καλά να έχει μελετήσει ενδελεχώς τις αντιρρητικές κριτικές μας, την προσωπική αλληλογραφία μου μετα της Μοναχής, οπου είναι δημοσιευμένη, και όλα τα άλλα στοιχεία όπου εκαταγράψαμεν καταγγελτικώς κατά των κακόδοξων και κακόβουλων ενεργειών του στο παρελθόν.
Για το σεβασμιώτατον, φέρουμεν τεράτια ευθύνη, εμείς, διότι είμεθα λέγει οι συκοφάντες του. Γιατί είμεθα οι συκοφάντες του;
Διότι, εδημοσιεύσαμεν την επιστολή της καταγγέλουσας πνευματικής θυγατρός του και μοναχής. Και διότι, η Μοναχή Αρσενία τον καταγγέλει ως τον «μεγαλύτερον αιρετικώτατον» Επίσκοπον της Εκκλησίας της Ελλάδος. Γι΄αυτόν το λόγον εμείς ως εκκλησιαστικοί δημοσιογράφοι είμεθα οι συκοφάντες του, και η Μοναχή του που τον καταγγέλνει είναι σκάρτη και πεπλανημένη.
Αυτή είναι η πάγια νοσηρά λογική του υποκρινόμενου θύματος που δεν αντέχει την αρνητική κριτικήν.
Για το σεβασμιώτατον, επίσης, περί της υποθέσεως Μοναχής Αρσενίας, φέρει ακαιρέαν την ευθύνη, και κάποιος λέγει απείθαρχος κληρικός του, και πρώην πνευματικός της Μοναχής Αρσενίας, ο π. Μωϋσής Απλάς.
Δεν γνωρίζω μέχρι στιγμής το παραμικρόν για τον άνθρωπον πέραν από τις μονομερείς μητροπολιτικές πληροφορίες που έλαβα από κάποιαν ιδιαίτερη πηγήν που επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμη. Ή ίδια η πηγή μου, μου αφήνει να εννοηθεί ότι είναι πλανεμένος ο εν λογώ κληρικός π. Μαωϋσής. Δεν δύναμαι να βγάλω δημοσιογραφικώς τινά αυθαίρετα συμπεράσματα αν δεν μάθω και την άποψη της άλλης πλευράς. Όποιος έχει πληροφορίες περί του κληρικού π. Μωϋσή  είμαι ολόθερμα ανοικτός να μου τις αποστείλει για να τις αξιολογήσω. Αν και θα επιθυμούσα να έρθω σε επαφή μαζί του.
Το παράδοξον είναι, ότι εζήτησα και από την Μοναχή Αρσενία, κάποιες πληροφορίες, περί του πρώην πνευματικού της πατέρα, και μέχρι στιγμής δε κατάφερε να με ενημερώσει.
Γι΄αυτούς τους λόγους, κατά τον σεβασμιώτατον, εμείς είμεθα ελεϊνοί συκοφάντες. Και έτσι εμείς στείλαμε,υϊικώς, το μήνυμα, ότι παραδεχόμεθα ότι είμεθα απόλυτα συκοφάντες και αναλαμβάνουμεν την πάσα ευθύνη των ενεργειών μας αλλά και των ανόητων ενεργειών των αυλικών του. Διότι, κατά τον σεβασμιώτατον, δεν φέρωσι ευθύνη οι συνεργάτες του για την κακοδιαχείρηση του ζητήματος πολλώ μάλλον ούτε κάν ο ίδιος φέρει την παραμικρήν ευθύνη.
Για όλην την περιρρέουσαν κακοδαιμονία και αλγεινήν ατμόσφαιρα της μητροπόλεως Γόρτυνος, φταίει φερ΄ειπείν: ο κακός ο Λύκος, ο Δρακουμέλ, το Τέρας που τρομοκρατεί την Ωραία στο ομώνυμο παραμύθιν, ο Τόμ που κυνηγάει τον Τζέρι, οι Αρειανοί που εισβάλωσι στην γή, και κυρίως ο υποφαινόμενος, ή κάθε άλλος άνθρωπος επί γής παρ΄εκτός του σεβασμιωτάτου. Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου!
Σ΄ αυτό το σημείον, έχει απόλυτα δίκαιον ο ανθρωπος και τον κατανοούμε απόλυτα, διότι: άπαντες φέρωσι ακαραίαν την ευθύνη τους, διότι λ.χ. φταίει η Μοναχή Αρσενία που μου έστειλε την επιστολή, φταίει το διαδίκτυον που εμετέφερεν την επιστολήν, φταίει ο π. Μωϋσής Απλάς που ήτο πρώην πνευματικός της μοναχής, φταίνε οι παλαβοί αυλικοί του σεβασμιωτάτου που είναι εκτός τόπου και χρόνου, φταίει ο δικαστικός κλητήρας, φταίνε οι μασσώνοι που καλλιεργώσι οικονομικά σκάνδαλα εντός των μητροπόλεων, φταίει ο Διάβολος, φταίει ο παπαΝικόλαος Μανώλης, φταίει ο Ζήσης, φταίει και ο Τελεβάντος, φταίει η «ΚΑΤΑΝΥΞΗ» και τα «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», φταίει ο κριτικογράφος τάδε και δείνα, πλήν του «ασπίλου», «αμολύντου» και «απλανή θεοφόρου» πατέρα της Εκκλησίας, του «νεοΠροφήτου», και εξάπαντος ανευθυνοϋπεύθυνου, πλήν παναξίου συμπαθείας, αγάπης και στοργής, κυρίου Ιερεμία Φούντα.
Τα συμπεράσματα μου δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ αυθαίρετα, είναι κάπως χιουμοριστικά με υψηλή δόση φιλοσοφίζουσας ειρωνίας και ηπίου κυνισμού μεν, αλλά δεν ευθύνομαι και δεν φταίω διόλου δε αν τυχόν και έχωσι κάποια ισχυρή σχέση με την αντικειμενική πραγματικότητα.
Για όποιον επιθυμεί, αποδείξεις, κοιμάμαι αγκαλιά μαζί με τα αποδεικτικά στοιχεία.
Μη λυπήστε κ. Ιερεμία, διότι εσείς, δεν έχετε καθόλου ευθύνες, αλλά μόνο δικαιώματα και πρωτοκαθεδρίες αλλά και ακαδημαϊκές ανελίξεις, πιθανώτατα, εις βάρος του πτώματος της Φίλης Ορθοδοξίας. Εμείς ευθυνώμεθα, κυρίως, που σας εδώσαμεν αξίαν με τα αντιρρητικά γραπτά μας, με την αλληλογραφία μας, και τις δημόσιες κριτικές μας. Αλλά κάθε φορά που ενεργείτε κακόδοξα, και όσο επιμένετε να εμμένετε σε κακόδοξες στάσεις και κακόβουλες ενέργειες , θα συνεχίζουμε να σας ασκούμεν δρυμήτατον και ισχυρόν έλεγχο, αγαπητικά και ευγενικά, όπως πράττομεν πάντοτε, όσον και να σας ενοχλεί η οξεία κριτική μας. Γιατί; Διότι και ο άγιος φοβέραν θέλει.
Σ΄αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη και αθεράπευτη πνευματικά και τραγελαφικήν ή δραματικήν περίπτωση, δεν ξέρει ειλικρινά κανένας μας, ποιόν ακριβώς να πρωτοπείς και να κατηγορήσεις, ως επιπόλαιον, θρασύτατον, και ανάξιον να κατέχει το όποιον υψηλώτατον ή χθαμηλώτατον αξίωμα εντός της Εκκλησίας μας.
Γι΄αυτό το λόγω, προτού γράψω όσα γράφω, κριτικά, αισθάνομαι ιδιαίτερα, ότι φέρω μεγίστη ευθύνη ενώποιον Θεού και ανθρώπων, νοιώθω ότι είμαι ο κύριος ένοχος για τα πάντα, όταν αμαρτάνει ή κακοδοξεί ο αδελφός μου διότι θεωρώ ενδόμυχα, ότι εγώ αμάρτησα και πάλιν και πολλάκις, και θλίβομαι και αγανακτώ στην θέση του, και επιθυμώ με ερωτική και μαχητική σφοδρότητα, να πολεμώ ή και να μισώ, την αμαρτία και την κακοδοξία, διότι αν είμουνα κανένας άνθρωπος σημαντικός έστω με νανογραμμάριον δράμιν αγιότητος, δεν θα είχαμε τέτοιον χάλι στην Εκκλησία.
Θα έκανα ως άγιος, ένα μικρό θαυματάκι λ.χ. και θα εκαθάριζα παντελώς τον Σταύλον του Αυγεία.
Διότι ως γνωστόν, μία σταγόνα αληθείας, μία σταγόνα αγιότητος, καθαρίζει και ωκεανούς αλλά και εκατομμύρια δυσσώδεις Σταύλους του Αυγεία που γέμωσι από αθεόφοβες ακαθαρσίες, σατανικά ψεύδη, διαβολικές συκοφαντίες, λοιδωρίες, αμαρτίες και κακοδοξίες.
Τούτος ο περίεργος λογισμός, η ψυχική οδύνη και έμπονη θλίψη που περνώ με όλα αυτά τα εκκλησιαστικά μασκαραλίκια που παρατηρώ, με οπλίζει με μία ανεξήγητη αγωνιστικότητα, κόντρα σε πανίσχυρους εκκλησιαστικούς άνδρες, ώστε να διενεργώ καυστικωτάτη και αποδεικτικήν εξάπαντος Καντιωτικήν και Προδρομικήν κριτική κατά των δημοσίων προσώπων και κατά των κακοδόξων ενεργειών τους.
Τα πρόσωπα αναμφίλεκτα τα αγαπούμε και τα συμπαθούμεν, σε μέγιστον βαθμόν, γι΄ αυτό και ασχολούμεθα ιδιαιτέρως μαζί τους, με σφοδρές ή ήπιες αντιρρητικές κριτικές κυρίως κατά των ενεργειών τους. Αν δεν τα αγαπούσαμεν θα εδείχναμεν προφανώς αδιαφορίαν. Διότι η αδιαφορία είναι, το αντίθετον της αγάπης. Και εφ΄ όσον αγαπητώτατε κύριε Ιερεμία σας αγαπάμεν σε απέραντον βαθμό θα ασχολούμεθα συστηματικώς μαζί σας, ώστε να αλάξατε την εσφλαμένη και κακόδοξοξον ανεπισκοπική νοοτροπεία σας.

Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Ορθόδοξος Θεολογών

(Έγραφον εν Επισκοπή-Κουρίω τη 7η Ιουνίω μέ τη 14η τω ιδίω μηνί εν τω 2017 μ.Χ.)

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΤΕΚΜΗΡΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟ ΙΕΡΕΜΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ

1. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΚΑΘΟΤΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΕΙ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΟΛΚΗΣ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2016/12/blog-post_76.html
2. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΥΠΟΣΚΑΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΝ ΑΓΩΝΑ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post.html
3. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΦΑΙΔΡΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΟΤΙ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post_22.html
4. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, ΤΟ ΛΑΚΩΝΙΚΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post_31.html
5. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, «Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ», ΒΙΝΤΕΟ, https://www.youtube.com/watch?v=iHgJpuZzFGM
6. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΦΑΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΣ; , http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post_39.html
7. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ; http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/04/blog-post_63.html
8. [ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΝ] ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, ΟΙ ΦΟΒΕΡΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ ΑΡΣΕΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΟΥ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/05/blog-post_10.html
9. ΜΟΝΑΧΗΣ ΑΡΣΕΝΙΑΣ, Ο ΕΝ ΑΔΙΚΩ ΔΙΩΓΜΟΣ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΜΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/05/blog-post_12.html
10. [ΝΕΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ] ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΗΣ ΑΡΣΕΝΙΑΣ, Ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ  ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΗΣ  ΟΜΟΛΟΓΗΤΡΙΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣ ΑΡΣΕΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΣΠΟΤΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/05/blog-post_16.html
11. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ ΑΡΣΕΝΙΑΣ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/05/blog-post_65.html
12. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΕΝΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/05/blog-post_98.html
13. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΧΑΖΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΛΟΙΔΩΡΩΣΙ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑΝ; http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_17.html
14. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Π. ΝΟΥΝΗ, Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ κ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΕΙ ΕΝΩΠΟΙΟΝ ΤΗΣ ΔΑΒΙΔΙΚΗΣ ΣΦΕΝΔΩΝΗΣ  ΜΑΣ.

 

 

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ»,

http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_82.html

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ

 

ΕΚΤΕΝΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΙΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

Του Παναγιώτη Π. Νούνη

• Δείτε το εδώ, εδώ και εδώ σε PDF και DOCS.

Παραθέτω την δευτέρα επιστολή του αξιότιμου συναδέλφου και συνάμα αξιόλογου αρθρογράφου του «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» θεολόγου της Ελλαδικής Εκκλησίας κυρίου Παναγιώτη Κατραμάδου, ενώ έπειτα ακολουθεί, βήμα προς βήμα, η δική μας ανταπάντησις.

Αξιότιμε κ. Νούνη,
Δεν εγκωμίασα τον εαυτό μου, απλώς σημείωσα ότι είχατε αντίρρηση μόνο σε ένα σημείο του άρθρου μου, επομένως, τα υπόλοιπα που γράφω είναι σωστά. Διότι ακόμα και λάθος να είχα στο σημείο που επισημαίνετε, θεωρώ ότι τα υπόλοιπα είναι πολύ περισσότερο σημαντικά γι’ αυτό που ήθελα να καταθέσω με το άρθρο μου.
Βεβαίως είδα ότι υπογραμμίσατε την παρένθεση του Αγίου Νικοδήμου, αλλά νομίζω ότι διέλαθε της προσοχής σας τι αυτή γράφει. Γράφει με ενάργεια ότι ο καθένας διακόπτει του αμέσως «ανωτέρου» του το μνημόσυνο και όχι οποιουδήποτε. Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτό λέει, δεν το λέω εγώ.
Έχετε δικαίωμα να παραθέσετε όσα παραδείγματα θέλετε, αλλά εγώ έγραψα άρθρο για τον ΙΕ΄ Κανόνα και όχι για το αν αυτός εφαρμόστηκε σωστά ή όχι κατά τους αιώνες της εκκλησιαστικής ιστορίας.
Την ίδια εκκλησιολογία με τον παπισμό δυστυχώς καλλιεργούν σήμερα οι θεολόγοι του Φαναρίου. Θέλουν ο Πατριάρχης να είναι υπερεπίσκοπος, να υπάγονται όλοι σε αυτόν. Ασμένως δέχονται και τις διακοπές μνημοσύνων διότι αυτό δείχνει ότι όλοι «υπάγονται» απευθείας στον Πατριάρχη, εφόσον διακόπτουν την κοινωνία με αυτόν! Σκεφτείτε το σας παρακαλώ πολύ αυτό, και το λέω με σοβαρότητα όχι ειρωνικά.
Συμφωνώ απόλυτα για τα όσα γράφετε για τις «Νέες Χώρες». Δεν θα μπορούσα να τα γράψω εγώ καλύτερα απ’ ότι τα γράψατε.
Θα συμφωνήσω μαζί σας στο δικαίωμα κάθε κληρικού ή λαϊκού να διακόψει κάθε επικοινωνία με τον Πατριάρχη. Δηλαδή όχι δώρα, όχι ευχετήριες κάρτες, όχι τηλέφωνα κ.λπ. Μην ταυτίζουμε όμως την κοινωνία με την επικοινωνία. Επικοινωνία έχει η Ρώμη με την Κωνσταντινούπολη αλλά δεν έχουν κοινωνία.
Τα περί του Μητροπολίτου Λεμεσσού που γράφετε νομίζω θα έπρεπε ο Ο.Τ. να τα κάνει πρώτο θέμα! Έχετε όχι μόνο 100% αλλά 200% δίκαιο. Δεν είμαι σε θέση όμως να σας υποδείξω τι να κάνετε. Έχετε νουν, συμβουλευθείτε και τον πνευματικό σας και πράξτε κατά συνείδηση. Γενικά πάντως –σας λέω την προσωπική μου γνώμη- δεν πολυσυμφωνώ με τις αποτειχίσεις, διότι δεν θεωρώ ότι κάποιος από αυτούς που αποτειχίστηκε είναι στα μέτρα του Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού. Αν είμαστε νάνοι ας μην προσποιούμαστε τους γίγαντες (και μην νομίσετε ότι υπονοώ κάποιον συγκεκριμένα).
Για τον Ο.Τ. έχετε δικαίωμα να γράφετε ό,τι εσείς νομίζετε, δεν νομίζω ότι η γνώμη μου θα προσθέσει κάτι, αλλά πάντοτε να γράφετε με προσοχή, όπως και για κάθε άνθρωπο που του ασκούμε κριτική. Πολλές φορές η ζημιά που κάνουμε σε ψυχές ή στον αγώνα είναι πολύ μεγαλύτερη από την ωφέλεια που νομίζουμε ότι παράγει η κριτική μας. Είχα διαβάσει στον Ο.Τ. ότι πριν να δημιουργηθεί ο Ο.Τ. δεν υπήρχε οργανωμένος αντιοικουμενιστικός αγώνας. Φανταστείτε να τον διαλύσουμε και ο καθένας να προσκολληθεί σε έναν ιερέα και να ακολουθεί μόνο αυτόν. Έτσι δουλειά δεν γίνεται. Χρειάζεται συνεννόηση και ενότητα και όχι ο καθένας να είναι ο υπερκριτής όλων των άλλων. Εγώ συνεχίζω να αποστέλλω τα κείμενά μου σε αυτόν διότι παρά τα όποια τυχόν σφάλματα μπορεί να του καταλογίσει κανείς –δεν υπάρχει τελειότητα σε αυτόν το μάταιο κόσμο- έχει χιλιάδες προτερήματα. Ένα από αυτά είναι ότι είναι στα περίπτερα όλης της χώρας. Καλά τα ιστολόγια αλλά φανταστείτε κάθε εβδομάδα μια φωνή που λέει την αλήθεια στα περίπτερα όλης της χώρας!
Νομίζω ότι δεν διαφωνούμε επί της ουσίας κ. Νούνη. Αν σε κάποιο θέμα τα βλέπουμε λίγο διαφορετικά, ας επιμείνουμε στα υπόλοιπα στα οποία συμφωνούμε. Αυτή τη στιγμή η Ορθοδοξία διέρχεται ένα μεγάλο πειρασμό και καλό είναι να μην πυροβολούμε ο ένας τον άλλο, αλλά να ομονοήσουμε για τον κοινό στόχο. Παρατηρώ και τα ιστολόγια: έπαψαν να ασχολούνται με τα θεολογικά προβλήματα και ενδιατρίβουν καθημερινά στο ποιος αποτειχίστηκε και ποιος όχι. Εδώ τα Ελληνόπουλα σε λίγο θα μαθαίνουν πώς να κάνουν διαλογισμό στα σχολεία με τα νέα θρησκευτικά…
Αν σας στεναχώρησα σε κάτι ζητώ συγγνώμη.
Παρακαλώ για τη δημοσίευση της παρούσας απάντησης.
Με αγάπη Χριστού
Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Με εκτίμηση,
Παναγιώτης Κατραμάδος | news@orthodoxostypos.gr

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ

Ωραία λοιπόν να το πάμε από την αρχήν το όλο πράγμα για χάριν τινός παραγωγικού και γόνιμου διαλόγου, και να υποθέσουμεν, ότι ουδέποτε έκανα την εν λόγω στοχαστική ή αστόχαστην κριτική μας επάνω στο εξαιρετικώτατον κατά τα άλλα κείμενόν σας.
Ή, αν αφού το θέλετε τόσο πολύ, πολύ ευχαρίστως τότε να παραδεχθώ, ότι έσφαλλα και ότι απολογούμαι, και δή δήμοσια, για την κάπως βεβιασμένη και άδικη αντιρρητική κριτική μου προς το αρκετά προσεγμένο και εμπεριστατομένο ερμηνευτικό κείμενό σας.
Αλλά επαναλαμβάνω, και το τονίζω για μία ακόμη φορά, ότι οι στοχαστικές αντιρρήσεις μου ήτο απλά εν αμφιβόλω σκεπτικιστικές ή φιλοσοφικές και δεν ερείδοντο καθόλου επάνω σε απόλυτη τινά δογματιστική βεβαιότητα, ότι σφάλλετε 100%, ή, ότι είχα την όποια παγιωμένη πεποίθηση ότι εσείς ως καλός θεολόγος, αλλοιώνετε από πανουργία και σκόπιμα τον ιερόν Κανόνα.
Είχα μία φευγαλέα υποψία ή αν θέλετε και ένα αμαρτωλό και πονηρώτατον λογισμό, μήπως και τυχόν υπηρετείτε ως αφοσιωμένο στρατιωτάκι την κακόδοξη εκκλησιαστικοπολιτικήν γραμμήν της εφημερίδος όπου είστε ακόμη στενώτατος συνεργάτης. Την υπηρετείτε; Ναι ή Ού; Και μη ξαναπείτε σε μας ή για μας ότι είμεθα, αμφότεροι, συνάδελφοι αρθρογράφοι του «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» (από εδώ και εμπρός θα σημειώνω για χάριν της αντικειμενικής ακριβείας και αλήθειας «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΡΥΠΟΥ» ή «Ο.Ρ.») διότι υπέβαλα επίσημα και ανεπίσημα την παραίτησίν μου διότι τα αόματα γατάκια του Βολουδακισμού εξυπνήσαν.
Θέλω να πώ, ότι, εξάπαντος ήθελα να δοκιμάσω τα θεολογικά αντανακλαστικά σας, διότι ως γνωστόν, ο απόλυτος Μονάρχης του «Ο.Ρ.» ο π. Βασίλειος των Πευκακίων συγγράφει άρθρα και εξαναγκάζει εμμέσως πλήν σαφώς διά της «πνευματικής εξουσίας» του να τα υπογράφωσι άλλα πρόσωπα όπως π.χ. ο θεολόγος κ. Γεώργιος Τραμπούλης και πιθανώτατα και άλλοι.
Μεγίστη απόδειξη ότι δεν είχα τελεσίδικα αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει με το άρθρο σας, και ότι με βάλετε πραγματικά σε βαθύτατον θεολογικόν προβληματισμόν είναι και ο εξ υπαρχής ερωτηματικός τίτλος του κειμένου των σκεπτικιστικών αντιρρήσεών μου:
 ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ; http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_9.html
Στην επομένη υπόθεσή σας: ότι προσέξατε μέν ότι υπεγράμμισα τα εντός της παρενθέσεως όπου διευκρινίζονται, καλώς και ερμηνευτικώς, από τον Άγιο Νικόδημον, η πάγια Κανονική Τάξις της Λειτουργικής Μνημονεύσεως, αλλά νομίζετε δε ότι «διέλαθεν της προσοχής μας» ενώ πρόκειται για α-νόητη (εννοώ=άνευ λογικού νοήματος)υπόθεση και αντίφασις από μέρους σας.
Διότι αγαπητώτατε μου (συν)αδελφέ κύριε Παναγιώτη Κατραμάδε, προβληματίζομαι: πώς είναι δυνατόν ή αν θέλετε πώς ακριβώς είναι λογικόν, να υπεγράμμισα μεν μέ έμφαση τα εντός της παρενθέσεως, αλλά ταυτόχρονα, και να «διέλαθαν της προσοχής μου» καθώς μου γράφετε, τα εντός της παρενθέσεως;
Είναι δυνατόν, να διελαθαν της προσοχής μου αλλά συνάμα και να εστίασα και την προσοχή μου και εν τέλει να τα υπεγράμμιζα; Αντιλαμβάνεστε κύριε συνάδελφε ότι διατυπώσατε κάποιαν α-νοησία (χωρίς λογικό νόημα) και αντίφαση; Διότι, ένα εκ των δύο θα πρέπει λογικά να ισχύει: (α΄) είτε ότι δεν διέλαθε (και συνεπώς σφάλλετε με την υπόθεσή σας) της προσοχής μου διότι εστίασα και υπογράμμισα επί σκοπού σ΄εκείνα τα περί των εντός της παρενθέσεως, ή, (β΄) ότι πράγματι ίσως να εδιέλαθαν της προσοχής μου (και θα έχετε όλο το δίκιον με το μέρος σας) και τότε δεν θα έπρεπε να τα υπογραμμίσω με έντονο σκούρο χρώμα και δή να δώσω έμφαση.
Συνεπώς διαλέγετε και παίρνετε κύριε συνάδελφε εκ των προειρημένων επιλογών που σας προσφέρουμεν και λήξατε το ζήτημα.
Στο επόμενο αναντίρρητο γεγονός, ότι: ο Άγιος Νικόδημος ερμηνεύει απλανώς και ορθοδόξως τον ιερό Κανόνα, και εντός της παρενθέσεως προσδιορίζει, ή αποσαφηνίζει αν θέλετε, την πάγια Λειτουργική Τάξη, επαναλαμβάνω, ότι κατά τον προσωπικόν λογισμόν μου, η πανάρχαια Λειτουργική Τάξις της Λειτουργικής Μνημονεύσεως, δεν είναι εμπόδιον, της Διακοπής της (επι)Κοινωνίας, ή και της διακοπής της Συγκοινωνίας, με τον εκάστοτε αιρετίζοντα Οικουμενικόν Πατριάρχην ή άλλον αιρετίζοντα επίσκοπον, από την στιγμή που καλλιεργεί κατηχητικώς και ποιμαντικώς την σύγχρονη Βατικάνειον και Νέα Εκκλησιολογίαν.
Σ΄αυτό το σημείον νομίζω ότι αμφότεροι τελικώς συμφωνούμεν αλλά τούτο κυρίως και επισημαίνω με το εξ αρχής αντιρρητικόν κείμενό μου. Ότι δηλαδή αποφύγατε κάπως στο ιδικόν σας άρθρο να το επισημάνετε και να κάνετε την εν λόγω διάκριση και παραμείνατε προσηλωμένος στο στενό γράμμα του ιερού Κανόνος. Μας ενδιαφέρει όμως και το όλον πνεύμα της ιεράς Αποτειχίσεως κ. Παναγιώτη Κατραμάδε.
Διότι ως γνωστόν, δεν διαβιούμεν, εις την εποχήν του αγίου Νικοδήμου, όπου τότε το Οικουμενικόν Πατριαρχείον της Κωνσταντινουπόλεως ήτο καθόλα, αμοιγώς, Ορθόδοξον και Παραδοσιακόν. Εικάζω ότι και πάλιν εδώ θα συμφωνείτε. Τουτέστον τα τελευταία 100 και βάλε χρόνια δεν υφίστατο Κανονική Τάξις ή μάλλον εδιεσαλεύθει η Εκκλησιαστική και Κανονική Τάξις.
Αυτά κυρίως είχα κατά νούν, ως θεμέλιον λίθον, και απεφάσισα να διατυπώσω γραπτώς μερικούς πρόχειρους σκεπτικιστικούς προβληματισμούς μου, χωρίς να διανοούμαι είτε να επανερεμηνεύσω είτε να ανασκευάσω τις Κανονικές ερμηνείες του αγίου Νικοδήμου, αλλά ούτε κάν να παρερμηνεύσω τα ιδικά σας σχολιαστικά συμπεράσματα. Ελπίζω ως εδώ να έγινα απόλυτα κατανοητός και σαφής.
Τα ιστορικά παραδειγματα που φέρνω, στον προβληματισμόν μου είναι απόδειξη του βαθύτερου Εκκλησιολογικού και Κανονικού προβληματισμού μου, που προκύπτει από την ιερά Παράδοσιν.
Συνεπώς, αφού είστε εμβριθέστατος αναλυτής περί του Κανονικού Δικαίου και της ιεράς Αποτειχίσεως, πληροφορήστε μας λοιπόν, διότι επιθυμούμεν να μάθουμεν, αν τα συγκεκριμένα, ή άλλα παραδείγματα, ήτο απότοκον ορθής ή εσφαλμένης ενεργοποίησις του ιερού Κανόνος. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.
Πώς διαφορετικά να σας το γράψω; Γράψτε μας, αν θέλετε, ένα άρθρο ή μία μελέτη, για τις εν λόγω περιπτώσεις τινών αγίων Ομολογητών που εδιέκοψαν τον Μνημόσυνον των αιρετικών πατριαρχών ή επισκόπων τους, και επεξηγήστε μας, μέσα από ιστορικές πηγές, αν όντως έπραξαν ορθά ή εσφαλμένα σύμφωνα με το Εκκλησιαστικόν και Κανονικόν Δίκαιον.
Μέσα στη δίνη και τον τυφώνα που ακούγει στην επιστημονική κωδική ονομασία «EKUMENISM», δηλαδή «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ», δεν έχουμε την πολυτέλεια να εξατάζουμεν τι με ακρίβεια καταγράφωσι τα Κανονικά και Δογματολογικά εγχειρίδια, αλλά ενεργούμεν «σώζων εαυτόν σωθείτο».
Βέβαια εις την πορεία θα σας αποδείξω ότι είστε ασυνεπής με την πρακτική σας να εστιάζετε απόλυτα στο κατά γράμμα των ιερού Κανόνος ενώ ταυτόχρονα παραθεωρείτε και συγράφετε με σημαντική απόκλιση και εις βάρος του πνεύματός του.
Δηλαδή θα σας αποδείξω, αλλά κυρίως θα αναδείξω προς τους αναγνώστες μας όπου ενδιαφέρονται για το ζήτημα, ότι μέσα από τα ιδικά σας λεχθέντα και γραφθέντα ότι είστε βαθειά προκατειλλημένος κατά της ιεράς Αποτειχίσεως, και κυρίως θα αποδείξουμε ότι είστε αρνητικά προκατειλλημένος, έναντι των προσώπων όπου αποτειχίσθησαν, και εννοώ τα πρόσωπα των συγχρόνων ομολογητών Κληρικών και Αγιορειτών Πατέρων των ιερώς Αποτειχισμένων κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.
Επιπρόσθετα, επιθυμώ να μου αποσαφηνισθεί, με κάθε δυνατή σαφήνεια και ακρίβεια το επόμενο ρηθέν σας, διότι αντιλήφθηκα μετά δυσκολίας και αρκετά καλά ότι το γράφετε με κάθε σοβαρότητα:
«Ασμένως δέχονται και τις διακοπές μνημοσύνων διότι αυτό δείχνει ότι όλοι «υπάγονται» απευθείας στον Πατριάρχη, εφόσον διακόπτουν την κοινωνία με αυτόν!».
Τι ακριβώς εννοείτε κύριε συνάδελφε;
Για να το σκεφθώ πολύ καλά, αγαπητέ κύριε Παναγιώτη, πρέπει πρώτα να το κατανοήσω, και να για να γίνει αυτό, θα πρέπει μάλλον εσείς που το γράψατε ξεκάθαρα ώστε να γίνει ευνόητο προς εμένα, να μου το επεξηγήσετε απλούστερα και καλύτερα, και ειδικώτατα μάλλον σε μία επόμενη ίσως απάντηση, με το σκεπτικό ωσάν να ομιλείτε σ΄ ένα δεκάχρονο παιδάκι. Διότι κυρίως δεν μπορώ να αντιληφθώ με απόλυτη ασφάλεια και γνωσιολογική επάρκεια το τι ακριβώς εννοείτε. Και αν δεν καταλάβω τι γράφετε, πώς θα το καταλάβωσι έπειτα οι διάφοροι φίλοι και αναγνώστες του ιστολογίου μου όπου κατά κύριον λόγον είμεθα ακατήχητοι Χριστιανοί;
Π.χ. μου γεννήθηκαν οι εξής προβληματισμοί: Ποιοι δέχονται τις διακοπές των μνημοσύνων; Οι πατριαρχικοί; Για ποιο λόγο τις δέχονται; Τι παράδειγμα έχετε κατά νούν; Δέχονται την διακοπή μνημοσύνου των ιερώς Αποτειχισμένων, για να αποδείξουν τι; Ότι είμεθα «εκκλησιολογικά» και «κανονικά» φόρου υποτελείς και υπηκόοι του νεοΣουλτάνου πάπα της Νέας Ρώμης; Ποιο το βαθύτερο κίνητρο τέτοιας αποδοχής; Και αν πράγματι αυτό εννοείται, γιατί τότε οι νεοΦαναριώτες απειλώσι τους ιερώς Αποτειχισθέντας με διάφορα κολαστηρία, διωγμούς, καθαιρέσεις και αφορισμούς; Πού στηρίζετε επ΄ακριβώς η εν λόγω άποψη σας; Σε εικασίες, ή, σε αποδεικτικά ντοκουμέντα και γεγονότα; Και ποια είναι αυτά; Δώστε παρακαλώ, και κανένα σύγχρονο εικονικόν παράδειγμα τέλος πάντων διότι ακόμη να γίνω διορατικός Γέρων ώστε να διαβάζω το μυαλό σας.
Ότι γράφω περί των «Νέων Χωρών», πέραν των ακαδημαϊκών Καθηγητών μου, είχα επιπροσθέτως και άλλους καλούς διδασκάλους για το εν λόγω ζήτημα: όπου ακούνε στο όνομα π. Βασίλειος Βολουδάκης και κ. Παναγιώτης Κατραμάδος. Το ομολογώ ότι σας μελετώ αμφότερους συστηματικά και πληροφορούμε, τα όσα ενδιαφέροντα γράφετε κατά καιρούς, και γι΄ αυτό σας έκανα και από μέρους μου εσάς προσωπικά μίαν αμυδρά και ελλειπτική κριτική για να σας προσεγγίσω κάπως, ώστε να συζητήσουμε συναδελφικώς και αδελφικώς τους Κανονολογικούς και Εκκλησιολογικούς προβληματισμούς μου διά μέσω του Ιστολογίου μου. Μη φανταστείτε ότι έχω και κανένα μεγάλο αναγνωστικό κοινό όπως ο «Ο.Ρ.». ή άλλες διάσημες ιστοσελίδες.
[Λάβετε σοβαρά υπόψιν ότι: το κάθε Ιστολόγιον, σύμφωνα με την Νομική Επιστήμη περί του Διαδικτύου, είναι ένα προσωπικόν ιδιωτικόν ή συλλογικόν Ημερολόγιον του διαχειριστή του ή μετά των φίλων του, ώστε να μη δύναται κανείς έτερος και εχέφρων άνθρωπος να το θεωρεί είτε ως «δημοσιότητα» είτε ως καθιερωμένο έντυπο «Τύπο». Θέλω να πώ, ότι ο μπλόκερ δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί πιστά την δημοσιογραφική και στερεότυπη δεοντολογία των Μ.Μ.Ε. Το γεγονός ότι κάποιοι δύνανται να μελετώσι δημόσια τα ιστολόγια μας (τα μπλόκς) είναι από ιδική μας ειδική προεπιλεγμένη ρύθμιση, και ετούτο πρέπει να είναι εκτιμετέον σεβαστόν και να γίνει κατανοητόν από τους αναγνώστες μας και όχι λόγος μομφής ή και κατηγορίας. Ποιος δύναται να κατηγορήσει κάποιον για το τι ακριβώς γράφει και στοχάζετε στο προσωπικόν του ημερόλογιον; Μόνος κάποιος ανόητος νούς, που κολυμπάει στα ωκεάνεια νάματα της απείρου ηλιθιότητος.]
Στα περί της Λειτουργικής Κοινωνίας: σας έχω καταγράψει και σας έχω παραπέμψει με κάθε δυνατή σαφήνεια, ότι αντιγράφω και παραφράζω εν μέρει τον κανονολογικό ορισμό από το Κανονικόν Δίκαιον του κ. Προδρόμου Ακανθοπούλου συνεπώς δεν ταυτίζω τίποτε απολύτως, καθώς εσείς υπαινίσεσθε. Κάντε λοιπόν σας παρακαλώ την ανάλογη επαλήθευση, όπου σας παραπέμπω, για να διαπιστώσετε ότι σύμφωνα με τον Κανονικόν Δίκαιον, υφίστατο κάποια σημαίνουσα αλληλοπεριχώρισις, συσχέτησις και διασύνδεσις Κοινωνίας, (επι)Κοινωνίας, Συγκοινωνίας. Αυτά δεν είναι δικά μου πράγματα αξιότιμε κύριε συνάδελφε.
Την διάκριση που κάνετε Κοινωνία/επικοινωνία δεν την αντιλαμβάνομαι καλώς. Αφού το ένα κατά τον λογισμόν μου είναι προϋπόθεσις (δι)ενεργείας για το άλλο. Αν δεν έχω επικοινωνία με τον πλησίον μου και δεν αποκαστήστω την σχέσιν μου με τον χειρώτερον εχθρόν μου δεν δύναμαι να έχω ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ Κοινωνία με τον Θεόν. Αν έχω οντολογικήν Κοινωνία και επιΚοινωνία με τον Θεόν, είναι αδιανόητον, να μη επιΚοινωνώ και να μή σχετίζομαι, αγαπητικά, είτε με φίλους είτε και εχθρούς μου. Αν δεν υφίσταντο οι προειρημένες προϋποθέσεις τότε πέφτωμεν στην κατά τον μέγα Δογματολόγον π. Ιωάννην Ρωμανίδην την «Ευχαριστιανική Ειδωλολατρία», δηλαδή, (ξε)πέφτουμεν και διολισθαίνουμεν στην «Φαντασιακή Κοινωνία» (δικός μου ο νεολογισμός για να γίνει κατανοητόν και για τους απλουστέρους) και όχι σε μίαν Οντολογική θεανθρωπίνη Κοινωνία.
Ο Αιρεσιάρχης πάπας της Ρώμης (κ. Βενέδικτος) με τον αιρετικώτατον πατριάρχην της Κωνσταντινουπόλεως (κ. Βαρθολομαίον) τι είδους (επακριβώς) επικοινωνία έχουν; Όταν αμφότεροι, διενεργώσι, όχι μόνο (απλήν επικοινωνία) απλές ανταλαγές δώρων ή ευχών, αλλά μου φαίνεται ότι κάπως επροχώρησαν και σε θερμώτερες «ερωτικές περιπτύξεις»… δηλ. προσχώρησαν σε ένας πρώτο είδος «μοιχειανικής Κοινωνίας» (δικός μας και τούτος ο νεολογισμός όπου δεν εννοώ καθόλου την Θεία Ευχαριστία αλλά την όλη αδιάκοπη συ-γκρη-τι-στι-κήν προεργασία και φανατίζουσα μανία για να καταλήξει η άνομη σχέσις των σε «Γαμικά Δεσμά»), όπου αποδεικνέυετε σε (ανα)μεικτά αγαπησιάρικα ημισυλλείτουργα στίς Θρονικές εορτές, (ανά)μεικτές αγαπουλίστικες θεολογικές συναντήσεις, και παγιωμένες μεικτές αγαπητικές συμπροσευχές;
Ποια είναι εκείνη η ειδοποιώς διαφορά μεταξύ της Κοινωνίας και της επικοινωνίας; Όταν επικοινωνώ με τον άλλο και αυτό το υπερπροβάλλω τι να σημαίνει άραγε;
Τα πολλαπλά κακόδοξα φωτογραφικά μηνύματα (μη ξεχνάτε τον ορθόδοξο αντίποδα της ορθοδόξου Θεολογίας της Εικόνας), τα οπτικοακουστικά ερεθίσματα, οι καθιερωμένες διαχριστιανικές και διαθρησκειακές συναντήσεις, ένας φρικτός οικουμενιστικός οίστρος και ένας φοβερός μανιωδέστατος οργασμός πολιτικο-θρησκευτικής παγκοσμιοποίησις, όπου ολοένα προβάλλονται, δυναμικώς και προπαγανδιστικώς, από όλα τα Μ.Μ.Ε. και άλλα μέσα Κοινωνικής Δικτύωσις, όλο τούτο, αγαπητέ κύριε συνάδελφε, δύναται να εξαπλουστευθεί ή να υπεραπλουστευθεί και δή εξ αγωνιστών αντιΟικουμενιστών, σαν και του λόγου σας, στην έννοια της απλοϊκής «επικοινωνίας»; Πρόκειται δηλαδή για απλά επικοινωνιακά τεχνάσματα; Αυτό μας λέτε; Με απώτερον σκοπόν και στόχον τι να ακολουθήσει; Να ακολουθήσει το απόλυτον τίποτα; Σοβαρολογούμεν κύριε συνάδελφε; Έτσι συμβαίνει με τους θυελλώδεις έρωτες; Να ακολουθήσει μία α-Κοινώνητη σχέσις; Ένα διαζύγιον επιΚοινωνίας; Τί και ποιόν απ΄όλα, ακολουθεί, και ποιες οι θεολογικές και ορθολογικές προβλέψεις σας;

 

ΟΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΙ ΝΕΟ-ΒΑ(Λ)ΤΟΠΕΔΙΝΟΙ «ΠΑΤΕΡΕΣ» ΣΥΜΜΑΧΩΣΙ ΜΟΙΧΙΚΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΖΟΝΤΕΣ ΑΡΧΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΟΥΝ ΤΟ «ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟΝ ΔΕΡΑΣ»
Στα περι του Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανασίου: όταν συνέγγραψα στις αρχές του χρόνου κάποιες αντιρρήσεις μου, κατά των απαράδεκτων και κακόδοξων δηλώσεων του ιδίου, επί τη ευκαιρία, όπου ΔΗΜΟΣΙΑ και δή τηλεοπτικώς, παραμονές Θεοφανίων 2017, ο Λεμεσού, εγκωμίαζε τον Πατριάρχην ότι «είναι άριστος του Κανονικού Δικαίου» (χωρίς βέβαια να μας πληροφορεί από πού ακριβώς έλαβε το αριστείον του) και ελοιδωρούσε, εψευδολογούσε, και εσυκοφαντούσε όσους ορθοδόξους αντιΟικουμενιστές, διαμαρτύρονται, συστηματικώς κατά του πατριάρχου (ότι: «όλα όσα λένε και γράφουνε (οι αντιΟικουμενιστές) περί συμπροσευχών είναι ψέματα, διότι δεν κάνει τέτοια πράγματα ο πατριάρχης μας») δυστυχώς ο «Ο.Ρ.», αγαπητέ κύριε Παναγιώτη μου, τα απεσιώπησεν και τα επροσπέρασεν ως μη γεγραμμένα.
Ελπίζω να προβληματιστείτε περισσότερον για την δήθεν αντικειμενικότητα της εφημερίδος μας.
ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΟΜΙΖΩ, ΩΣ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟΝ ΤΕΚΜΗΡΕΙΟΝ, ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΥ ΟΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΠΕΣΙΩΠΗΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΕΚΡΥΒΕΙ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΤΟΝ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΤΥΠΟΝ» ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΜΕΛΕΤΗΣΕΤΕ:
 Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ ΚΑΙ ΛΟΙΔΩΡΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ ΕΓΚΩΜΙΑΖΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ, http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/01/blog-post_66.html
Διαβάστε το πιο πάνω κείμενο, και επαναλαμβάνω, ότι θα ήθελα, περί του Λεμεσού, μίαν ιδική σας, επιστημονικά, τεκμηρειωμένη άποψη, σύμφωνα με όσα αντικειμενικά γεγονότα γνωρίζουμεν, και όχι απλές υποδείξεις ή υπεκφυγές. Δεν έχει σημασία αν, συμφωνείτε ή διαφωνείτε, λίγο ή πολύ. Σημασία έχει τι πράττωμεν και ποιες οι θεολογικές συμβουλές σας.
Στα περί του πνευματικού και της συνειδήσεως έχετε απόλυτον δίκαιον. Αλλά ο πνευματικός και η συνείδηση πρέπει να είναι φωτισμένα και θεόπνευστα πράγματα εκ του Θεού, και όχι αφώτιστα ή, επισκοπομονιστικά, ή και σατανόπνευστα. Ενίοτε σημαντικοί και πνευματικοί Κληρικοί, καλώς ή κακώς, έχωσι βαθειά μεσάνυκτα για τα εν λόγω ζητήματα.
Αλλά το παράδειγμα όπως σας το εξέθεσα, αν το εκαταλάβατε, δεν είναι προσωπικόν μου ζήτημα. Υπάρχουν άνθρωποι λ.χ. αναγνώστες σας των άρθρων σας εκ της Κύπρου όπου συζητούμε τα εν λόγω θέματα και ζητούν την θεολογική άποψη σας επί τούτο το ακανθώδες ζήτημα, διότι προφανώς κάποιοι το εσυζητήσαν με τους πνευματικούς τους ενώ κάποιοι άλλοι όχι, και όσοι δεν το έπραξαν, προφανώς έχουν πνευματικούς κληρικούς που υπάγονται απευθείας ή εμμέσως στον μητροπολίτη Λεμεσού και είναι κάπως δύσκολον να γίνει τέτοιου είδους συζήτηση με αυτούς. Οι λόγοι είναι αυτονόητοι.
Ποιος Αθανασιακός κληρικός, θα συμβολεύσει, ως ιεροκανονικό μέτρον, την ιερά αποτείχιση από τον μητροπολίτη του χωρίς να υποστεί ετεροχρονισμένα εκκλησιαστικές και κανονικές συνέπειες; Είστε με την ιδέα ότι οι συμπολίτες μου εν τη Λεμεσσώ θα ενθαρυνθώσι (κρυφά ή φανερά) από Κληρικούς του Λεμεσού, για την διενέργεια της ιεράς Αποτείχισις από τον ίδιο τον μητροπολίτη τους, (ενώ μάλιστα οι ίδιοι δεν τολμούσι κατά διάνοιαν να προβούν σε τέτοια ενέργεια) ενώ την ίδια στιγμή ο Λεμεσού, εγκωμιάζει ηχηρώς με όλα τα μέσα τον αιρετικώτατον πατριάρχην μας, ενώ από την άλλη, συκοφαντεί εν αδίκω τους ορθοδόξους αντιΟικουμενιστές;
Άραγε ποιά Κανονική επίλυση δύναται να δωθεί, κατ΄Ακρίβειαν και κατ΄Οικονομίαν, όταν π.χ. «ντέ φάκτο» ο Λεμεσού, κακοδοξεί, και οι δε κληρικοί του «φυσιολογικώς» φοβούνται (επ΄απειλής επικρεμμάμενης καθαιρέσεως) να τον ελέγξουν για τους όποιους κακοδόξους νεωτερισμούς και τις ληστρικές πλάνες του;
Το ότι δεν πολυσυμφωνείτε, εσείς προσωπικά, με τις ιερές Αποτειχίσεις είναι ένα ζητήματα. Όπου είναι σεβαστόν εν μέρει, διότι οι ιεροί Κανόνες για να προνοούν αυτό το Κανονικό μέτρον σημαίνει ότι η ιερά Παράδοσις, συμφωνεί και επευλογεί, θεοπνεύστως, τις ιερές Αποτειχίσεις. Συνεπώς η προσωπική σας άποψη θεωρώ, επί τούτο το ακανθώδες ζήτημα, είναι αντιπαραδοσιακή και αχρείαστη μιας και ως ορθόδοξοι θεολόγοι έχουμε νομίζω την υψηλωτάτην και κυρίαν υποχρέωση να ομολογούμεν πρώτιστα την Πατερική άποψη της Ορθόδοξου Εκκλησίας μας. Το ότι στηρίζετε την προειρημένη άποψη σας σε μίαν προσωπικήν σας πεποίθησιν, πιθανώς πεπλανημένη και εσφαλμένη, ότι δεν υφίσταντο την σήμερον τιτάνες Χαρισματούχοι και θεοφόροι Μοναχοί ωσάν τον άγιο Μάξιμον τον Ομολογητήν είναι ένα άλλο ζήτημα. Στο οποίον χωρεί νομίζω μία αδελφική συζήτηση.
Είστε έτοιμος να το συζητήσουμεν ανοικτά, φιλοσοφικώς τουλάχιστον, το εν λόγω ζήτημα μαζί και τις προσωπικές πεποιθήσεις σας όπου είναι κυρίως αντίθετες του ΙΕ΄ ιερού Κανόνα;

ΟΙ Α-ΝΟΗΣΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
Αγαπητέ κύριε συνάδελφε και θεολόγε της Ελλαδικής Εκκλησίας μας κ. Παναγιώτη, οδεύουμεν πρός τα δύσκολα τώρα:
ενώ, γράφετε και μας διευκρινίζετε με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια, ότι: «δεν πολυσυμφωνώ με τις αποτειχίσεις, διότι δεν θεωρώ ότι κάποιος από αυτούς που αποτειχίστηκε είναι στα μέτρα του Αγ. Μαξίμου», έρχεστε στη συνέχεια και εντός της παρενθέσεως, να μας επισημάνετε προκαταλαμβάνοντας περίεργα τον αναγνώστη σας, με τον αλλόκοτον και παράδοξον (συν)λογισμόν σας «(και μην νομίσετε ότι υπονοώ κάποιον συγκεκριμένα)».
Μα αφού κ. Παναγιώτη μου, από τα δικά σας γραφθέντα γίνεται φανερώτατον, κυρίως, ότι εννοείτε κάποιους συγκεκριμένους. Άραγε, γιατί πέφτετε σε τόσον εξόφθαλμη και δεινωτάτην υποκρισίαν;
Μήπως συμφωνείτε με την κακόδοξη γραμμή του πατρός Βασιλείου Βολουδάκη όπου διαστρέφει και υποτιμά τον ιερό Κανόνα της ιεράς Αποτειχίσεως; Ερωτώ, διότι όλως παραδόξως, η ανεπρόκοπη και κακόδοξη στάση σας είναι ταυτόσημη με εκείνην την ιδική του.
Είναι δυνατόν από την μια να εννοείτε και να προσδιορίζετε κάποιους συγκεκριμένους («από αυτούς που αποτειχίστηκε») και στην επομένη ακριβώς πρότασιν σας να προσπαθείτε να στρουθοκαμηλίζετε ανόητα, ότι δήθεν δεν εννοείτε αυτούς που εμείς νομίζουμεν; Και ποιος σας είπε, ότι νομίζουμεν αυτά τα οποία εσείς νομίζετε, ότι δήθεν νομίζουμε; Έχει σημασία τι νομίζουμεν εμείς ή εσείς; Αλλά και ποιους ακριβώς εννοείτε; Μήπως εννοείτε κάποιους άλλους που αποτειχίστηκαν και διαβιώσι στο παράλληλον σύμπαν του φαντασιακού σας και εξωγαλαξιακού σας κόσμου; Μπορείτε να μας τον περιγράψετε;
Εξ αρχής το καταγράφετε, διότι, και το σημειώνετε με κάθε λεξικολογική ακρίβεια, αλλά ότι και το εννοείτε και το υπονοείτε, προφανώς, συνειδητά-ασυνείδητα, ότι ομιλείτε για κάποιους συγκεκριμένους συγχρόνους ιερώς αποτειχισμένους, και η απόδειξις είναι ετούτη η αποφατική θέσις και φράσις σας «δεν θεωρώ ότι κάποιος από αυτούς». Ποιους «αυτούς» κύριε Παναγιώτη; Οι «αυτοί» δεν έχωσι ονόματα; Γιατί δεν μας ενημερώνετε με ονομαστική ακρίβεια ποιους αυτούς εννοείτε, και ποιους όχι; Φοράτε παντελόνια; Τότε τιμήστε τα με την αγία ευθύτητα. Επίσης διακρίνω κάποιαν αδιόρατην απαξίωση και υποτίμηση προς τους «αυτούς» ή μήπως πάσχω από κανένα Ψυχολογικόν Σύνδρομον της φαντασιοπληξίας;

Ποιοι είναι , αυτοί οι κάποιοι, που στην μία πρόταση τους εννοείτε καθαρά και ξάστερα ενώ, εις την άλλη πρόταση σας απαντάτε με ασυναρτησία ολκής;
Ενώ εις τα εντός της παρανθέσεως σας «(και μην νομίσετε ότι υπονοώ κάποιον συγκεκριμένα)» , ανατρέπε(σ)τε, και πάλιν εσείς ο ίδιος τον ιδικόν σας α-νόητον συλλογισμόν, όπου προκύπτει και πάλι, το Λογικώτατον ζήτημα της εκπεφρασμένης α-νοησίας (=φράσεως άνευ λογικού νοήματος). Διατυπώσατε δηλαδή σ΄ όλο σας το κείμενο και δευτέρα επιστολή σας προς εμάς, δύο συγκεκριμένες α-νοησίες. Φράσεις δηλαδή, α-νόητες, που δεν έχωσιν λογική σειρά και είναι παντελώς χωρίς λογικόν νόημα. Μπορεί όμως αν εξετασθεί εξονυχιστικώς η επιστολή σας και να υφίσταντο και άλλες ακόμη. Δεν έχω τέτοια διάθεση και άλλο χρόνο να ασχοληθώ εξονυχιστικά. Πολύ πιθανόν να υφίσταντο α-νοησίες και στα υπόλοιπα μάλιστα «αλάθητα» κείμενά σας.
Η Φιλοσοφία της Γλώσσας και η Αναλυτική Φιλοσοφία αγαπητέ κύριε συνάδελφέ, δύναται να γινεί πολυτιμώτατον και σημαντικώτατον, φιλοσοφικόν εργαλείον, για τις σωρηδόν α-νοησίες των κακοδόξων Οικουμενιστών και ετεροδιδασκαλούντων αντι-οικουμενιστών. Εσείς τι λέτε επ΄αυτού;

 

ΟΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ
Νομίζω οτι όλοι μας κατανοούμε, όσοι ασχολούμεθα με το εν λόγω ζήτημα, περί της ιεράς Αποτειχίσεως, ότι εννοείτε προφανώς τους συγχρόνους Ομολογητές και Αποτειχισμένους Αγιορείτες Πατέρες αλλά και την ιερά Τριανδρία των ιερώς «εντειχισμένων Αποτειχισμένων» Πρωτοπρεσβυτέρων Κληρικών (π. Θεόδωρον Ζήσην, π. Νικόλαον Μανώλην, π. Φώτιον Βεζύνιαν). Αν πράγματι δεν θεωρούσατε κάποιον απ΄αυτούς, τότε ποιόν το λογικόν νόημα, να εννοήσετε να αναφερθείτε και να παραπέμψετε εσείς ο ίδιος, και όχι κανένας Αρειανός εξωγήινος, σύμφωνα με το ιδικό σας γραφθέν, ότι «δεν θεωρώ ότι κάποιος από αυτούς που αποτειχίστηκε»;
Η στάση σας πρόκειται, για κακόδοξη στάση, και κακόδοξη ενέργεια, και δεν καταγγέλνω ότι είστε κακόδοξος θεολόγος.
Ενεργείτε και πέφτετε σε κακοδοξία ενώ παράλληλα θεωρώ ότι δεν είστε κακόδοξος θεολόγος. Ελπίζω να είναι κατανοητή η θεολογική τοποθέτησίς μου. Αυτή η λογικοφανής αντίφασις, καθαρά θεολογικής χρειάς ισχύει στην Πατερική Θεολογία σύμφωνα με την Ευαγγελική διάκριση ενεργειών/προσώπου.
Και θα σας εξηγήσω αμέσως και συνοπτικά το γιατί και το που ακριβώς θεωρώ (καθόλου αυθαίρετα) ότι τα γραφθέντα σας εμπεριέχωσι σπέρματα κακοδοξίας και ότι η α-θεολόγητη τάσις σας ταυτίζεται με την κακόδοξη τάση του πατρός Βασιλείου Βολουδάκη κ.ά. κακοδοξούντων κληρικών.
Ο ΙΕ΄ ιερός Κανών της Πρωτοδευτέρας αγίας Συνόδου, προνοεί και επιτρέπει, το αδιαμφισβήτο δυνητικόν δικαίωμα της ιεράς Αποτειχίσεως κατά των αιρετιζόνων πατριαρχών ή αρχιεπισκόπων ή επισκόπων. Ταυτόχρονα, προνοεί και προτρέπει, θεοπνεύστως, απλανώς και ορθοδόξως, ότι οι ιερώς Αποτειχισμένοι είναι άξιοι τιμής. Και τι άλλο; Ότι δεν πρέπει να κατακρίνονται και να κατηγορούνται, πολλώ μάλλον να καταδικάζονται. Το αντιλαμβάνεστε ή όχι;
Γιατί ο ιερός Κανών μας ζητεί να τιμούμεν αυτούς τους ανθρώπους που ενεργοποίησαν, σοφά και συνετά, την ιερά Αποτείχιση; Διότι, επροστάτεψαν και προστατεύουν με την εν λόγω καλοδοξούσα ορθόδοξη και πατερικώτατη ενέργειά τους την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία (πρόκειται για ηρωϊκήν και πρότυπον παιδαγωγική ή και ποιμαντική ενεργεία τινός ανωτάτου επιπέδου) από τα σχίσματα και τις αιρέσεις. Και για ποιόν άλλον βαθύτερον λόγον; Διότι είναι θεοφόρα, επαινετή και μαρτυρική, εξάπαντος μείζονα Ο-ΜΟ-ΛΟ-ΓΙ-Α-ΚΗ ενέργεια (παν)αξία προς μίμησιν υπό ημών των υπολοίπων και αδυνάτων Χριστιανών.
Συνεπώς, όστις διαφωνεί ή και δεν «πολυσυμφωνεί» με το εν λόγω ιεροκανονικό δικαίωμα της διακοπής του Μνημοσύνου που μας παρέχουν οι ίδιοι οι ιεροί Κανόνες, θέτουν την υποκειμενική κρίση τους υπεράνω των θείων Κανόνων. Η υποκειμενική κρίση μας, ενίοτε συσκοτισμένη από τα πάθη μας, η κριτική στα θεολογικά πράγματα, αν συμφωνούμεν ή όχι λ.χ. με τους ιερούς Κανόνες, είναι καθαρωτάτη προτεσταντική τάσις και νοσηρά στάσις. Τούτη είναι μία πρώτη υψιλή κακοδοξία.
Και συνεπώς κ. Παναγιώτη μου και π. Βασίλειε μου, κακοδοξείτε, όσοι δεν συμφωνείτε με τον ιερό Κανόνα. Δεν κακοδοξείτε γιατι δεν ενεργοποιείτε αυτόν, με την ενέργεια της ιεράς Αποτείχισις. Αλλά κυρίως, κακοδοξείτε, διότι διαστρέφετε και αλλοιώνετε το θεόπνευστο γράμμα και πνεύμα του ιερού Κανόνος και διενεργείτε ατιμωτικήν και απαράδεκτον (έμμεσον ή άμεσον) κακόβουλην και κακοπροαίρετον, εξάπαντος σατανόπνευστον αντιρρητικήν κριτικήν, έναντι ως ενάντιοι κατά των ιερώς Αποτειχισμένων όπερ αποδεικνύονται αυτοί ως πανάξιοι Ομολογητές της Πίστεως σύμφωνα με τον ιερόν κανόνα.
Δεύτερη κακοδοξία περί του ζητήματος: π.χ. όπως έπραξε ο λίαν αγαπητός Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κύριος Ιερεμίας, με την Πρωτοχρονιάτικη (2017) Εγκύκλιόν του, και εκατέκρινεν και εδιέστρεψεν, αλλά και αλλοίωσεν, επί σκοπού του, τον εν λόγω ιερόν Κανόνα και μάλιστα εκατέκρινε εν αδίκω και τους ιερώς Αποτειχισθέντας. Την ίδια κακόδοξην ενέργειαν και αντιπαραδοσιακήν τακτικήν διενήργησε και ο αγαπητώτατος κληρικός φίλος μας ο π. Βασίλειος Βολουδάκης εμμέσως πλήν σαφώς διά μέσω των γραπτών αντιρρήσεων του διευθυντού της εφημερίδος μας («Ο.Ρ.») του θεολόγου κ. Γεωργίου Τραμπολύ και άλλων αρθρογράφων. Αλλά εδιενήργησε το ίδιο και απαράλακτον πράγμα, να κατακρίνει δηλαδή το ιεροκανονικόν δικαίωμα, και αμέσως πλήν σαφώς, δια μόλις προσφάτου οπτικοακουστικού ντοκουμέντου (Βρείτε το βίντεο: «Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης προς θηρευτάς “κακοδοξιών”!»).
Η εν λόγω κακοδοξία του εν λόγω κληρικού της Εκκλησίας μας, μάλιστα επροχώρησε τόσον πολύ, όπου στο μεδούλι της, κατ΄ουσίαν και ΔΗ-ΜΟ-ΣΙ-ΩΣ κατακρίνει… εν αδίκω συκοφαντική δυσφιμήσει τόσον τους ιερώς Αποτειχισθέντας όσον και όσους θεολόγους της Εκκλησίας προστατεύωσι αυτούς τους πρώτους. Ελπίζω κύριε συνάδελφε να μη σας επαρέσυρεν ο π. Βασίλειος Βολουδάκης στην αιρετική πλάνη της διαστροφής του εν λόγω ιερού Κανόνα. Συνεπώς ίσως αρχίσετε να υποψιάζεστε, εν τέλει, για πιο βαθύτερο λόγο έκανα την πρωτεύουσα αντιρρητική κριτικήν μου.
Στην τελευταία κακοδοξούσα κατηγορία, κ. Παναγιώτη Κατραμάδε, εμπίπτετε δυστυχώς, είτε γνώση είτε εν αγνοία σας, αναντίρρητα, μαζί με εκείνους τους εκκλησιαστικούς άνδρες και εσείς. Προσοχή όμως, διότι επαναλαμβάνω: να μη θεωρηθεί ή νομιστεί, ότι θεωρώ, πάς όστις δεν επιθυμεί να ενεργοποιήσει για τον εαυτόν του τον εν λόγω ι. Κανόνα ότι κακοδοξεί. Πρόκειται για ανοησία και να το σκεφτεί κανείς σας, διότι καταγράφω με κάθε σαφήνεια, ότι πρόκειται για καθαρά δυνητικό δικαίωμα προς το Βασίλειον Ιεράτευμα.
Διότι εσείς, μας γράψατε κοτζάμ πολύτιμον άρθρο περί των προϋποθέσεων διενεργείας και ενεργοποιήσεως του εν λόγω Ιερού Κανόνος, αλλά παραβλέψατε ή μάλλον «διέλαθε της προσοχής» σας η πολυτιμώτατη ερμηνευτική διευκρίνησις του Αγίου Νικοδήμου όπου έγκειτε και το καλόδοξον πνεύμα του ι. κανόνος.
Γράφει ο άγιος Νικόδημος:
«(…) οἱ χωριζόμενοι (οι ιερώς Αποτειχισμένοι) αὐτοί, ὄχι μόνον διά τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, ἀλλά και τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι, ἐπειδή ὄχι σχίσμα ἐπροξένησαν εἰς την Ἐκκλησίαν με τον χωρισμόν αὐτόν, ἀλλά μᾶλλον ἠλευθέρωσαν τήν Ἐκκλησίαν ἀπό τό σχίσμα καί τήν αἵρεσιν τῶν ψευδεπισκόπων αὐτῶν (…)» [ΠΗΔΑΛΙΟΝ, εκδόσεις: ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, σελ. 358].
Αν μελετήσει κανείς, συγκριτικά και προσεκτικώτερα τα όσα γράφετε εσείς, περί των ιερώς Αποτειχισμένων στην εν λόγω υπό κρίσιν και δευτέραν επιστολήν σας, με αυτά τα οποία καταγράφει ο άγιος Νικόδημος, φαντάζομαι ότι δεν είναι καθόλου αυθαίρετον ή επιπόλαιον το συμπέρασμά μας. Ότι όχι απλά δεν πολυσυμφωνείτε με την ιερά Αποτείχιση, αλλά στην συνείδησή σας καταδικάζετε αυτό το Κανονικό μέτρον. Από πού προκύπτει αυτό; Από την ιεροκατάκρισίν σας, εναντίον των συγχρόνων Ομολογητών και ιερώς Αποτειχισμένων, όπου τους θεωρείτε νάνους, δηλαδή τιποτένιους και ασήμαντους, συγκριτικά με τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητήν.
Δηλαδή, μας αφήνετε να εννοηθεί, ότι ως ημίθεος, μελετάτε τις καρδιές των ιερώς Αποτειχισμένων, και διαπιστώνετε με απόλυτη βεβαιότητα και αυτοπεποίθηση, ότι δεν διαθέτωσι την ανάλογη αγιώτητα και θεοπνευστία που διέθετε ο άγιος Μάξιμος. Τούτο ειδικά το σημείον, θεωρώ ότι είναι και το κερασάκι των κακοδοξιών σας.
Και μάλιστα μας αποδεικνέυετε, εσείς δια των γραπτών σας, και όχι εγώ, μέσα από την δική σας επιστολή, εξ αιτίας των προειρημένων κακοδοξιών σας, ότι ατιμάζετε, ότι απαξιώνετε, ότι υποτιμάτε, ότι προσβάλλετε, ότι εμπαθώς κινείσθε και κατακρίνετε, χωρίς φόβον και πάθος μη τυχόν και γίνεσθε κατάλαλος και ιεροκατήγορος, ή ότι γίνεσθε βλάφημος κατά του αγίου Πνεύματος, διότι προσβάλετε τόσον τον ιερό Κανόνα όσο και τους συγχρόνους ενεργοποιήσανας αυτόν, τους Ομολογητές της Πίστεως, τους Μαξίμους, τους Μάρκους και τους Στουδίτες, εξάπαντος τους ιερώς Αποτειχισθέντας.
Προσκομίζω ως μάρτυραν κατηγορίας σας, όσοι είστε υπόδικοι διότι κατακρίνετε λοιπόν τους ιερώς Αποτειχισμένους, φέρω τον μακαριστόν όσιον Γέροντα και άριστο Κανονολόγον Αρχιμανδρίτην Επιφάνιον Θεοδωρόπουλον όπου καταγράφει με κάθε σαφήνεια:
«(…) Κατ΄ακολουθίαν, αν τις, χρησιμοποιών το δικαίωμα αυτού, παύση το μνημόσυνον, καλώς ποιεί και δεν πρέπει να ελέγχηται υπό των άλλων.» (ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ, σελ. 115).
Η εν λόγω ερμηνευτική ακρίβεια του εν λόγω αγίου Γέροντος ταυτίζεται με το ορθόδοξο πνεύμα της απλανούς και ορθοδόξου ερμηνευτικής στάσεως του αγίου Νικοδήμου. Ενώ η δική σας στάσις, η στάσις του Μητροπολίτου κ. Ιερεμία, η στάσις του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Βολουδάκη και άλλων, στο αυτό ζήτημα, της ιεράς Αποτειχίσεως, ημιμαθώς αμαθώς και εμπαθώς, παρεκλίνει διαστρέφει και αλλοιώνει τον ιερο Κανόνα της ιεράς «Εντειχισμένης Αποτειχίσεως», διότι δεν δύναται να συσχετισθώσι κάπως, τα δικά σας γραφθέντα και λεχθέντα, με τα λεχθέντα και γραφθέντα των αγίων που σας παραθέσαμεν.
Αφού κατά τον π. Επιφάνιον και άγιον Νικόδημον οι ιερώς αποτειχισμένοι πράττωσι καλώς και είναι άξιοι τιμής, εσείς γιατι τους κατηγορείτε, ή γιατί κατακρίνετε την ενέργειά τους όπου εκπηγάζει θεμελιακώς από τον Ιερόν Κανόναν; Μήπως εν αγνοία σας κατέστειτε και καταντήσατε τους εαυτούς σας ως στυγνωτάτους Γνωσιμαχούντας και Θεομαχούντας;
Εν τέλει, σας απέδειξα εκτενώς, ότι κατ΄ ουσίαν διαφωνούμεν αγαπητέ κύριε Παναγιώτη μου. Διαφωνούμε, διότι, εξ αρχής έθεσα εν αμφιβόλω την ερμηνευτική σας προσέγγιση, διότι μου εφάνηκε κάπως, κάμποσο στεγνή και αγκυλωτική, με ισχυρή δόση δογματισμού, λές και γράψατε κατά πραγγελίαν και παπαγαλίαν τις αιρετίζουσες τάσεις του Βολουδακισμού και ανίερου «Ορθοδοξισμού» που τον λαγκοδέρνει.
Θυσιάσατε μάλλιστα, το πνεύμα του ιερού Κανόνα, εις τον βωμό της κατά γράμμαν ερμηνείας του. Το ίδιο πράγμα πράττωσι θεσμικώς και δογματικώς περί των Γραφών οι Λουθηροκαλβίνοι. Και απόδειξις είναι, η κακοδοξούσα στάση σας στα σύγχρονα εκκλησιαστικά δρώμενα κυρίως κατά των ιερώς Αποτειχισμένων. Διότι δεν δύνασθε να κάνετε, σαφώς και σοφώς, διάκρισιν ιεράς Αποτειχίσεως από ανίερης αποτειχίσεως και η απόδειξις είναι ότι μηδενίζετε ή απαξιώνετε άπαντες τους ιερώς αποτειχισμένους, ως δήθεν νάνους τιποτένιους και μηδαμινούς.
Αν πέφτετε έξω (πού πέφτετε παρασάγκας έξω κατά την ιδική μας εκτίμηση) στην εμπαθέστατη και εν αδίκω κριτική σας, και υφίστατο έστω και μόνον, ένας άγιος, ανάμεσα στους ιερώς Αποτειχισμένους, ένας άγιος Νάνος γιατί όχι, ένας αγιώτατος μικροσκοπικός Μαξιμούλης, ένας νάνος Στουδιτούλης, ένας ελάχιστος Μάρκος ευγενικός ή αγενής, έστω με νανογραμμάρια ίχνη αγιώτητος, εν σχέσει με εκείνης των μεγίστων ομονύμων Ομολογητών, τι λόγον και τι απολογίαν θα τολμήσετε να δώσετε έμπροσθεν του παναγίου και φρκτού Θρόνου του Δικαιοκρίτου Θεανθρώπου της Δόξης;
Συνεπώς, επιμένω, ότι διαφωνούμε ριζηδόν, διότι τόσον πολύ υποτιμάτε το όλο ζήτημα, ώστε γκρινιάζετε αλυσιτελώς, για το ζήτημα της ιεράς Αποτειχίσεως, σας ενοχλεί όπου ιστολογία ασχολούνται με το ζήτημα, και συγκαλύπτετε τόσον τις κακοδοξίες του «Ορθοδόξου Ρύπου» όσον και εκείνες του πατρός Βασιλείου Βολουδάκη.
Προβληματιστείτε και συνέλθετε, ευκαίρως και εγκαίρως, αξιότιμε αδελφέ και συνάδελφε, διότι, δεν είμαι καθόλου ευχαριστημένος διότι με θλίβει εντόνως, να καταγγέλω δημόσια σπουδαίους θεολόγους και συναδέλφους σαν και του λόγου σας, με την περιρρέουσα κακόδοξη στάση και θέση σας στα εκκλησιαστικά δρώμενα και δή στο ζήτημα της ιεράς Αποτειχίσεως.
Ο πανυπερτέλειος Θεάνθρωπος Κύριός μας να σας φωτίζει.
Με εκτίμηση
Παναγιώτης Π. Νούνη
(Έγραφον εν Επισκοπή-Κουρίω της νήσου Κύπρου εν τη 10η μέχρι και τη 16η τω μηνι Ιουνίω 2017)

ΠΗΓΗ: Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_43.html

 

Ο π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΙΣ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ

Ο π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΙΣ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΜΜΕΝΕΙ, ΔΙΑΣΤΡΕΦΩΝΤΑΣ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ
Του Παναγιώτη Νούνη

Δείτε το εδώ, εδώ και εδώ σε PDF και DOCS.

Ο κατήφορος της ετεροδιδασκαλίας, κατά την πρώτη εκτίμησή μας, αδελφοί και πατέρες, του λίαν αγαπητού παππούλη μας π. Βασιλείου Βολουδάκη δεν έχει σταματημό. Ποιος σου έλεγε αγαπημένε κ. Παναγιώτη Τελεβάντε μου ότι ο «μισθοφόρος του Βολουδάκη», ο «υπογράψας» τινά δήθεν Βολουδακικά άρθρα, το «ελεγχόμενο» δήθεν Βολουδακικό Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», ο διαδικτυακός μαθητής σου και ο εν αδίκω σφοδρώτατος πολέμιός σου, ότι κάποτε θα διενεργούσε ανάλογη σφοδρή αντιρρητική κριτικήν και κατά του Πρωτοπρεσβυτέρου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών π. Βασιλείου Βολουδάκη.
Ουδέποτε είχα τέτοιον σχέδιον κατά νου, διότι είχα απόλυτον εμπιστοσύνη στο εν λόγω λίαν αγαπητό μου κληρικό. Απόδειξις είναι, ότι συστηματικώς τα τελευταία χρόνια τον υπεράσπιζα, δημόσια, ιδιωτικά και προσωπικά. Μάλιστα αναρτούσα διά των προσωπικών μου διαδικτυακών σελίδων, συστηματικώς, τα κηρύγματα και μαθήματά του. Τελευταία μάλιστα, μόλις προχθές, έλαβα και συγχαρητήριο γράμμα από τον ίδιο για ένα κείμενό μου όπου και θα το δημοσιεύσω λίαν προσεχώς.
Δεν εξανεμίστηκε ακόμη η ελπίδα μου, ότι υπάρχει μία μεγίστη πιθανότητα να σφάλλω προσωπικά. Και εάν αποδειχθεί ότι σφάλλω να απολογηθώ. Ή, ότι ίσως κάπωθεν να υπερβάλλω, έτσι ώστε να μή έχω και απόλυτα εμπεδωμένη βεβαιότητα, ή να μη έχω ακόμη σχηματίσει μίαν ολοσχερώς, τελεσίδικην πεποίθηση, μέσα μου, διότι δεν έχω απόλυτον εμπιστοσύνη σαφώς στο λογισμό μου.
Θεραπεία επ΄αυτού του διλήμματος είναι: να ερωτήσεις τους πνευματικούς σου πατέρες, αλλά και άλλους ειδικούς και πεπειραμένους ανθρώπους, περί των Θεολογικών Ζητημάτων, όπερ και το έπραξα. Και χωρίς πολλά πολλά, φωτισμένοι άνθρωποι μου επιβεβαίωσαν τον λογισμό μου και την ιδιαίτερη αίσθησίν μου ότι σαφέστατα ο π. Βασίλειος Βολουδάκης, εδιεκήρυξε, αλγεινή και φοβερά κακοδοξία. Εάν δεν μου επιβεβαίωναν οι πνευματικοί αδελφοί και πατέρες μου, τον εν λόγω θεολογικό προβληματισμό μου θα εδιανοούμουν σε ψιλό λογισμό να προσβάλλω και να καταγγείλω, και δή δημοσίως, την κακοδοξία του αγαπητού φίλου και πολυχρόνιου συνεργάτου μου πατρός Βασιλείου; Προφανώς όχι!
Και η βροντερή απόδειξις ότι δεν έψαχνα ουδέποτε να του βρώ κακοδοξίες, είναι η σταθερή αμυντική πολεμική μου εναντίον όσων είχα την προσωπική πεποίθηση ότι τον κατηγορούσαν άδικα, πράγμα το οποίον και επιβεβαιώνει ο ίδιος στο βίντεο. Αλλά όμως αναντίρρητα με αδικεί, αδικεί τον συνεργάτη του, όπου με ταυτίζει με τους δήθεν συκοφάντες του, ενώ την ίδια στιγμή μου γράφει επιστολές και μου επιβεβαιώνει, γραπτώς, ότι δεν με ταυτίζει με εκείνους.
Σε ειδικώτατο οπτικοακουστικό αφιέρωμα, με τις Βολουδάκειες αντιρρήσεις του, ο π. Βασίλειος, διαβάζει και μας διδάσκει πολύ σωστά όσα ακριβώς μας εξιστορεί ο άγιος Νεκτάριος περί του Αρείου. Αλλά όμως, ο ίδιος κληρικός, επιμένει στην κακοδοξία του, διότι ακόμη να την ανασκευάσει και να αντιληφθεί, ότι όλα όσα εδιεκήρυξε σε πρηγούμενο βίντεο, είναι τα ακριβώς αντίθετα με αυτά που μας περιγράφει ο άγιος Νεκτάριος.
Επισημαίνω χάριν της αντικειμενικής αλήθειας του πράγματος μερικά α-νόητα σημεία των ενεργειών του π.Β.Β.:
Όλα όσα ακριβώς μας παραθέτει ο π. Βασίλειος στο βίντεο (12/6/2017, Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης προς θηρευτάς “κακοδοξιών”! https://www.youtube.com/watch?v=j7Xnba1bX8k) διά του εγχειριδίου του Αγίου Νεκταρίου, τα είχαμε πρώτοι καταγράψει (6/6/2017), ως ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΚΛΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ, [δείτε εδώ: http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_7.html%5D  και σημειώσει, από άλλες ακαδημαϊκές ιστορικές πηγές, εις το πρώτον αντιρρητικό ή καταγγελτικό μας δοκίμιον όπου το ανερτήσαμε δημοσίως (7/6/2017) και έτσι απεκαλύψαμε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ το εν λόγω ζήτημα, και δή ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΩΣ, και με ιστορικές ή αγιολογικές μάλιστα παραπομπές, ότι ο π. Βασίλειος «γυμνή τη κεφαλή» εκήρυξε δυστυχώς κακοδοξίες.

Οι κακοδοξίες του επροήλθαν μέσω της κατηχητικής και ποιμαντικής δραστηριότητός του σε μία ομιλία του στην ιερά ενορία του στον Άγιο Νικόλαο Πευκακίων. Και όχι σε μάθημα Εκκλησιαστικής Ιστορίας, καθώς πολύ σωστά ο ίδιος μας το διευκρινίζει και τονίζει. Αλλά όμως, το ιδικό του αμφιλεγόμενο επιχείρημα, ότι δεν διδάσκει Εκκλησιαστική Ιστορία, είναι έωλο επιχείρημα, που προσβάλλει ιδιαίτερα τόσο τον ίδιο όσο και την νοημοσύνη των οπαδών και μαθητών του, διότι όπως πολύ ορθά και αντικειμενικά έχουν τα πράγματα, ως ποιμένας, οφείλει, να ποιμαίνει και να κατηχεί, ορθοδόξως και απλανώς, τον Λαόν του Θεού και έτσι είναι αναντίρρητα αδικαιολόγητος, στο να κακοδοξεί, αφού πράγματι δεν διδάσκει εκκλησιαστική ιστορία.

Άραγε είναι ή δεν είναι μεγίστη αντίφαση, όπου εκεί εκζητούσε τινά επιείκια δια την κριτική μας, ότι θα έπρεπε στην χειρώτερη των περιπτώσεων να τον καταγγέλναμε, ως ανιστόρητο κληρικό, όταν μάλιστα, μας ξεκαθαρίζει ότι ο σκοπός του, δεν ήταν να διδάξει Εκκλησιαστική Ιστορία, αλλά να κατηχήσει; Συνεπώς, πως ακριβώς να εφαρμοσθεί η  α-νόητη (=άνευ λογικού νοήματος) και παράλογη απαίτησις του να τον κατηγορήσουμε, μόνο ως ανιστόρητο, αντί ως κακοδοξούντα κληρικό;

Αν και μόνον αν, παραδέχετο με πάσα αφοπλιστική ειλικρίνια, ότι εδίδασκε Εκκλησιαστική Ιστορία, και δεν εκατηχούσε το πλήρωμα της Εκκλησίας, τότε θα είμασταν αναγκασμένοι, να τον κατηγορήσουμε, ότι είναι όντως ανιστόρητος διδάσκαλος της Εκκλησιαστικής Ιστορίας.

Διότι οφείλει ή όφειλε μάλλον, να γνωρίζει, ένας λόγιος ή αμόρφωτος Κληρικός, ότι ο Άρειος είναι αιρετικώτατος και αιρεσιάρχης και ότι μάλιστα κατεδικάσθει, καθαιρέθει και αφορίσθει από την Ορθόδοξην Καθολική Εκκλησία μας πολύ πρό του αιφνιδίου θανάτου του.

Όλα αυτά βέβαια, ο π. Βασίλειος, τα διέστρεψε και τα αλλοίωσε, και τα παραμόρφωσε, με το βίντεο της «Κυριακής της Πεντηκοστής», κυρίως, διά τον λόγο ότι είναι πράγματι εκκλησιαστικά ανιστόρητος, και θεολογικά αθεολόγητος, τουτέστιν κακοδοξεί και δειλιά να το παραδεχθεί αλλά και να μετανοήσει.

Διότι, με αυτά που διεκήρυξε, ως «Απολογητής του Αρείου» μέχρι και ένας Προπτυχιακός Φοιτητής της Θεολογίας, μα τι λέγω ο δύσμοιρος… μάλλον μέχρι και ένα μωρό παιδάκι του δημοτικού ή του γυμνασίου ή και του λυκείου, θα τον αναχαίτιζε, ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΩΣ, ως εκφραζόμενες υπ΄αυτού ασυναρτησίες, κακοδοξίες και βλακείες ολκής.

Έτσι λοιπόν: από «καλός Ποιμήν» εν μια νυκτί μας (αυτό)φανερώθει προς στιγμήν ως λυκοποιμήν… και συνεχίζει ο ταλαίπωρος Κληρικός των Πευκακίων να μας δείχνει και να τρίζει τά δόντια του μη φειδώμενος του ποιμνίου του αλλά και της «ΚΟΙΝΩΝΙΣΤΙΚΗΣ» σέκτας του.

Εμείς θα επαναλάβουμεν, ότι γράφουμε τόσες μέρες: ότι θεωρούσαμε μέχρι εχθές, ότι ο παπα Βασίλειος ΔΕΝ είναι κακόδοξος κληρικός. Δεν είναι κακόδοξος, αλλά έπεσε σε κακοδοξίες, με τη επιφοίτηση πονηρού πνεύματος ανήμερα της Πεντηκοστής. Αυτό το λέγαμε και αυτό το πιστεύαμε μέχρι προχθές. Μέχρι προχθές, τον θεωρούσαμε ως απόλυτα καλόδοξο και ορθόδοξο κληρικό ώσπου έπεσε ΔΗΜΟΣΙΩΣ σε μερικές κακοδοξίες.

Μέχρι χθές θεωρούσαμε, ότι απλά και έν αφελώτητι καρδίας διεκήρυξε τις κακοδοξίες, αλλά σήμερα, με την εμμονή και επιμονή του να προσπαθεί ματαίως, να μας αποδείξει, ότι δεν ξεστόμησε κακοδοξίες, και μάλιστα ότι είναι αλάθητος και απλανής, ε τότε σήμερα, λέμε χωρίς φόβο και πάθος, ανευ περιστροφών, ότι όχι μόνον οι εν λόγω ενέργειές του όπου τον καταγγείλαμε είναι κακόδοξες αλλά μάλλον είναι και κακόδοξος κληρικός, διότι εμμένει και επιμένει, σκανδαλιστικώς, στο αιρετίζων λάθος του και στις κακοδοξίες του. Και παύομε έτσι να του έχουμε και την αμυδρά στοιχειώδη εμπιστοσύνη που του είχαμε τόσα χρόνια.

Και προττάσουμε, ένα μεγάλο ερωτηματικό σε όσα τον υπερασπίσαμε τόσα χρόνια, και θέτουμε κυρίως εν ηχηρά αμφιβόλω όλα όσα έγραψε και διενήργησε, μηδενός εξαιρουμένου, μέχρι ακόμη και της αμαρτωλής και άνομης δημοσίας διενεργείας του όπου όντας Κληρικός της ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, εμπνεύσθει, δημιούργησε και συμμετέχει, ενεργοποιημένα (!), στην Πολιτικήν Παράταξην «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» προσβάλλωντας έτσι απευθείας σωρηδόν Ιερούς Κανόνες, πράγμα το οποίον τον αποδεικνύωσι, ως δεινότατο παραβάτη των ιερών Κανόνων, ως κακόδοξον και νεωτεριστήν κληρικόν, όπου διακατέχεται από το πονηρότατο πνεύμα του Παποκαισαρισμού.

Αν στην εξίσωση του κόμματος «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» απουσίαζε, παντελώς, η κληρικαλιστική μορφή του πατρός Βασιλείου, το εν λόγω πολιτικό κόμμα, θα ήτο θεολογικά, ακατηγόρητον. Αλλά επειδή συμμετέχει και συναποτελεί σημαντικότατο εξάρτημα ολοκλήρου του πολιτικού μηχανισμού του, ως πνευματικός πατήρ που ενεργεί και με άλλα πολυποίκιλα μέσα, στο εν λόγω πολιτικό χώρο, ο εν λόγω θρησκευτικοπολιτικός χώρος  δύναται ανέτως να χαρακτηρισθεί ως η κατ΄εξοχή εκκλησιαστικο-Πολιτική Σέκτα του πατρός Βασιλείου.

Όλα τα προειρημένα, συνδέονται και συμπλέκονται, διότι αλληλοπεριχορούνται, άρδην, με τις σωρηδόν επιπρόσθετες και σταθερές καταγγελίες του ρωμαλέου Ελληνοκυπρίου θεολόγου της ιεράς Αρχιεπισκοπής της Αμερικής κ. Παναγιώτη Τελεβάντου.
Δυστυχώς ο π. Βασίλειος, επιμένει και εμμένει, αμετανόητα, στις κακοδοξίες του, οι οποίες δεν είναι ούτε κάν ελάχιστες.
Κυρίως η κακοδοξούσα εμμονή του, βρίσκεται στο νέο οπτικοακουστικό ντοκουμέντο, όπου είναι ειδικά αφιερωμένο σε εμας. (12/6/2017, Βίντεο: Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης προς θηρευτάς “κακοδοξιών”!). Η επιμονή και εμμονή του αποκαλύπτονται, από τον ίδιο, στο δεύτερο ακριβώς λεπτό, όπου ομολογεί με σαφήνεια, τι ακριβώς αιρετίζων παράδειγμα χρησιμοποίησε στην προγενέστερη κακόδοξη κατηχητική ομιλία του. Αν κανείς παρατηρήσει προσεκτικότατα και τα δύο βίντεο, πουθενά δεν ανασκευάζει την αιρετική πλάνη του καθότι δεν ομολογεί ότι έπεσε σε κακοδοξία.
Η καινοφανής ετεροδιδασκαλία του πατρός Βασίλειου, συμπυκνώνεται, μέσα σε πιο λίγο από είκοσι δευτερόλεπτα, και κατά λέξη με τα επόμενα ακριβώς λεχθέντα του:
«Ότι ο  Άρειος, τελεσίδικα, δεν είχε καθαιρεθεί  μέχρι που ο Θεός έδειξε την δικαιοσύνη του με το να ανοίξουν τα σπλάχνα του και να χυθούν…».
Μας διδάσκει ο π. Βασίλειος, ότι ο Άρειος δεν είχε καθαιρεθεί, ενόσο ζούσε, από την Εκκλησία. Αυτό κατά την ιδική μας άποψη είναι αίρεσις και κακοδοξία. Και δεν είναι αυθαίρετος ο λόγος τούτος, διότι μας το διευκρινίζει με έμφαση και απόλυτη βεβαιότητα, ο ίδιος, και στο ακριβώς προηγούμενο βίντεο. Όπου επέμενε, ότι πράγματι ο Άρειος ποτέ δεν καθαιρέθει ενόσο ζούσε από την Εκκλησίαν. Και όλα αυτά γιατί μας τα διδάσκει; Για να υποστηρίξει, το αμέσως επόμενον, κακόδοξο και άτοπο, επιχείρημά του ότι κανένας δεν μπορεί να κατηγορεί, ως αιρετικό ή κακόδοξο, ένα Κληρικό όπου κακοδοξεί. Γι΄ αυτό το λόγο μη ξεχνάτε, ότι μας έφερε, ως εσφαλμένον παράδειγμα, τον Αρειανισμό και τον αιρεσιάρχη Άρειο. Όπου αναποδογύρισε και ετεροδιδασκάλησε, ώστε να μας αποδείξει, ότι ο Άρειος ήτο δήθεν αθώα περιστερά και κανονικός Πρεσβύτερος, μέχρι του αιφνιδίου θανάτου του.
Προφανώς στα μαθηματικά και στην ιστορία, ο πατήρ Βασίλειος δεν ήταν και τόσον καλός μαθητής, διότι ξέχασε να προσθέσει στην ποιμαντική και κατηχητική του θεολογική εξίσωση, τις ορθόδοξες και απλανείς ενέργειες του Μεγάλου Αθανασίου κ.ά.
Οι λ.χ. 318 θεοφόροι Πατέρες όπου καθαίρεσαν και ανεγνώρισαν ως τέτοιον, αφορισμένο και καθαιρεμένο τον Άρειο, είναι μεγίστη απόδειξις η στάσις των όπου δεν τον ήθελαν σε συγκοινωνία και συλλειτουργία μαζί τους, εφ΄ όσον ήταν τελεσίδικα εν Συνόδω καθαιρεμένος. Ο π. Βασίλειος όμως, έχει διαφορετική και αντίθετη άποψη εξ όσων φαίνεται. Ακόμη και όταν αναγιγνώσκει τον άγιον Νεκτάριον, αδυνατεί παντελώς, να συνειδητοποιήσει, ότι, όσα είπε στο προηγούμενο βίντεο και σε όσα επιμένει στο νεώτερο βίντεο, να θεωρεί, ως τάχα μου αληθή και ορθά, είναι κακοδοξίες ολκής.
Συνεπώς ως νεοΠαραβάτης της Ιεράς Παραδόσεως, αξίζει να του προσκομίσουμε το κλασικό ρηθέν του Μεγάλου Βασιλείου όπου εφαρμώζει γάντι στην περίπτωσή του:
Πατέρα Βασίλειε μου,  «άνέγνως, ἀλλ᾿ οὐκ ἔγνως· εἰ γὰρ ἔγνως, οὐκ ἂν κατέγνως».
Μάλιστα ο π. Βασίλειος Βολουδάκης, χρησιμοποιεί με υπερβάλλοντα και αδιάκριτο θαυμασμό, από ανοησία και κακοδοξία του, και κυρίως ως καλόδοξο επιχείρημα του, τις κατεγνωσμένες και κακόδοξες πολιτικο-εκκλησιαστικές ενέργειες του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όπερ ως γνωστό παρασύρθηκε τόσο από τον Άρειο όσο και απο τους Αρειανομάνιτες αυλικούς του. Γίνεται και εδώ κραυγαλέα φανερότατο ότι απουσιάζει η κριτική σκέψη από τον εν λόγω ποιμένα. Όπου θαυμάζει και εγκωμιάζει τις κακόδοξες και εφαλμένες ενέργειες τινός μεγίστου Αγίου Ισαποστόλου και Πολιτικού άρχοντα της Εκκλησίας.
Οι δε οπαδοί του Βολουδάκη, να παύσουν να επευφημούν τον διδασκάλο τους, εξ αδιακρισίας και ανοησίας, διότι ως γνωστό, και οι άγιοι πέφτωσι σε κακοδοξίες. Παράδειγμα τρανό ο Μέγας Κωνσταντίνος. Οι άγιοι όμως έχωσι, Χάριτι Θεού, το θάρρος και την ταπείνωση, να μετανοώσι, όπως έπραξε και ο Μέγας Κωνσταντίνος πρό της τελευτής του όταν έλαβε το άγιον Βάπτισμα και το Χρίσμα. Ο Αιρεσιάρχης Άρειος δεν ξέρουμε, μέσα στις οδύνες του αιφνιδίου θανάτου του αν πρόλαβε να ψελλίσει εν μετανοία έναν αναστεναγμό.
Όμως πατέρα Βασίλειε μου, η επίγεια και η ουράνια Ιεραρχία, εμίλησεν, εμίλησε τελεσίδικα δια της Αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου και συνεπώς η εν λόγω δικαιοσύνη του Θεού, δώθηκε, με το Ανώτατο Εκκλησιαστικό όργανο της Εκκλησίας, με την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο διά των 318 Θεοφόρων Πατέρων. Έπειτα ο παντοδύναμος Θεός, για τους λόγους που Αυτός γνωρίζει καλύτερα από εμάς, ενήργησε και με το δίκαιο αλλά και θανατηφόρο πλήγμα κατά του Αιρεσιάρχου Αρείου.
Αυτό το συγκεκριμένο φρασίδειο που δήλωσε, ο π. Βασίλειος, δεν είναι, εξαπλουστεμένα καθώς ο ίδιος νομίζει, μία απλή άγνοια της Εκκλησιαστικής ιστορίας, και ένα απλό ανιστόρητο λεχθέν του. Τι είναι τότε;
Αλλά είναι, μάλλον, βλασφημεία κατά του Αγίου Πνεύματος!
Βλασφημεία, κατά της τελεσίδικης αποφάσεως (325μ.Χ.) της αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, και βλασφημη απαξίωσις κατά των 318 Θεοφόρων Πατέρων όπου εκείνοι, διά εντολή της Ουράνιας Ιεραρχίας, καθαίρεσαν, αφορίσαν και αναθεματίσαν, τον Άρειον, ως αιρετικότατο, και Χριστομάχο αιρεσιάρχη, έντεκα ολόκληρα χρόνια πρό του θανάτου του.
Περίπου στο τέταρτο λεπτό, απορεί ο π. Βασίλειος, ρητορικώς(;) για ποίον λόγο έβαλα τον επιθετικό προσδιορισμό σε πληθυντικόν αριθμό ως «κακοδοξίες», αντί στον ενικόν αριθμόν «κακοδοξία». Αφού δεν βρίσκει τινά θεολογικά ατοπήματα σκαλίζει και προβάλλει τα όποια αδύνατα φιλολογικά σημεία μας. Αυτό τον αποδεικνύει ότι είναι κληρικός χωρίς μπέσα. Εμείς όμως, θεωρήσαμε, ότι δεν ήταν μία η κακοδοξία, ώστε να τον καταγγείλουμε περί μίας και απόλυτης κακοδοξίας αλλά ήταν και είναι πέραν της μίας. Συνεπώς, και φιλολογικά είμεθα καλυμμένοι. Βέβαια, είτε μία κακοδοξία διεκήρυξε, είτε δύο, είτε τρείς, είτε και δεκατρείς, σημασία δεν έχει η ποσότης, αλλά η κατηχητική και ποιμαντική ποιότης π. Βασίλειε, ήταν και είναι κακοδοξούσα και αιρετίζουσα ποιότης.
Απορεί ο π. Βασίλειος, περίπου στο 4ο λεπτό και 30ο δευτερόλεπτο, στο εν λόγω υπό κρίσιν βίντεο:
«Είναι κακοδοξία αυτό; Να πείς ότι ο Άρειος εν όσο ζούσε δεν καταδικάστηκε από την Εκκλησία; Είναι κακοδοξία αυτό; Είναι ανιστόρητο».
ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ π. ΒΑΣΙΛΕΙΕ! ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΝΑΙ!!
ΚΑΙ ΑΠΟΡΩ, ΠΟΥ ΑΠΟΡΕΙΤΕ ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΕΡΙΣΙΟΝ ΘΡΑΣΟΣ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΑΛΛΟΙΣ!!
ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ!!! ΕΙΝΑΙ ΚΑ-ΚΟ-ΔΟ-ΞΙ-Α!
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ;
ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΚΗ Ή ΜΑΛΛΟΝ ΧΕΙ-ΡΙ-ΣΤΗ ΚΑΙ Α-ΝΤΙ-ΘΕ-ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΚΟΝΤΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗ ΣΥ-ΝΟ-ΔΙ-ΚΗ Α-ΠΟ-ΦΑ-ΣΗ ΤΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ. ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ!
ΕΙΝΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΕΙΝΑΙ π. ΒΑΣΙΛΕΙΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ ΣΤΥΓΝΩΤΑΤΗ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑ-ΚΟ-ΔΟ-ΞΙ-Α!
Σαφώς δεν πρόκειται για κακοδοξία δογμάτων, αλλά για κακοδοξία, ιεροΚανονικής υφής, Συνοδικής και τελεσίδικης απόφασις όπερ συσχετίζεται εμμέσως πλήν σαφώς με την κακόδοξο διδασκαλία του Αρείου.
Είναι πράγματι κακοδοξία να πεί κανείς, ότι ο Αιρεσιάρχης Άρειος ή ο Αιρεσιάρχης Ωριγένης (περί του αιρεσιάρχου Φιλοσόφου Ωριγένους προσπαθώσι να τον αθωώσουν οι Οικουμενιστές) ουδέποτε κατεδικάσθησαν από την Εκκλησία. Διότι κατεδικάσθησαν εν Συνόδω αμφότεροι. Είτε πρό είτε μετά του θανάτου τους δεν έχει σημασία, διοτι σημασία έχει η αιώνια και τελεσίδικη καταδίκη τους, από την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία, με Συνοδική βούλα των θεουμένων και φωτισμένων Πατέρων της Εκκλησίας.
Μας προσδιορίζει μάλιστα, προφανώς από κληρικαλιστικό οίστρο και θράσος, και το τι ακριβώς θα έπρεπε να γράψουμε. Ότι οφείλαμε μάλλον να γράψουμε, ότι στη χειρώτερη περίπτωση είναι ανιστόρητος, αντί για κακόδοξος. Δεν τον καταγγείλαμε εξ αρχής, ότι είναι κακόδοξος. Επιμένουμεν. Ο ίδιος, συγχαίει σκόπιμα μάλλον την κατηγορία μας κατά των κακοδόξων ενεργειών του ότι δήθεν του πλήττομε το πρόσωπο και το ποιμαντικό κύρος του αντί τις ενέργειές του. Πλέον όμως, μετά την αμετανόητο εμμονή του, τον καταγγέλουμε, ευθαρσώς, ότι είναι κακόδοξος ποιμένας.
Μία ακόμη δεύτερη κακοδοξία του είναι: η  μη διάκρισις των ενεργειών από το πρόσωπον που ενεργεί. Είναι διαφορετικό να πει κανείς ότι ο τάδε κληρικός ή θεολόγος είναι αιρετικός/κακόδοξος και άλλο πράγμα διαφορετικό να πει ότι ο δείνα κληρικός έπεσε σε κακοδοξία και αιρετίζει. Είναι παντελώς διαφορετικά πράγματα. Πράγμα απαράδεκτο για Πνευματικό εξομολόγο να το αποσιωπά ή ακόμη και να το αγνοεί. Αμαρτάνει, δημοσίως, λέγοντας ψέματα, αυτό είναι επίσης, μία τρίτη κακοδοξία, διότι χείλη ιερέως υποτείθεται ότι δεν πρέπει να ψεύδονται. Γιατί ψεύδετε ενώποιον Θεού και ανθρώπων; Διότι, διατυπώνει, μία παγκάκιστη βεβιασμένη και αυθαίρετη γνώμη εναντίον μας, εναντίον των προσώπων και ενεργειών μας, ενώ ομολογεί παράλληλα, ότι μέχρι χθές τον διακονούσαμε ομαλά και ταπεινά επι σειρά ετών.
Μας κατακρίνει, δημοσίως, ότι είμεθα συκοφάντες ή, ότι δημοσιεύουμε συκοφαντίες εναντίον του. Αυτή είναι μία τέταρτη κακοδοξία. Αν είμεθα πράγματι τέτοιοι, έχει την Εκκλησιολογική και Ποιμαντική υποχρέωση να το αποδείξει. Διότι το βάρος της αποδείξεως ότι διασπείρουμε δήθεν συκοφαντίες είναι σε εκείνον που μας κατηγορεί ως τέτοιους, και κυρίως, επειδή είναι Θεολογικό και Εκκλησιαστικό το ζήτημα, οφείλει και έχει την υποχρέωση να το αποδείξει μέσω των Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων, και όχι να καταφύγει στα Πολιτικά Δικαστήρια.
Όπως έπραξε για παρόμοιο ζήτημα, ο ίδιος κληρικός, αντιΠοιμαντικά, αντιΚανονικά, αντιΧριστιανικά και αντιΕυαγγελικά με τον αξιότιμο θεολογο της Εκκλησίας της Αμερικής τον κ. Παναγιώτη Τελεβάντο. Είναι δυνατό σοβαρός και ορθόδοξος Κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος να διασύρει σε Πολιτικά δικαστήρια, θεολόγον ή, έστω έναν απλόν χριστιανό της Εκκλησίας; Τα δικαστήρια των Αθηνών ήταν και είναι άκρως αναρμόδια, να δικάζουν, και να καταδικάζουν, και δή ερήμην τους,  μόνιμους κατοίκους της Αμερικής και όλο αυτό πρόκειται για στυγνοτάτη και επιπρόσθετη κακοδοξία, στο κακόδοξο μητρώο του, ως μεγατόνων φαριζαϊκή εμπάθεια και ληστρικοτάτη φίμωση της Τελεβάντικης αλήθειας με νομικίστικα και δικαστικά τεχνάσματα.
Ας μας καταγγείλει λοιπόν, και είμεθα έτοιμοι, στην ιερά Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος (εφ΄ όσον είμεθα Έλληνες υπηκόοι) ή, ας μας καταγγείλει στην Εκκλησία της Κύπρου (εφ΄ όσον είμεθα μόνιμοι κάτοικοι της νήσου Κύπρου και θεολόγοι της Εκκλησίας της Κύπρου), ώστε να δικασθούμε εκκλησιαστικώς, με συνοπτικές διαδικασίες, για να αποδειχθεί, η αλήθεια του όλου θεολογικού πράγματος.
Είμαι ή δεν είμαι συκοφάντης;
Είναι ή δεν είναι, κακόδοξος, ο π. Βασίλειος Βολουδάκης;
Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να τεθούν εν Συνόδω και εν τη Ανωτέρα Εκκλησιαστική Συνοδική Αρχή μας.
Με το συμπάθιο, πατέρα Βασίλειε, αλλά επειδή είστε πρώτιστα καταγγελόμενος υπό ημών, δεν είστε σε θέση ισχύως να μας ορίσετε ή να μας διατάξετε τι ακριβώς να γράφουμε εναντίον σας. Γράψαμε κατά συνείδηση και κατόπιν θεολογικών συμβουλών, είτε σας αρέσει είτε όχι. Τέλος! Οι έχοντες νούν Χριστού, δύνανται κάλλιστα να μας αξιολογήσωσι αμφότερους.
Εσείς όπου είστε και ο καταγγελόμενος, δεν δύνασθε καθόλου να αξιολογήσετε, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΣ, την ιδικήν μας καταγγελίαν εις βάρος σας. Αφού είστε υπόδικος και καταγγελόμενος από εμάς, για κακοδοξίες, και διότι εν τέλει μέχρι χθές είμεθα καλοί συνεργάτες και φίλοι. Συνεπώς γιατί κάποιος να σας εμπιστευθεί; Επειδή είστε ρασοφόρος;
Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης, επιπρόσθετα, δεν αντιλαμβάνετε δυστυχώς, καθόλου μάλιστα, ότι όσα διαβάζει παπαγαληδόν, από το ιστορικόν εγχειρίδιον του Αγίου Νεκταρίου, ότι έρχονται σε άμεση αντινομία και αντίφαση, με τα όσα ο ίδιος διεκήρυξε (Κυριακή της Πεντηκοστής) και εμμένει να διακηρύττει στο παροντικό (Κυριακή των Αγίων Πάντων) βίντεό του. Αλλά μάλιστα, ούτε υποψιάζετε ακόμη, ότι έρχονται και σε άμεση αντίθεση με όσα επιμένει να ομολογεί, ο ίδιος, στο μόλις δεύτερο λεπτό του εν λόγω τελευταίου οπτικοακουστικού ντοκουμέντου, όπου αποδεικνύεται, μέσα από δικά του λόγια και διδάγματα, τελικώς, ως δεινός παραχαράκτης ή και ως δεινός λυκοποιμένας της ορθοδόξου Πατερικής Θεολογίας.
Ο π.Βασίλειος Βολουδάκης με εντάσσει μέσα στο φαιδρό και ανόητο παράδειγμά του ότι δήθεν κολλάω ρετσινιές, εν αδίκω, σε Κληρικούς και επισκόπους. Τόσο καιρό όμως πνυεματικός μου σύμβουλος εξ αποστάσεως ουδέποτε με πληροφόρησε για το εν λόγω αμαρτωλό πάθος μου ίνα διορθωθώ και μετανοήσω. Μάλιστα δημοσίευε και άρθρα μου στον «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΤΥΠΟΝ» όπου εξασκούσα ανέτως το άθλημα της «ρετσινιολογίας». Μόλις του διενήργησα μία εκ καθηκόντως αντιρρητική και αντιαιρετική θεολογική κριτική κατά των ετερόδοξων ενεργειών του, και τις απεκαλέσαμε ως έχουν, δηλαδή κακόδοξες, μετεβλήθηκαμε σε μανιακούς, φανατικούς και συκοφάντες του.
Δεν αποκηρύττω τον εν λόγω κληρικόν, ούτε τον δικάζω, αλλά ούτε και τον καταδικάζω (τελεσιδίκως) με τις κακόδοξες ενέργειές του. Δεν θεωρώ ότι είμαι αφ΄εαυτού μου ένα ολόκληρο Συνοδικό Δικαστήριο. Δεν είναι η δουλειά μου αυτή. Δεν καταδικάζω πρόσωπα. Κρίνω και κατακρίνω δημόσια, τις δημόσιες ενέργειες των προσώπων. Αυτό που διενεργώ είναι να το ειπώ και να το καταγγείλω ΔΗΜΟΣΙΑ στην Εκκλησία και ας αποφασίσει η Εκκλησία ανάλογα των περιπτώσεων.
Γιατί το έπραξα δημόσια; Διότι αυτό με εντέλλει το υψηλώτατον αφεντικό μου, ο Απόστολος Παύλος:
«τους (δημοσίως) αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον έχωσι». (Προς Τομόθεον Α΄ Επιστολή, κεφ. Ε΄,19-22).
Η δουλειά μου και το διακόνημά μου στο Σώμα της Εκκλησίας, είναι να ενεργώ, ελεγκτικά και αποδεικτικά, όπως ανάλογα ενεργώσι οι Δημόσιοι Ελεγκτές σε μία έννομη πολιτεία και Δημοκρατία και να καταγγέλνω  την κακοδοξία την αίρεση την απόκλιση και την παραχάραξη της Ορθόδοξου Πατερικής Θεολογίας της Εκκλησίας. Δεν πρόκειται να με φιμώσει ο τάδε Νουνάκης ή ο δείνα Βουλάδακης ή και Τελεβαντάκης από το να διενεργώ το εξ ορκομωσίας θεσμικό και εκκλησιαστικό μου διακόνημα.
Ως κατακλείδα, επιθυμώ να ξαναπαραθέσω με κάθε λεξιλογικήν ακρίβεια τα υπό κρίση κακόδοξα λεχθέντα του εν λόγω κληρικού, και θα τα παραθέτω συστηματικά, ώσπου να απολογηθεί και να τα ανασκευάσει, γραπτώς και προφορικώς, τις κάτωθεν κακόδοξες αποκλίσεις του.
Πρόκειται όμως, πατέρα Βασίλειε, συγχωρέστε με για το αμέσως επόμενο, για χοντροειδέστατη όμως, και μείζονα αιρετική πλάνη και κακοδοξία ολκής, να διδάσκετε, εσείς ένας βαθειά κατηρτισμένος θεολόγος και παραδοσιακός πνευματικός της Εκκλησίας μας, κατά λέξιν, ότι:
«δεν τον ονόμασε η Εκκλησία, η Οικουμενική Σύνοδος, αιρετικό τον Άρειο. Αίρεση, είναι, αυτό που έλεγε πρίν ο Άρειος. Ούτε τον καθήρεσε ούτε τον ονόμασε Αιρετικόν. … Όχι ποτέ! Όσο ζούσε. (…) Δεν μπορείς να απευθύνεις την ετικέττα του αιρετικού σε όποιονδήποτε Κληρικό έστω και αν αυτός ο Κληρικός λέει διάφορα απ΄αυτά που έχουνε καταδικασθεί από την Εκκλησία. Θα ΄ρθεί η Εκκλησία και θα πεί αυτός είναι αιρετικός και θα τον καθαιρέσει…» (Δείτε τα εν λόγω απομαγνητοφωνημένα γραφθέντα και λεχθέντα του Βολουδάκη μετά τον 15ο λεπτόν, εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=UbR9xw-UMmQ&t=863s ).
Από τις πιο πάνω Βολουδάκειες εξυπνοβλακείες, κακοδοξίες και ασυναρτήσιες προκύπτωσι, νομίζω εύλογα και λογικά, τα εξής ερωτήματα:
Ποιος εν τέλει ονόμασε, ως αιρετικό, τον Άρειο αφού σύμφωνα με τα όσα καινοφανή πράγματα μας διδάσκει ο Βολουδάκης, ούτε η Εκκλησία αλλά ούτε και η Οικουμενική Σύνοδος (ενόσο ζούσε) τον ονόμασε ως αιρετικόν;
Τον ονόμασε αιρετικόν κάποια φανατική και φονταμενταλιστική ομάδα ιερώς Αποτειχισμένων;
Τον ονόμασαν, ως αιρετικό, οι εξωγήινοι Αρειανοί;
Αυτό που ο Άρειος έλεγε πρίν, ήτο αίρεση, σύμφωνα με τον Βολουδάκη. Αυτό όμως που έλεγε, μετά από το πρίν, τι ήτο π. Βασίλειε;
Ορθοδοξία, ή, Κακοδοξία;
Γιατί φανερούται η τόσο αντιΠαραδοσιακή και μη ορθόδοξη απολυτότητα και ο νοσυρός δογματισμός στις κακόδοξες απόψεις σας;
Εκείνα τα εις διπλούν «ούτε» τι μέρος του λόγου είναι;
Πρόκειται άραγε, για ιδικές μας συκοφαντίες ή μήπως για ιδικές σας συκοφαντίες και αλλοιώσεις κατά της Πατερικής Θεολογίας;
Εκείνο το απόλυτο και δογματικό «ποτέ», δηλ. την μανική αποφατική υπεράσπιστη του Αρείου για το ακαταδίκαστον και ακατηγόρητον, που ακριβώς να το εντάξουμε παππουλή μου;
Στις καλοδοξίες σας ή, στις κακοδοξίες σας;
Γιατί μεταβάλλατε τον εαυτόν σας σε «Απολογητή του Αρείου»; Ή γιατί εντάξατε τον εαυτό σας σε κακόδοξο «Απολογητή των Γνωσιμάχων» και «απολογητή των Κανονομάχων» πρεσβυτέρων της ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών;
Μήπως για να συγκαλύψετε τις δικές σας κακοδοξίες σας και για να μη διανοηθεί κανένας Κληρικός ή Λαϊκός να σας καταγγέλνει και κατηγορήσει; Γιατί κατέχετε κανένα αρχιεπισκοπικό αλάθητο και τινά απόλυτον αυθεντία;
Είστε υπέρ άνω κριτικής παππούλη μου;
Είστε υπέρ άνω της Ορθοδοξίας και διαστρέφετε την Πίστη μας;
Είστε υπέρ άνω των ιερών Κανόνων;
Αν και έχετε δίκαιον, δεν πρέπει να συμφωνούμε με τις ετικέττες, αλλά θα συμφωνείτε, ότι θα πρέπει να καταγγέλουμε και να διαμαρτυρώμεθα κάπως όταν Κληρικοί διαστρέφωσι και αλλοιώνουσι την ιερά Παράδοσή μας.
Συνεπώς δεν είναι ζήτημα ετικεττών, αλλά θεολογικό ζήτημα, αλήθειας και ψεύδους, ορθοδοξίας και κακοδοξίας.
Το ιερό Ευαγγέλιο μας διδάσκει, ακόμη και άγγελος εξ ουρανού να έρθει για να μας διδάξει, αντίθετα εξ όσων παραλάβαμε να είναι ΑΝΑΘΕΜΑ. Ο απόστολος Παύλος μας προτείνει «να ετικεττοποιήσουμε» κακήν κακώς τον κακόδοξο και πονηρό Άγγελο με ανάθεμα! Ενώ εσείς, τι ακριβώς μας διδάσκετε; Προφανώς και εδώ τα αντίθετα διότι θεωρείτε κακόδοξα, τους απλούς πιστούς και τους θεολόγους, ως μη Εκκλησία.
Διδάσκετε, ότι το Βασίλειον Ιεράτευμα, Κλήρος, Μοναχισμός και Λαϊκοί, δεν μπορούν να αποκαλέσουν, ως αιρετικό, εκείνο τον κληρικό που αποδεικτικά κακοδοξεί και αιρετίζει; Από πού τα βρήκατε αυτά;
Σοβαρολογείτε πατερούλη μου;  Και πώς επ΄ακριβώς, θα προφυλαθεί, το Χριστεπώνυμον πλήρωμα, αν δεν κατανομασθεί (και εν τέλει δεν κουκουλωθεί το δημόσιο αμάρτημα της κακοδοξίας καθώς εσείς μας προτείνετε με διαβολική θρασύτητα) η πράξις και τάσις των κακοδόξων πρεσβυτέρων ή επισκόπων;
Και εν τέλει, εις την συνείδηση του παπαΒασίλη ποια είναι η Εκκλησία; Η Ιεραρχία και έπειτα οι πρεσβύτεροι; Προφανώς ναι, και έτσι αποδεικνύεται μια ακόμη κακοδοξία του, η κακοδοξία του Κληρικαλισμού και Επισκοπομονισμού, εις βάρος του Λαϊκού στοιχείου της Εκκλησίας, όπου καλλιεργείται υπ΄αυτού εξ άκρας αδιακρισίας.
Σκόπιμα έχουμε αφήσει εκτός κριτικής ύλης, τα όσα κακόδοξα εξ ίσου διεκήρυξε κατά της ιεράς Αποτειχίσεως και κατά των ιερώς Αποτειχισμένων Πρωτοπρεσβυτέρων. Μία ακόμη επιπρόσθετη και τρανή απόδειξη για τον τυφώνα των πολλαπλών κακοδοξιών που εκπορεύονται από τον σεβάσμιο Κληρικό των Πευκακίων.
Τέτοια φαιδρά υποτίμησις και αλλοίωσις του εν λόγω ι. κανόνος δεν ξαναέγινε από κληρικόν. Τέτοια φαύλη και υποτιμητική απαξίωσις κατά όσων ενεργοποίησαν τον ιερό Κανόνα της αποτειχίσεως και πάλιν δεν ξανάγινε από κληρικόν. Ζούμε πρωτόγνωρα φαινόμενα διότι εν τέλει επλανήθησαν και οι εκλεκτοί. Οι Οικουμενιστές ανοίγωσι σαμπάνιες, διότι βρήκασι τον καλύτερο σύμμαχο, της αλυσιτελούς σατανικής προπαγάνδας τους, μέσα στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Απόδειξις τρανή, ότι ο παπαΒασίλειος καλλιεργεί, αφ΄ εαυτού του ένα κακόδοξο αντιΟικουμενισμό και ότι πράγματι έχει απόλυτο δίκαιο ο θεολόγος Παναγιώτης Τελεβάντος, που τον καταγγέλνει χρόνια ολόκληρα, ότι υποσκάπτει τον αντιΟικουμενιστικόν αγώνα μας. Θα επανέλθουμε όμως, προσεχώς, εφ΄ όσον αναμένουμε να δημοσιοποιηθεί το επόμενο βίντεο όπου εδήλωσε ο π. Β. ότι θα αναλάβει και την ερμηνεία(;!) του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.
Ας ελπίσουμε, ότι τελικά, θα στοιχηθεί και θα συμπαραταχθεί, απλανώς και ορθοδόξως, ως επόμενος των αγίων Πατέρων και όχι ως εφανερώθην μέχρι στιγμής ως επόμενος των κακοδόξων πρεσβυτέρων.

Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Ορθόδοξος Θεολογών
(Έγραφον εν Επισκοπή-Κουρίω εν τη 12η μέχρι τη 17η Ιουνίου 2017)

 

ΠΗΓΗ: Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ», http://apologitikaa.blogspot.com.cy/2017/06/blog-post_77.html

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Π. ΝΟΥΝΗΣ, ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

 

Τοῦ Παναγιώτου Π. Νούνη

Διαβάσαμε ἀπό τό ἐπίσημον Ἱστολόγιον τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς τό θέμα: Συνάντηση Μακαριωτάτου μέ τόν Ὑπουργό Παιδείας καί τούς Διευθυντές τῶν σχολείων τῆς Ἀρχιεπισκοπικῆς περιφέρειας (4 Οκτωβρίου 2016) σχόλιον τοῦ Διάκονου καί Θεολόγου κυρίου Μιχαήλ Νικολάου καί ἐπ΄ αὐτοῦ ἐπιθυμοῦμε νά γράψομεν, κριτικῶς, μερικές σκέψεις. [Δεῖτε ΕΔΩ]

Εἶναι χαρᾶς Εὐαγγέλιον τό γεγονός καί μόνον, ὅτι ἡ Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή τῆς Κύπρου, παραχωρεῖ, τιμητικόν γεύμα στό Ὑπουργεῖον Παιδείας, στόν ἔντιμο κύριον Ὑπουργόν Παιδείας καί σέ ὅσους Ἐκπαιδευτικούς, Διευθυντές καί Ἐπιθεωρητές, ἐμπίπτουν, εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν Της. Δέν ξέρω ἄν γίνεται κάτι ἀνάλογον εἰς τήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος. Ἕνα λουκούλλειον γεύμα διά τόν ὑπουργόν κ. Φίλη, ἵσως καί νά τοῦ ἠρεμοῦσεν κάπως τήν ἰδεοληπτική ἀνικανότητα καί νευρικότητα πού προκαλεῖ, ὡς μή ὤφειλεν, εἰς τό Πανελλήνιον, διά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Οἱ ἀντιφατικές καί συγκεχυμένες δηλώσεις, μετά τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου Β΄ στό Πρωθυπουργικόν Μέγαρον, ἀπό μέρους τοῦ μή φίλιου Φίλη ἔγιναν διεθνές, ἀποδεικτικόν θρίλερ, διά τήν μεγίστην ἀνικανότητα τοῦ Ὑπουργοῦ τῆς Ἀθεΐας καί παράδοξης συμφυρματικῆς «θρησκειολογίας». Μάλιστα, ἄν ὁ ἴδιος ἔχει μέσα του, ἴχνη ἐντιμότητος, σοβαρότητος καί γονίδια ἀληθοῦς προοδευτικότητος, δύναται να παραδειγματιστεῖ, ἄνετα, ἀπό τήν παραδοσιακή καί ἀγαστή, ἐξάπαντος ἀποτελεσματική συνεργασία καί συναλληλία, Πολιτείας καί Ἐκκλησίας, τῆς νήσου Κύπρου στο πολυθεματικόν εὐρήν πεδίον τῆς Παιδείας καί δή στό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

Στά περί τῶν Νεοκαλαμαρίστικων Συγκρητιστικῶν «Θρησκευτικῶν»  πέραν τοῦ ὑπουργοῦ κ. Φίλη, κύριος συναίτιος εἶναι: ἡ σατανεμένη ΚΑΙΡΟΣκοπίζουσα ὁμαδούλα τινῶν αἱρετιζόντων ἀθεολόγητων νόων πού καθοδηγούνται μέ μαεστρία ὑπό τοῦ Ἀρχιοικουμενιστοῦ σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου, κ. Καλαϊντζίδου, κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου, κ. Μάριου Μπέγζου,  κ. Μιλτιάδους Κωνσταντίνου, κ.ο.κ. Σημαίνουσα συναιτιότητα βαραίνει ὡστόσον (ἄν θέλουμεν νά εἴμεθα ἀντικειμενικά δίκαιοι) καί τίς ἐνέργειες καί μή (δηλ. παραλείψεις) τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Ἑλλαδιτῶν!…

Μία ὅμως σοβαρώτατη ἔνσταση-καταγγελία καί κριτική μομφή ἀπό μέρους μας: Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἀμμοχώστου καί Κωνσταντίας κύριος Βασίλειος, αὐστηρῶς θεολογικά και ἐκκλησιολογικά, σημειώνει με ἔμφασιν ὁ γράφων, εἶναι κατά την ταπεινή γνώμη μας, ὁ πλέον ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ καί ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΣ Κληρικός, ἵνα ὁμιλεῖ καί διδάσκει ἐκπροσωπώντας, δῆθεν τήν ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Κύπρου, ἐνώπιον πολιτικῶν  κ.ἄ. ἀρχῶν διά τέτοια σοβαρά θέματα λ.χ. τῆς θεολογικῆς καί θρησκευτικῆς Παιδείας πάντων τῶν Κυπρίων μαθητῶν μας. Ἔχει ἀπόλυτον δίκαιον ὁ Ἅγιος Γέρων Παΐσιος ὅταν ἔγραφε μέ παράπονον, ὅτι ἔχωμεν ἔλειψιν σοβαρῶν Ἱεραρχῶν. Ὁ ἅγιος Κωνσταντίας κ. Βασίλειος, ἐκπροσωπεῖ, ὡς Κανονικός Ἱεράρχης ΜΟΝΟΝ τήν ἱδικήν του ἐπισκοπική κυριότητα καί τό ἰδικόν τοῦ ποίμνιον. Ἐάν τό κοσμοπολίτικον (ἐλέω «Ἁγίας Νάπας» κ.ο.κ.) ποίμνιόν του, εἶναι ἤ καί θέλει νά εἶναι, μαθημένον, σέ αἱρετίζοντες, ἐξάπαντος θεολογικές ἰδεοληψίες (π.χ. στήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ), τοῦτες δέν πρέπει νά λάβωσιν παγκύπριον μετάστασην. Ἡ λοιμική πνευματικῆς νόσος πρέπει νά περιοριστεῖ, τουλάχιστον, στά συγκεκριμένα ἐκκλησιαστικά ὅρια τῆς ἐπαρχίας του…

Ὅμως ἀπό την ἄλλη: οἱ ὑπόλοιποι «φιλάδελφοι» κύπριοι Ἀρχιερεῖς γιατί σιωπῶσιν, πολλάκις ἀθέως καί προκλητικῶς, ἀλλά καί ἀντιεκκλησιολογικά ἤ καί ἀδιάκριτα, ἄκρως ἀνεκτικῶς; Ποῦ εἶναι τό ἀληθινόν (παν)Ἐπισκοπικόν τους ἐνδιαφέρον διά τήν Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία τῆς νήσου ἤ κ.ἄ.; Δεν εἶναι ζήτημα Πίστεως, ἡ θρησκευτική Παιδεία τῶν παιδιῶν μας; Βέβαια, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κύπρου, ἔχει και αὐτός ἕνα μεγάλον μερίδιον εὐθύνης, διότι παραπλανεῖται ἐξ αὐτοῦ (τοῦ Κωνσταντίας) στα θεολογικά πράγματα ἀλλά καί διότι τοῦ κάνει καταχρηστικές πλάτες καί μεροπληπτικά χατήρια… Τά παγκύπρια θέματα τῆς, θρησκευτικῆς και θεολογικῆς διαπαιδαγώγησις τῶν μαθητῶν και φοιτητῶν μας, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ  καί οὔτε πρέπει νά εἶναι ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΑ ζητήματα μίας π.χ. ἀρχιεπισκοπικῆς ὁμάδας, φατριᾶς ἤ κλίκας (πού ἐκπροσωπεῖ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ συγκρητιστικές καί νεοεποχήτικες ἀγκυλώσεις-ἰδεοληψίες  καθῶς καί θρησκοληψίες) ἀλλά εἶναι: ζητήματα εἰδικοῦ καί γενικοῦ ἐνδιαφέρωντος πάσας της Ἐκκλησιαστικῆς ἀλλά καί Πολιτικῆς Κοινότητος τῶν Κυπρίων.  Ἄν κανεῖς παρατηρήσει προσεκτικά, σε τέτοιου εἶδους, λ.χ. θεολογικές ἠμερῖδες, ὁμιλίες, συνεστιάσεις καί συνέδρια, μόνον οἱ ἐκλεκτοί καί φίλα προσκείμενοι Ἱεράρχες, Κληρικοί καί θεολόγοι, τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου Β΄, ὁμιλῶσιν. Πέραν αὐτῶν… οὐδεῖς, ἔστω εἷς (=ΕΝΑΣ) ὀρθόδοξος νουνεχῆς κριτικά και γόνιμα ἀντιφρωνῶν. Ἡ μοναδική, δημόσια ἀντιλογία (ἑνίοτε διαχρονικά στείρα, ἀντιπαιδαγωγική, κουραστική, σαχλεπίσαχλη, καί μή γόνιμη), πού διεξάγεται στο παγκύπριον στερέωμα πρόκειται περί πολιτικῶν, κοινωνικῶν και ποδοσφαιρικῶν ζητημάτων! Πέραν τοῦτων, μᾶλλον διαβιοῦμεν αἰχμάλωτοι ἔν νῆσῳ Κύπρῳ ἕνα εἶδος «Μετανεωτερικοῦ Μεσσαίωνος» ἐλέῳ βλακώδους ἐκκλησιαστικοῦ Συγκρητισμοῦ καί σατανόπνευστου (πολιτειακοῦ-τραπεζικοῦ- δημοσιογραφικοῦ-δικαστικοῦ-ἐπιχειρηματικοῦ κ.ο.κ.) ἐλευθεροτεκτονικοῦ Μασσωνισμοῦ.

Δηλαδή πιο ἁπλά: ἡ παγκύπρια, θρησκευτική παιδαγωγική τῶν μαθητῶν μας, ἐξ αἰτίας τοῦ νῦν Ἀρχιοικουμενιστοῦ Μακαριωτάτου κυρίου Χρυσοστόμου, τοῦ Μητροπολίτη Πάφου κυρίου Γεωργίου  καί τοῦ Κωνσταντίας κυρίου Βασίλειου καθῶς και δύο ἤ τριῶν ἄλλων, ὁμοφρόνων, νεοσσῶν θεοφιλεστάτων κ.λπ., ὁμοθυμαδόν ὀρκισμένων Οἰκουμενιστῶν Ἱεραρχῶν, εἶναι ἔρμαιον τῶν Φαναριώτικων Συγκρητιστικῶν καί μετα-Πατερικῶν οἶστρο-γόνων! Μιᾶς καί ἡ μεταΠατερική ἄΘεο-λογία εἶναι γένους θυληκοῦ. Ὅμως, ὁ σεβασμιώτατος Κωνσταντίας ΔΕΝ ἐκπροσωπεῖ τήν καθόλου Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἀλλά τήν ἐπισκοπή καί τόν ἑαυτόν του. Καθῶς π.χ. ἔν μέρει καί τήν ἱεραρχικήν, Συνοδική διοίκησιν Αὐτῆς, καί μόνον! Ὅπως λ.χ. ΔΕΝ ἐκπροσωπεῖ τήν κυρίαρχη ἐπισκοπική περιφέρια τῆς ἱεράς Ἀρχιεπισκοπῆς, ἤ τῆς Μητρόπολης Λεμεσοῦ και Μόρφου· εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ἐκπροσώπει κυρίως, καί δή ἀδιάκριτα, το αἰχμάλωτον καί τρεμοσβησμένον, ἐξάπαντος βατικανοποιημένον ληστοΦανάριον, πού σαφῶς καί ἀπεργάζεται (τό νεοΦανάριον) μέ βυζαντινιστικές ῥαδιουργίες, τά παραδοσιακά καί ἑλληνοχριστιανικά  συμφέροντα τῆς Κύπρου καί τῆς Ἑλλάδος μας, δηλ. τά διαχρονικά ἱερά συμφέροντα τῆς Ῥωμῃοσύνης μας. Ἄν παρατηρεῖ κανεῖς προσεκτικά, τήν διαδρομή τοῦ «Οἰκουμενικοῦ» Πατριάρχου ἐκοσμογύρισεν ἅπασαν την οἰκουμένη… πλήν τῆς ἀδικημένης Μεγαλονῆσου Κύπρου! Γιατί ᾆραγέ; Διά τον λόγον, ὅτι ἄν το πράξει, θα ἐξορισθεῖ με ἄμεσες συνοπτικές διαδικασίες το «Οἰκουμενικόν» Πατριαρχεῖον πολύ μακράν τῶν «Ὀθωμανικῶν» ἐδαφῶν μας; Και τί ἔγινεν ἄν οἱ νεοΦαναριῶτες βιώσουν καί μίαν «ἀδικον» ἐξορίαν εἰς το πετσίν τους; Θα ἀπομειωθεῖ μήπως στό ἐλάχιστον τό ἀπαράτρεπτον, ὑπερἱστορικόν κύρος, τοῦ πανάγιου Πατριαρχείου τῆς Ῥωμῃοσύνης μας;

Τά πιό πάνω διετυπώθησαν, ἐκ προσωπικῆς σφόδρας ἀγανακτήσεως, σεβόμενος κατά πάντα τό κάθε πανάγιον Πατριαρχεῖον μας, μή σεβόμενος ὅμως, τάς ἀντικανονικάς καί ἄλλας αἱρετικάς ἐνεργείας τῶν ἑκασταχοῦ πατριαρχῶν· ἀλλά καί ἐξ αἰτίας τοῦ ἀναντίλεκτου γεγονότος, ὅτι ὁ σεβασμιώτατος Κωνσταντίας, διέσπειρεν ὡς κακός Σπορέας, καί ἐπ΄ εὐκαιρίας δωθεῖσης, τό ἀμφιλεγόμενον καί διχαστικόν ζήτημα τῆς «παρα-ἐκκλησιαστικῆς», καί δῆθεν «Ἁγίας και Μεγάλης Συνόδου», πού διεξήχθην στήν Κρήτην μόλις τό περασμένο καλοκαίρι. Γιατί σώνει καί καλά, νά ἐνδιαφέρει, τήν Κυπριακή Πολιτεία τό Ὑπουργεῖον Παιδείας, τόν ἔντιμον κύριον Ὑπουργόν, τούς Ἐκπαιδευτικούς, τούς Διευθυντές, τούς Ἐπιθεωρητές κ.ο.κ. τοῦτο τό ὅλον Ἐκκλησιαστικόν καί διχαστικόν, πολιτικοεκκλησιαστικόν ζήτημα φιάσκον, τῆς Ληστρικῆς Συνόδου τῶν Ἀρχιοικουμενιστῶν; Για ποῖον λόγον να τους ἐνδιαφέρει; Εἶναι ἀργόσχολοι, χασομέρηδες καί ἀθκιασεροί, κ. Βασίλειε; Προφανῶς ὄχι! Ἔ τότες; Τζακούζιον (ὄχι ἁπλά ντουσιέρα) ἕνεκα πολλαπλῆς παραχρήσεως ἤ καί πλύσεως ἐγκεφαλικῶν κυττάρων;

Θέμα τῆς ὁμιλίας τοῦ Κωνσταντίας, ἦταν: (ἄκουσον-ἄκουσον) ἡ ψευδοΣύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου καί ἡ Παιδεία…! Δηλαδή: «Ἡ Καμήλα κλάνει στο Πεντάγωνο» πού λαλούμεν χασκογελώντας στό χωριόν μας. Δέν δύναμαι νά κατανοήσω καλά, πῶς μία ἀμερικανόδουλη ψευδο-σύνοδος, δύναται νά παιδαγωγήσει, θρησκευτικά καί θεολογικά, τά παιδιά μας; Βουνά ἀπό θρησκόληπτα καί ψευδεπίγραφα σκουπίδια, θα τούς προσφέρουμεν, ἤ μήπως, τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου; Καί ποῖαν σχέση μέ τό ἱερόν Εὐαγγέλιον, ἔχει ἡ «ἰδιόρυθμη Σύνοδος» τῶν νέοὈρθοδόξων Ἱεραρχῶν; Κέντρον τῆς Ποιμαντικῆς και Ἐκκλησιαστικῆς Πολιτικῆς τοῦ σεβ. κ. Βασίλειου καί σύν αὐτῷ, εἶναι: ἡ παμπροτεσταντική Οἰκουμενική Κίνηση, ἀντί ἡ Εὐαγγελική καί Πατερική Θεολογία; Αὐτό εἰδικά, ἄς το ψάξουν καί νά τό ἐρευνήσουν, σέ βάθος, οἱ ἔντιμοι και σεβαστοί Πολιτικοί Ἀξιωματούχοι τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί ὅσοι ἄλλοι ἀξιότιμοι Ἐκπαιδευτικοί. Ἡ Οἰκουμενική Κίνηση, στήν ὁποίαν συμμετέχει, χρόνια ὁλόκληρα, ὁ ἴδιος (ἀλλοτριο)Ἐπίσκοπος, πρόκειται διά κατεγνωσμένην Συγκρητιστικήν πολύ-Αἵρεσην, καί ἄρα συναφῶς, ΔΕΝ πρόκειται μέ τέτοια αἱρετίζοντα, ἐξάπαντως ἰδεοληπτικά καί θρησκόληπτα ξυλοκέρατα,  νά (μετα)μορφωθεῖ κατά Θεόν, δηλ. ὀντολογικά, ὁ ἑλληνοκύπριος μαθητής και φοιτητής, μιᾶς καί ἡ ὅποια ἀμυδρή αἵρεσις/θρησκεία, εἶναι ψυχοναρκωτική παραμόρφωσις, και «Νευροβιολογική Ἀσθένεια» κατά τον π. Ἰ. Ῥωμανίδη, τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας.

Θα πρέπει πάντες οἱ κύπριοι Ἑλληνορθόδοξοι ἐκπαιδευτικοί κύριοι/ες συνάδελφοι/σες, νά μή εἴμεθα τόσον ἀλλοπαρμένοι ἀφελεῖς, εἰς τήν ἀκατάσχετον, Συγκρητιστικήν φλυαρίαν καί «παραἘκκλησιολογικήν» Αἱρετικολογίαν, εἴτε τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, εἴτε τοῦ Κωνσταντίας, εἴτε καί τοῦ Μεσσαορίας, εἴτε τῶν Κυκκωτῶν κ.ο.κ.· ἀλλά θα πρέπει, μέ ἐργαλεῖον τό πολύτιμον Διαδίκτυον καί ἀνάλογην ἀκαδημαϊκήν καί μή ἔγκριτον Βιβλιογραφία, να ἐνημερωθοῦμε, ἄριστα και ἔγκαι[υ]ρα, γιά τοῦτον τό μείζονα νεοεποχήτικον «Ζήτημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», οὔτως ὥστε νά ἀποκαλυφθῶσιν τά σωρηδόν ψευδολογήματα καί ἡ ἀλυσιτελῆς ἀρχιεπισκοπική προπαγάνδα, πού ῥαδιουργεῖται, ἐπί τῶν ληστρικῶν ἀποφασθέντων –ἐν Κολυμπάριῳ– τῆς Ληστρικῆς Συνόδου. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, (λυπάμαι πού προσπαθῶ κάπως ἄτσαλα νά διευκρινίσω τά δῆθεν αὐτονόητα), δέν εἶναι μία ἰσχυρά κλίκα ἤ μία μικρή ὀμάδα Ἱεραρχῶν, ἀλλά εἶναι ἅπαντες οἱ  Ἱεράρχες, ὅλος ὁ Κλήρος καί ὁ Μοναχισμός καθῶς καί οἱ Λαϊκοί, ἀδιαίρετοι, ἀχώριστοι καί συνηρμοσμένοι, Καθολικῶς, μαζί.

Τό γεγονός ὅτι ἐνδιαφέρεται γιά τά θέματα τῆς Παιδείας, ΜΟΝΟΝ ἡ ἀρχιεπισκοπική κλίκα, καί οἱ «ἕτεροι Καππαδόκες» σιωποῦν, τοῦτο προσωπικά καί ὡς ἀδιόριστον Ἐκπαιδευτικόν θεολόγον με ἀνησυχεῖ καί μέ πονεῖ σέ ὕψιστον βαθμόν.  Ἐσᾶς; Διότι προσωπικά, δεν βλέπω πουθενά τό Ὀρθόδοξον καί Καθολικόν ἐνδιαφέρον, σύσσωμης τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Κλήρου καί τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Βλέπω μετά βίας καί σχεδόν τρεῖς με τέσσερις, ἀρχιεπισκοπικές φιγοῦρες, ἀνδρείκελα ἤ καί μαριονέττες, νά φληναφῶσιν καί νά ἀσελγῶσιν, λίαν ἐπιεικῶς καί ἄκρως ἀπαράδεκτα, εἰς βάρος τῆς θεανθρώπινης Ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητος τῶν Ἑλληνοκυπρίων πιστῶν! Μᾶλλον δέν ἔχουμεν ἀντιληφθεῖ καλά, πόσον σκάρτη εἶναι, ἡ οἰκουμενιστική, θρησκευτική Παιδεία, πού μᾶς προτείνει ὁ Κωνσταντίας καί οἱ σύν αὐτῷ… ΑΛΛΑ, ὅταν θά τό πάρουμεν χαμπάριν, ἐλπίζω μόνον νά μή εἶναι καθόλου ἀργά διά τήν νευροβιολογικήν ψυχοσύνθεση τῶν παιδιῶν μας.

Καλόν θα ἦταν, ὁ ἀξιότιμος Ὑπουργός Παιδείας κ. Καδῆς καί οἱ λοιποί δημόσιοι λειτουργοί τοῦ Ὑπουργείου (ὅσοι βέβαια δεν σχετίζονται, ἔμμεσα ἤ ἄμεσα, μέ τίς σατανικές Μασσωνικές Στοές), νά μή ἔχωσιν, ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνη, εἰς τά συγκεκριμένα λεχθέντα τοῦ ἀθεολόγητου, Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου και τοῦ Ἀρχιοικουμενιστοῦ Κωνσταντίας, περί τῆς ἀντιΚανονικῆς και ἀντιΚανονιστικῆς διεξαγωγῆς τῆς «Μεγάλης Συνόδου» τῆς Κρήτης. Ἄν ὄμως συμφωνεῖτε μαζί τους… τότε εἶναι καθαρόν τό πράγμα. Ὁ πολυσέβαστος κύριος Ὑπουργός, θα πρέπει κατά την ἄποψίν μας, μέ ἐξαιρετικήν διάκρισιν, νά λαμβάνει σοβαρά ὑπόψιν, τίς ὅποιες προσωπικές ἀπόψεις τῆς Διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας, δηλ. τῆς Ἱεραρχίας, ἀλλά να ἔχει τοῦτον εἰς το πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ του: μιᾶς και ἡ διοίκησις, ἤ, οἱ ἀπόψεις τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας, ΔΕΝ ταυτίζονται, πάντα καί ἀπόλυτα με τις ἀπαρασάλευτες, Ἱεροκανονικές θέσεις και Δογματολογικές ἀπόψεις, τῆς Μίας Ἀγίας Ὀρθοδόξου καί Καθολικῆς Ἐκκλησία, τήν ὁποίαν ἑνίοτε καί ἐκπροσωπῶσιν οἱ Κληρικοί Της…!

Ἐν κατακλείδι, να πῶ και τοῦτον: ΔΕΝ εἶναι δουλειά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, νά σιτίζει ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ καί ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ τούς ἀπόρους μαθητές τῶν Σχολείων. Διότι προφανῶς, τοῦτον εἶναι ὑψίστη Πολιτειακή καί Κρατική ὑποχρέωσις καί ὑπόθεσις, τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας μας, μίας εὐνομούμενης καί ἀναπτυσσόμενης, οἰκονομικά, Πολιτείας, πού διαθέτει, ἐξάπαντος ἀνθρωπιστικές κρατικές Ὑπηρεσίες καί δή Κοινωνικῆς Εὐημερίας. Ἄρα κοντολογίς ἡ ἐκκλησιαστική σίτισις τῶν παιδιῶν μας στά κρατικά Σχολεία τῆς Κύπρου κ.ἄ. (π.χ. Ἑλλάδος), ὑποδηλώνει καταφανῶς, μίαν εἰδική πολιτειακήν ἀνικανότητα ἤ και την ἰδιοτέλεια τοῦ Κράτους, να ἐφαρμώσει, μίαν ἀμειγῶς κρατικήν Κοινωνικήν Πολιτικήν.

Ὅσοι αἰθεροβάμωνες (Νεοαθεϊστές, Νεοπαγανιστές, Νεομασσωνιστές και νεοπαλαβιάρηδες) ἐπιθυμῶσιν μία βαθειά Κοσμικοποίησιν ἤ καί ἕναν κυπριακόν Κοσμοπολίτικον καί οὐδετερόθρησκον Κράτος, εἶναι κάλλιον νά ξενιτευθῶσιν μόνιμα εἰς χῶραν τινά ἀλλοδαπήν (Ἀγγλοσαξωνία, Ἀμέρικα, Βέλγιον, Ὁλλανδία κ.ο.κ.), ἤ να ἀνεχθῶσιν, ἔντιμα καί ἀγαπητικά, τήν ἱστορική «οἰκογνειακήν» πραγματικότητά μας.

Το γεγονός, παρά ταῦτα, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, σιτίζει καταχρηστικῶς και λίαν καλῶς, τούς ἀπόρους μαθητές μας, νά τό δοῦν και να το ἐννοήσουν βαθειᾶ μέσα τους, ὅσοι κι΄ ἄν τυχόν ἔχωσιν παντελή ἔλλειψιν, συναισθηματικῆς και λογικῆς νοημοσύνης, δηλ. ὅσοι «καλοπροαίρετοι» καί κόντρα Ἐκκλησιομάχοι εἶναι μόνιμα, σφόδρα φανατικοί,  κατά τοῦ πολυσήμαντου καί φιλάνθρωπου ἔργου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ἐξάπαντος εἶναι ἀπείρως προτιμωτέρα ἡ Ἐκκλησιαστική ἤ καί Πολιτική-κρατική Κοινωνική φιλανθρωπία, παρ΄ἐκτός βέβαια τοῦ «φιλανθρώπου ἐνστίκτου» τῶν διαολοΤεκτόνων καί λυκηδέων Ῥόταρυ. Ἀδελφοί και Πατέρες μου, εἶναι Ὁμολογία Πίστεως και θα μᾶς λογισθεῖ ὡς στέφανος Μαρτυρίου, μάλιστα κάλλιον να πεθάνωμεν τῆς πείνας, παρά να λαμβάνουμεν τρόφιμα και οἰκονομική ἐνίσχυσιν ἀπό δαύτους τους διαβολανθρώπους. Εἶναι ἄκρως λυπητερόν, ἄνθρωποι Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, νά ζητιανεύουν ἤ καί νά ἀποδέχονται μέ πάσαν εὐχαρίστησιν «φιλανθρωπία» ἀπό παλιοΜασσῶνους. Ξεπουλήσαμεν πλέον καί τήν ψυχήν μας;

Ἐξ αἰτίας καί μόνον τῆς σιτίσεως τῶν νεοΚυπρίων μαθητῶν μας, ἀπό την Ἐκκλησία μας, εἶναι ἕνα ὑπαρξιακόν στοίχημα ἀλλά συνάμα και βρωντερή πρό[σ]κλησις για ἐκ βάθρων ἐπαναπροσδιορισμόν, για την ὅποιαν ἀτομική ἀρνητική στάσην και θέσην μας, κατά τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς καί παναγίας Μητρός τοῦ Γένους τῶν Κυπρίων. Ἐξ αἰτίας Της ζοῦμεν στο «εὔ εἶναι», διαβιοῦμεν καί ἐπιβιώσαμεν εἰς το «εἶναι», τόσους αἰῶνες… ἀπό τις σπάθες, τίς μάχαιρες, τά παλλούτζια, τίς ἀγχῶνες, τινῶν αἱμοδιψῶν καί πολεμόχαρων διαβολικῶν Κατακτητῶν!… Ὁ τελευταίος και δή πνευματικός τώρα ψυχοκτόνος Κατακτητής, πού ἦρθεν γιά νά ἐγκατασταθεῖ μόνιμα, στις ἄδολες και μή ἀφελεῖς ψυχές μας, εἶναι ὁ προχριστιανικός και μεταχριστιανικός, ἐξάπαντος Βαβυλώνιος Ἐωσφορικός Οἰκουμενισμός (Γνωστικισμός=Gnosis)… ὁ ὁποίος ὑποσκάπτει καί προσβάλει τήν Οὐράνιον καί Βασιλικήν αἰώνιον προοπτικήν μας στό «ἀεί εἶναι»! Θά παραδωθοῦμεν ἀμαχητί; Στῶμεν Καλῶς ἀδελφοί/ές… στῶμεν μετά φόβου τοῦ Κυρίου καί Βασιλέως τῆς Δόξης!

Τοῦ Παναγιώτου Π. Νούνη

Ὀρθόδοξος Θεολογῶν

• Δεῖτε το ΕΔΩ  ἐδῶ καί ΕΔΩ στο Google Drive καί Docs.

ΟΙ «ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ» ΜΗΧΑΝΟΡΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΜΙΣΙΟΝΑΡΙΟΥ ΟΥΝΙΤΗ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΑΛΑΧΑ

 

ΟΙ «ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ» ΜΗΧΑΝΟΡΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΜΙΣΙΟΝΑΡΙΟΥ ΟΥΝΙΤΗ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΑΛΑΧΑ

 

Τοῦ Παναγιώτου Π. Νούνη

---

Το κείμενο πού πρόκειται να σχολιάσουμε εἶναι το ἑξῆς: Οἱ «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν Κόσμον» και οἱ ἐπιπτώσεις στο Διάλογο με την Καθολική Ἐκκλησία· τοῦ «Ρωμαιοκαθολικοῦ Ἐπισκόπου» Γρατιανουπόλεως κυρίου Δημητρίου Σαλάχα (Οὐνίτης και Μέλος τῆς Μεικτῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Διαλόγων).

Ὁ Οὐνίτης και ψευδεπίσκοπος κ. Δ. Σαλάχας (στο ἑξῆς: κ. Δ.Σ.) ἀπορεῖ στα περί τῆς μεταΚολυμβάριου «ἐκκλησιολογικῆς διάστασης» και πορείας τῆς Διεθνῆς Μεικτῆς Ἐπιτροπῆς ὅπου και διεξαγάγει τον Διμερή Θεολογικό Διάλογο μεταξύ τῆς Ὀρθόδοξης Καθολικῆς Ἐκκλησίας και τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Κοινότητας ἤ και Πολιτικοθρησκευτικῆς Ὀργάνωσης τῶν Παπικῶν. Ἀπό ἀνέκαθεν ἡ Μία Ὀρθόδοξη και Καθολική Ἐκκλησία διαλεγόταν με διάφορες Χριστιανικές Κοινότητες και Ὁμολογιακές Ὀργανώσεις μά ποτέ Της (το τονίζω, μιᾶς και τοῦτο διδάσκει ἡ Πατερική Ἐκκλησιολογία) με «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες». Ὅπως δεν εἶναι λογικόν να διαλεγόμαστε με μίαν «παρθενεύουσα Ἑταίρα», καθότι δεν ὑφίσταντο πόρνες/οι πού βιώνουν τον περίφημον παρθενικόν βίον. Ἀλλ΄οὔτε δύναται να ἰσχύει και το ἀντίθετον. Διότι πρόκειται περί φαιδρᾶς ἀντινομίας και ἄκρας τραγελαφικῆς ἀντιφάσεως. Τώρα γιατί ἀπορεῖ ὁ κ. Δ.Σ. δεν μπορῶ να το ἀντιληφθῶ ἐξ ὁλοκλήρου. Ἡ Ἐκκλησιολογική διάσταση πρίν τῆς ληστροΚολυμβαρίου ἐποχῆς ποῖα ἀκριβῶς ἦταν; Δεν ἦταν ἐπί τῆς «ἐπαναστατικῆς» και θεμελιώδους, ἐξάπαντος ληστρικῆς βάσεως τῆς νεοἘκκλησιολογικῆς και νεοΔογματικῆς διδασκαλίας τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου διά τοῦ περιβόητου δόγματος τοῦ «subsistit in» (=ὑφίσταται ἤ ἐνυπάρχει) και ἐκείνου τοῦ ἄλλου Καλβινιστικοῦ δογματίδιου περί τῶν δῆθεν «ἐκκλησιαστικῶν στοιχείων» στις «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες» (ἐκ παπικῆς ὁπτικῆς);

Για τους ἁπλούστερους ἀναγνῶστες και νεοφερμένους στα θεολογικά πράγματα να ποῦμεν, τί ἀκριβῶς και προφανῶς ἐννοῦμεν, με τά προηγούμενα: τά πιο πάνω σημαίνουν την νεοΦιλελεύθερη Φραγκοπαπίζουσα Ἐκκλησιολογία (κατ΄ἀκρίβειαν: Ἐξωτερική Πολιτική τοῦ Βατικανοῦ) κατά τοῦ γνωστοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου. Ὅτι δηλαδή ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «ὑφίσταται» ἤ και «ἐνυπάρχει» στην ἴδια «Ῥωμαιοκαθολική Ἐκκλησία» τοῦ πολιτικο-θρησκευτικοῦ ἀρχηγέτου τῶν Παπικῶν και Οὐνιτῶν μετά τῶν σωρηδόν Μισιονάριων μοναχικῶν ταγμάτων, τοῦ Πάπα τῆς Νεωτέρας Ρώμης. Στα περί  τῶν «ἴχνεων ἐκκλησιαστικότητας», διδάσκουν, ὅτι ὑπάρχουν τέτοια ἀμυδρᾶ στοιχεία τῆς ἀληθινῆς Μίας Ἐκκλησίας Του… και σε ἄλλες «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες» (;!).

Συνεπῶς, πρίν το Κολυμβάρι και κατά βάσιν τῶν διαλεκτικῶν ἐξάπαντος ἀ-μφι-λε-γό-με-νων προϋποθέσεων τῆς διεξαγωγῆς τῶν Μεικτῶν Διαλόγων ὑπήρχεν ἡ ἐσφαλμένη (πρακτική και θεωρητική) τάση και ἰσχυρά ἄποψη να (προ)διαμορφωθεῖ, και να «ἐξεικονισθεῖ» φερ΄εἰπεῖν, στους ἐκπροσώπους τῶν Μεικτῶν Θεολογικῶν Διαλόγων ἡ καινοφανής και νεοεποχήτικη (πάντως Θεοσοφικῆς:  διαβολοεμπνευσθέν ἀποκύημα και διατυπωμένη με σαφήνεια εἰς τά σωρηδόν ἐγχειρίδια τῆς Μπλαβάτσκυ και Μπέϊλης κ.ἄ.) «Ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» ἤ και ἄλλως πως, περί τῆς «Ἐκκλησιολογίας τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως». Μία ἰδεολογική και θρησκευτική Κίνησις, ἀπό ποῦ καί ὡς ποῦ, ἀπέκτησεν, ἰδιαίτερην Ἐκκλησιολογία και ἐλευθεριάζουσα Δογματική διδασκαλία; Ἐπάνω σε ποῖα ἀκριβῶς ἀρχέτυπα πιθικίζει; Στα συνυπογραφώμενα Κείμενα (1993) τοῦ Μπαλαμάντ; Μά ἀφοῦ ἀπό τότε, ἔγινε ἤ δεν ἔγινε,  ἐν μέρει ἡ ἀμοιβαία ἀναγνώριση (με πάλιν ἠχηρές ἀπουσίες ἀρκετῶν Αὐτοκέφαλων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν) τῶν Παπικῶν μυστηρίων, τῆς ἐκκλησιαστικότητος τοῦ Βατικανοῦ, τῆς ἱερωσύνης τῶν Φραγκοπαπάδων, την ἀθώωση τοῦ ψυχοκτόνου Οὐνιτισμοῦ κ.ο.κ.; Ἡ δογματολογική ἄποψις πολλῶν ἐγκρίτων και παραδοσιακῶν ὀρθοδόξων Καθηγητῶν τῆς ἱερᾶς ἐπιστήμης τῆς Θεολογίας, ὅπως λ.χ. τοῦ μακαριστοῦ καθ. Δογματολόγου τῆς Ἐκκλησίας, π. Ἰ. Ῥωμανίδη, παραμένει μέχρι τῆς σήμερον στον ἀέρα: ποῖον το νόημα τῆς ἱστορικῆς ὑπάρξεως τῆς Οὐνίας; Ὁ ἔντεχνος προσηλυτισμός τῶν ἁπανταχοῦ ὀρθοδόξων; Και τώρα, ἰδίως με τά ἐσχάτως ἐπόμενα «συνοδικά» ἀποφασιθέντα στο Κολυμπάρι; Ἄς φρεσκάρουμε κατ΄ ὁλίγον την μνήμη τοῦ κ. Δ.Σ. γιά να μᾶς πεί πρό τῆς Μπαλαμάντ ἐποχῆς, ὑφίσταντο ἤ ὄχι, δύο ἐπίσημα Κείμενα (Βιέννης και Φρέϊσινγκ 1990) πού μέλη τῆς Μεικτῆς Ἐπιτροπῆς κατέληξαν να κατεδικάσουν την «ἐκκλησιολογική ἀνωμαλία» τοῦ ἰησουϊτικοῦ Οὐνιτισμοῦ; Δύναται ἆραγέ, να μᾶς ἀπαντήσει ὁ ἕλλην Ἀρχιουνίτης κύριος Σαλάχας ἤ δεν τοῦ το ἐπιτρέπουν οἱ ἐκ Βατικανοῦ πατρῶνες του;¹

Λογικά σκεπτόμενοι και προβληματιζόμενοι, ἀλλά και σύμφωνα τώρα ἐπί τῶν ληστρικῶν ἀποφάσεων τῆς κρητικῆς Συνόδου, ἀναλογιζώμεθα: ποῖον να εἶναι το νόημα τῆς συνέχειας τῶν Διμερῶν Θεολογικῶν Διαλόγων μιᾶς και τόσον θεσμικῶς ὅσον και συνοδικῶς, ἔχει ἀναγνωρισθεῖ πλέον (ἐξ «ὀρθοδόξων» Συνοδικῶν) ἡ ἱστορική ὕπαρξη ἀλλά και ἡ ὀνομασία τῆς ἑτερόδοξης Κοινότητας τῶν Παπικῶν ὡς δῆθεν «Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας»; Ἔχουν ἔτσι τά ἐκκλησιαστικά δρώμενα ἤ μήπως δεν ἔχουν ἔτσι; Ἀπό ποῦ ἐρείδεται ἱστορικά (ὄχι Ἐκκλησιολογικά ἤ Θεολογικά) ἡ ὀνομασία των και ἡ (προ)ἱστορική ὕπαρξη τῶν «Ρωμαιοκαθολικῶν»; Μήπως πρόκειται διά ληστρική προπαγάνδα και σφετερισμός τοῦ ἐν λόγῳ θεολογικο-πολιτισμικοῦ ὅρου; (Δεῖτε τό ἐξαιρετικόν βιβλιαρίδιον: «Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ» ἐκδόσεις: Ἱερά Μονή Παρακλήτου, Ὠρωπός Ἀττικῆς, σσ. 47) Σύμφωνα με τά ληστρικώτατα πλέον ἀποφασισθέντα τῶν «ὀρθοδόξων» Ἀρχιοικουμενιστῶν ταγῶν και ἡ πανηγυρικῆ ἀναγνώριση τῶν ἑτεροδόξων, ὡς ἱστορικῶν Ἐκκλησιῶν (και δῆθεν ἄνευ τῆς Ἐκκλησιολογικῆς Ὀντολογίας), για ποῖον ἄλλο ζήτημα ἔμεινε να διεξαγάγονται τοῦτοι οἱ πολυδάπανοι και πολυχρόνιοι Διάλογοι; Για το πῶς ἀκριβῶς θα μᾶς χρυσωθεῖ το χάπι, για να ἐπιτευχθεῖ ἐπιτυχῶς, ἡ πολυθρύλητη και πολυεπίπεδη Διακοινωνία (=intercommunion); Ἤ μήπως για το τι εἶδους χρυσοστόλιστα δισκοπότηρα, χρυσοποίκιλτα ἄμφια, λιθοστόλιστες μῆτρες και πατερίτσες, πού πρόκειται νά χρησιμοποιηθοῦν, σε μελλούμενον και ἐπί μακροῦ χιλιο-προσδοκούμενου, θεοστυγές συλλειτούργημα; Εἶναι ἄραγέ, σοβαρή χριστιανική πράξις, ὅταν ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ σιτίζεται ἀπό τά Κοινωνικά παντοπωλεία καί τά Ἐκκλησιαστικά σισύτια, (μάλλιστα ἀρκετοί Χριστιανοί, λαμβάνουν δυστυχῶς, ἰδιοτελεῖς δωρεές, οἰκονομική βοήθεια, εἴδη πρώτης ἀνάγκης, ὑποτροφίες, και «φιλάνθρωπη» φροντίδα, ἀπό ἐωσφορικές Μασσωνικές Στοές καί Ρόταρυ) ἑνῶ την ἴδια στιγμή, κάμποσοι νεοΦαναριώτες (ἀνά την ὑφήλιο) Κληρικοί και Λαϊκοί να τρωγοπίνουν σε πεντάστερα καί πολυτελῆ ξενοδοχεία ὑπό το πρόσχημα τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων ἤ καί τῶν ψευδώνυμων Συνόδων και Συνάξεων;²

Ἀπαντοῦμε τότε λοιπόν, ἀπερίφραστα καί με πάσα σαφήνεια εἰς τον Οὐνίτην κ. Δ.Σ. με τά ἑξῆς:

Α΄. Ὅτι ἡ ἀλλεπάληλη και πολυμέτωπη σφοδρή προπαγάνδα ταῆς «Οἰκουμενιστικῆς Ἐκκλησιολογίας» στα τῶν Διμερῶν και Πολυμερῶν Θεολογικῶν Διαλόγων –μαζί και ἡ Βατικάνειος Ἐκκλησιολογία τοῦ ἐλιτιστικοῦ Παπισμοῦ-, ἔχει ἐπιφέρει πράγματι μία σημαντική ἀλλοίωση στα «καθ΄ἡμᾶς», δηλ. κατά τῆς Ὀρθόδοξης και Πατερικῆς Ἐκκλησιολογίας. Ἀπόδειξη τρανή: ἡ μόλις προχθεσινή και ἐνταφιασμένη (εἰς τις συνειδήσεις τῶν βέρων Ὀρθοδόξων) πολυΔιάσκεψις και Σύναξις τῶν πανΟἰκουμενιστῶν Ἱεραρχῶν στην τάχα μου «Μεγάλη» και δή «Πανορθόδοξο Σύνοδο» τῆς Κρήτης. Ἐπέτυχεν δηλαδή το «Ἐκκλησιολογικόν πείραμα». Διότι παρήχθην, διά «παρθενογεννέσεως» μᾶλλον, μία καινοτόμος και πρωτοποριακή ἐκκλησιολογίαν, την ὁποῖαν θα ἐζήλευεν καί ὁ κάθε Βιολόγος, Γενετιστής ἤ καί Βιομηχανικός, (ἐπιτρέψτε μας τους ἑξῆς λογοτεχνικούς νεολογισμούς χάριτος ἀμυδροῦ χιούμορ) την και λεγόμενη ἀπό ἐμᾶς ὡς «Ἐκκλησιολογία τοῦ Ὑβριδισμοῦ» ἤ και «Ὑβριδική Ἐκκλησιολογία». Μπορεῖ ἄνετα, για ὅσους δεν υἰοθετοῦν την πιο πάνω λογοτεχνική ἐπινόησιν μας, να ἐπιλέξουν καί τοῦτην: «Χιμαιρική Ἐκκλησιολογία»! Ποντάρουμεν ὅμως «ὅλα τά λεφτά μας» στον ὀρθόδοξο Βελλεροφοντισμόν τῆς Δαβιδικῆς σφενδόνης και ὁ νοῶν νοεῖτο. Ἡ τοῦτη χιμαιρική Ἐκκλησιολογία (τῶν ἁπανταχοῦ Οἰκουμενιστῶν) τοῦ Συγκρητιστικοῦ Ἀρμαγεδῶνος (ἐκ Κολυμπαρί) ἔτεκεν υἱόν (ἤ μήπως χολερικόν ἰόν;) και το ὄνομα αὐτοῦ Σατανιήλ (ἤ Σαμαήλ, ἤ και Σεμιέλ) πού σημαίνει: «ὁ Σατανᾶς μεθ΄ ἡμῶν» και διακονεῖ ὅσους ὑπέγραψαν και ἀποδέχθησαν τάς Ληστρικάς ἀποφάσεις και διδάξει (κατά την ἀνάλογη και προαποφασιζόμενην μεθηλικίωσην του) «πάντας ἡμᾶς» το καινόν και ἀντί-Χριστον δυσαγγέλιον τῆς ὑποβόσκουσας Ἐκκλησιολογίας τοῦ ὑβριδισμοῦ!³

Ἐννοεῖται, ὅτι ὁ υἱός τοῦ Διαβολισμοῦ, ὁ Σατανιήλ, προήλθεν ἀπό τινά καμπαλιστικήν, μυστηριώδην, ὀργειώδην, μοιχικήν ἤ και πόρνικην, ἐξάπαντος ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΝ συνάφεια προεξάρχωντος τοῦ γνωστοῦ σε ὅλους μας Προπατορικοῦ και κάθε Μεταπατορικοῦ Ἁμαρτήματος.⁴

Τοῦτος ὁ λεγάμενος Οἰκουμενιστικός και συγκρητιστικός διαβολεμένος οἶστρος κατά την Καμπαλλικήν και Ἀποκρυφιστικήν Γραμματείαν φαίνεται να ὁμοιάζει κατά πολύ με τον ἑβραϊκόν Χασιδισμόν (Χασίντ ἤ Χασιντείμ), πού σημαίνει τά πολυδαίδαλα διαχρονικά μυστικοθρησκευτικο-πολιτικά Κινήματα (σήμερα: Σιωνισμός, Θεοσοφισμός (Ο.Η.Ε.), Μασσωνισμός,  Ἀγγλοσαξωνικός και Ἀμερικανικός Ἐλευθεροτεκτονισμός, «ἡμέτερος» και «φιλάνθρωπος» νέοἙλλαδικός και νεοΚυπριακός Τεκτονισμός κ.ο.κ.) στα πλαίσια τοῦ Γνωστικισμοῦ, Ἰουδαϊσμοῦ και περιώνυμου  σημερινοῦ Σιωνισμοῦ.⁵

Πλέον ὁ κάθε «Θεολογικός Διάλογος» μεταβάλλεται σε ἀθεολόγητος Διάβολος (ὁ μετασχηματισθείς και σε «Ἄγγελον φωτός») πού κατά θεο-λογικήν συνέπειαν να ἐξάγεται το καθόλου αὐθαίρετον συμπεράσμα, ὅτι ὁ ἀπό τοῦδε και στο ἑξῆς Διάλογος τῆς Μεικτής Ἐπιτροπῆς, θα εἶναι σφόδρα ἀνυπόστατος, μεταξύ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων και ὑμῶν τῶν ἑτεροδόξων Ῥωμαιοκαθολικῶν και Οὐνιτῶν. Μιᾶς και οἱ ὑποτιθέμενοι ὁπαδοί τῆς Μίας Ἐκκλησίας ἀνεγνώρισαν (;!) τις ἐν λόγῳ ἑτερόδοξες Ὁμολογίες ὡς θυγάτριες και ἀδελφές Ἐκκλησίες. Να μᾶς ζήσωσιν τά πολύ-δίδυμα γεννητούργια (!!!) τῆς Unam Sanctam!…

Β΄. Στο πολυσήμαντο ὄμως ἐρώτημα τοῦ οὐνίτου Σαλάχα ὡς προς το πῶς θα ἐννοεῖται ἀπό τοῦδε και εἰς το ἑξῆς τέτοιος «Μεικτός Διάλογος», ἀπαντούμε με τά πιο κάτω: Για ποῖον λόγον να συνεχιστεῖ το διαλεκτικόν φιάσκον τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων; Τι ἄλλο ἔχουμε να ποῦμε; Ἀφοῦ πλέον «Συνοδικοί Παρατηρητές» και Ὀρθόδοξοι Συνοδικοί (ἄλλοι ὡς τῷ ὄντι παρατηρητές, ἤ και συνοδικά χαϊβάνια), τά βρήκανε ἀναμεταξύ τους, και ἐγέγονεν, ἔμμεσα μέν πλήν σαφῶς δε, ἡ «Ἐκκλησιολογικοποίησις» ἤ και ἄν θέλετε ἐκκλησιαστικοποίηση τῶν ἑτεροδόξων, Παπικῶν, Οὐνιτῶν, Μονοφυσιτῶν, Ἀγγλικανῶν, Προτεσταντῶν, Λουθηροκαλβινοζβίγγλιων, Μορμόνων, Ἐπισκοπελιανῶν, Μεθοδιστῶν, Βαφτιστῶν, Πεντηκοστιανῶν κ.ο.κ.· ἀς πάψουμε ἐπί τέλους το ἀκάτασχετον «θεολογικόν» φλυαρίζειν και ἄς πορευθῶμεν κατ΄ εὐθίαν προς το ποθοῦμενον για να γίνουμεν (!) «ὅλοι ἕνα», χωρίς τον Ἕνα και Τριαδικόν Θεόν! Το ζήτημα εἶναι τι εἶδους «ΕΝΑ» θέλουμεν να γίνουμεν; ΕΝΑ συν Θεανθρώπῳ Χριστῷ, ἤ, ΕΝΑ σύν διαβολάνθρωπῳ Ἀντιχρίστῳ; Ἄς πορευθοῦμεν, μη διαστάζουμε ἄλλον κ. Σαλάχα μου προς τά πύρινα ἔγκατα τῆς «Εὐχαριστιακῆς Ἐκκλησιολογίας» τῶν Σλαβόφιλων Ἀφανασιακῶν και Ζηζιουλέφσκυ. Τόσα πολλά χρόνια ἐπίσημων Διαλόγων, ἄλλους τόσους αἱῶνες ἀνεπίσημους ἤ και ἐπίσημους διαλόγους μεμονομένων προσωπικοτήτων, ἐάν δεν καταλλήξωσιν, προς την «Θεία Εὐχαριστία» και το «Κοινό Ἱερόν Ποτήριον» και δή ἄμεσα, πῶς θα (δια)φανεῖ καθάρια ἡ περιρρέουσα ῥομαντική και ἀγαπουλίστικη («σκοτεινή») ἀτμόσφαιρα ὡς λογικήν συνέπειαν μετά τάς Συνοδικάς –ἐν Κολυμπάριῳ- Διακηρύξεις της;⁶

Θα πρέπει κύριε Σαλάχα μας, συναφῶς με την (προ)λεγόμενη «Ὑβριδική Ἐκκλησιολογία» να ἀνακληθοῦν ἄμεσα και ἅπαντα τά μη ἐπουσιώδη ζητήματα (Πρωτεῖον, Συνοδικότητα, Ἐκκλησιολογία, Φιλιόκβε, Πρωτοκαθεδρίες, Πρεσβεία Τιμῆς, κ.ο.κ.) και να μπεῖ στην τελική εὐθεία και το περιπόθητον στάδιον, δηλ. στο ζουμί τῶν Διαλόγων, για το πῶς θα ἐπέλθει ΠΡΑΚΤΙΚΩΣ (και ὄχι θεωρητικῶς) ἡ νεοεποχήτικη και πολυδιαφημιζόμενη Θεοσοφική Ἑνότητα ἁπάντων τῶν κεχωρισμένων Χριστιανῶν. Σύμφωνα με τά Δόγματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Θεοσοφισμοῦ και Μασσωνισμοῦ (πού λατρεύουν για θεόν τους τον Μέγα Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος, τόν ἀρχάγγελο Διάβολον) μία θα πρέπει να εἶναι ἡ σημαίνουσα ἐπίπτωσις περί τῶν τόσων ἀκατάπαυστων ἀγώνων ἀμφότερων τῶν μερῶν: ἡ Διομολογιακή (συν)Ἕνωσις πάντων τῶν Χριστιανῶν, ἀθρήσκων, ἀθέων, ἀγνωστικιστῶν, και ἑτεροθρήσκων κάτω ἀπό την Πολιτικοθρησκευτική ἐξουσία τοῦ «ἁγίου Πατερούλη» τῆς πόλεως τοῦ Βατικανοῦ μέσα στο πλαίσιον τοῦ Παγκόσμιου Συμβουλίου Ἑτερόδοξων Ἐκκλησιῶν τοῦ ΜΑτεριαλισμοῦ (Π.Σ.Ε.Ε.ΜΑ.). Πιο ἁπλούστερα θέλουμε να ποῦμε, ὅτι θα πρέπει να μεταβληθοῦν ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι (εἶναι και Ἀνθρωπιστικόν το ζήτημα σύν τοῖς ἄλλοις) «κατ΄εἰκόνα και καθ΄ ὁμοίωση» τοῦ ἐθνοκτότου και γενοκτόνου Οὐνιτισμοῦ. Λόγου χάριν τον ἑλληνόφωνο Οὐνιτισμόν ἐν Ἑλλάδι, ἐκπροσωπεῖ, ὁ ὑπό τοῦ ὑποφαινομένου εἰς τά περί τῶν γραπτῶν του κρινόμενος, κ. Δ.Σ. Ὅσοι ὁπαδοί του τον ἀκολουθοῦν ἄκριτα, εἶναι πανἄξιοι πολλῶν δακρύων, μιᾶς και  θεολογικά και γενικά τώρα ὁμιλοῦμε, ὁ βεβλαμένος και θεοστυγής Άρχιτυφλός, ὀδηγεῖ στα θεοσκότεινα μονοπάτεια μυριᾶδες θεπάλαβους τυφλούς. Ἐπόμενες ἐπιπτώσεις (ἐξ Ὀρθοδόξου ἀπόψεως) ἄν ἀκολουθηθοῦν, κατά γράμμα και κατά πνεῦμα, τά Συγκρητιστικά ἀποφασισθέντα τῆς Κρήτης, θα εἶναι, καθῶς προφητεύει εὔλογα ὁ Μέγας Δογματολόγος και Σέρβος Πατήρ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἅγιος Γέρων Ἰουστῖνος Πόποβιτς: νέα Σχίσματα και Αἱρέσεις και ἐπιπρόσθετες διχοστασίες πού διαολοσπέρνωνται ὑπό τῶν «ὀρθοδόξων» Οἰκουμενιστῶν ὥστε να ξεθεμελιώσουν και διαμελίσουν το Χριστώνυμον πλήρωμα ἀπό την Μία Ἁγία και Καθολική (ὄχι την λεγάμενη Ῥωμαιοκαθολική) Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῶν Προφητῶν-Ἀποστόλων και ἁγίων Πατέρων.

Γ΄. Σύμφωνα με μίαν ἄλλην ἄποψη τοῦ οὐνίτου κ. Δ.Σ. ἡ «σύνοδος» τοῦ Κολυμπαρίου δεν ἀνεγνώρισεν την «οὐσιαστική ἔννοια και φύση» τῆς παπίζουσας «Καθολικῆς Ἐκκλησίας». Τοῦτο συνεπῶς σημαίνει, ὅτι οἱ «Συνοδικοί» τῆς Κρήτης, «μᾶλλον» δεν ἀναγνωρίζουν ὀντολογικῶς και μυστηριακῶς κάποιαν «Ἐκκλησιολογικήν Ὑπόστασην» στην θρησκεύουσα Κοινότητα και Παρασυναγωγή τοῦ Πάπα. Δηλαδή με ἁπλᾶ λόγια και πάλιν, ἡ Ληστρική Σύνοδος «ἡμιαναγνώρισεν» -ἐν μέρει- τον Παπισμόν, τον Λουθηροκαλβινισμόν, Μονοφυσιτισμόν, Ἀγγλικανισμόν κ.ο.κ. ἐξάπαντος ὡς χωροχρονικήν ἱστορικήν ὀντότητα (και ὄχι ὥς τήν πλήρην ὀ[Ω]ντολ[Λ]ογικήν Ἐκκλησίαν πού ἀντιπροσωπεύεται ἀπό τήν Μία και Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία). Κατά την προσωπικήν ἄποψίν μας, πρόκειται διά ἀνόνητα λογοπαίγνια, ὅπως λ.χ.  δεν εἶναι Ἰωάννης ἤ Γιάννης, ἀλλά Γιάνης και Γιαννάκης! Ἔχει δίκαιον ὁ ἀξιότιμος Καθηγητής Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου κ. Κυριακός Κυριαζόπουλος καθῶς και ἡ ῥωμαλέα Σύναξη Ἱεραρχῶν, Κληρικῶν, Μοναχῶν και Λαϊκῶν, ὅτι πρόκειται διά σοφιστικά και ἀκατανόητα σαρδᾶμ για ἀφελεῖς. Ἐάν ὄμως ὁ πιο πάνω συλλογισμός τοῦ Οὐνίτου κ. Δ.Σ. εὐσταθεῖ ἀπόλυτα, τότε ἀπό την ἄλλη προκύπτει το πλέον ἀμείλικτον ἐρώτημα προς το αὐτοχειροτόνητον «Κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας» (Κέντρον τῆς Ἐκκλησίας νόμιζα ἀπό παιδιόθεν, ὅτι εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός μας εἰς την Θεία Κοινωνία, μόλις μεγάλωσα ὅμως μᾶς τά ἀλλάξανε;) το νεοΦανάριον: Για ποῖον λόγον διεξάγωνται ἀκόμη, οἱ Διμερεῖς Θεολογικοί Διάλογοι μετά τῶν Παπιστῶν, μιᾶς και δεν ἀνεγνωρίσθην και οὔτε ἀναγνωρίζεται (καθῶς θεωροῦν μερικοί) ὁλοσχερῶς ἡ βατικανοποίητη «ἐνυπόστατη Ἐκκλησιολογία» και ἐκκλησιαστικότητα αὐτῶν; Γίνονται διάλογοι για χάριν τῶν διαλόγων; Ἤ για χάριν τῆς εὐρέσεως τῆς ἀντικειμενικῆς θεολογικῆς ἀλήθειας τῶν ὑπό διάλεξη πολυθεμάτων; Ἡ ὀρθόδοξη ἀντιπροσωπεία, ψάχνει, ἤ μᾶλλον, ἔχει το δικαίωμα να ψάχνει και να διερευνεῖ, την ἀλήθεια; Και ποῖαν ἀκριβῶς ἀλήθεια ψάχνει ἤ καί διαπραγματεύεται στα ἐν λόγῳ Συνέδρια τοῦ Διαλόγου; Ἄς μη κάμουμε λόγον διά την θεανθρώπινη Ὑποστατική Ἀλήθεια, διότι πόρρῳ ἀπέχουμεν ἐξ Αὐτῆς με τοῦτα τά δραματικά ὑπάνθρωπα καμώματά μας.⁷

Ἄν ἐν τέλει ἔχει και κάποιον δίκαιον, ὁ μισιονάριος Σαλάχας, τότε 40 χρόνια ἐπίσημων Διαλόγων (μᾶλλον κατ΄ἀκρίβειαν ὁ διάλογος Ὀρθοδόξων μετά τῶν Φραγκολατίνων, διαρκεῖ λ.χ. και κρατεῖ ἀπό το 879 μ.Χ. και πιο πίσω ἀκόμη, δηλ.  ἀπό τον τελεσίδικον οἰκουμενικόν ἀφορισμόν και ἀναθεματισμόν των καινοτομίων και κακοδοξιῶν τους διά τῆς Ἁγίας Η΄ Μεγάλης Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅλα τά ὑπόλοιπα εἶναι φαιδρότητες ἐκ τοῦ Πονηροῦ), ἀπέβησαν παντελῶς ἄκαρποι, ἄχρηστοι και ἄ-Χριστοι (μη πῶ κάτι χειρώτερον), κυρίως ἐπί ματαίῳ μιᾶς και οἱ νέοὈρθόδοξοι Φαναριῶτες «δεν ἔχωσιν τά κότσια» (κατά το κοινός λαϊκιστί λεγόμενον)  να παραδεχθοῦν με στεντόρειᾳ τῇ φωνῇ την «ἐνυπάρχουσα Ἐκκλησιολογία» τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν σφετεριστῶν, με ἀποτέλεσμα να διαλέγονται μαζί τους, διά το θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις, μιᾶς και ἐν «Πανορθόδοξῳ Συνῲδι» ἦδη τους (ψευδο)ἡμιαναγνώρισαν, γιά να το ὁμιλοῦμεν ἐπ΄ἀκριβῶς.

Ἡ ἐξ Ὀρθοδόξων, ψευδο-ἀναγνώριση ἤ ἡμιαναγνώριση, κάποιου/ων θρησκευτικοῦ/ῶν Ὀργανισμοῦ/ῶν ὡς Ὁμότιμη/ες Ἐκκλησίαν/ές, ἐρείδεται, κατά την ταπεινή ἄποψιν τοῦ ὑπογράφωντος, στην Ἰησουΐτικην και Οὐνιτικήν μεθοδολογικήν Ἀρχήν τοῦ Reservatio Mentallis (= «ἡ ἐν νῷ ἐπιφύλαξις», δηλ. ἡ διανοητική ἐπιφύλαξη και ἡ ἄκριτη, ὀρθολογιστική τυρρανία, εἰς βάρος τῆς φωνασκοῦσης Συνειδήσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἄν καλῶς το ἑρμηνεύομεν). Ἔχουμεν ἀνάμεσά μας, πέραν τῶν φανερῶν λυκοποιμένων-λυκειδέων (π.χ. Σαλάχας και συν αὐτῷ), και «ὀρθοδόξους» ἰησουΐτες, λυκανθρώπους  (θεος)Ὀφῖτες, διαβολανθρώπους, τά λεγόμενα και ἐχιδνόπουλα-λυκόπουλα (με ὅλες τις ἐννοιολογικές συναρτήσεις).

Ἐάν ὅμως κ. Σαλάχα, ἀπό μίαν ἄλλη ὀπτικήν γωνία, ἡ νύν Φραγκολατινική «Καθολική Ἐκκλησία» ταῆς Νεωτέρας Ῥώμης, ὁμολογοῦσε τήν ἀκαινοτόμητον πίστην τῶν Ὀρθοδόξων και Ἁγίων Παπῶν τῆς Πρεσβυτέρας Ῥώμης (π.χ. ἁγίων Παπῶν ὅπως: Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου, Λέοντος τοῦ Σοφοῦ, Βενεδίκτου, Λιβερίου, Ἀγάθωνος, Ἀγαπητοῦ, Ἀλεξανδρίωνος, Ἀλεξάνδρου, Κελεστίνου, Κλήμεως, Μαρτίνου κ.ο.κ.) ὅπως ἐπροκαθορίστηκε τελεσίδικα και ἁγιοπνευματικῶς στο Σύμβολον ταῆς Πίστεως, δεν θα ἐτολμοῦσαν οἱ πρόγονοι τοῦ πάπα Φραγκίσκου και τέως Βενεδίκτου (Φραγκολατίνοι) να ἐπρόσθεταν το θεοκατάρατον, πνευματομάχον, ἡμισαβέλλιον και πολύαρχον Φιλιόκβε, τοῦτον το μισαρόν και ἀσεβές δόγμα τοῦ βρωμεροῦ πολιτικοθρησκευτικοῦ Φραγκισμοῦ των.

Διά να μη μακρυγορῶ και κουράζω τους φιλόπονους ἀναγνώστες μου, να ἀναφέρω κοντολογίς: ὅτι ἡ νῦν ἑτερόδοξη Ἐκκλησία τοῦ πάπα Φραγκίσκου δεν διαθέτει ἀκραιφνῶς, το ὁμοούσιον και ταυτόσημον φρόνημα, ὅπως τῶν προαναφερομένων ὀρθοδόξων Λατίνων και Ἁγίων Παπῶν τῆς Πρεσβυτέρας Ῥώμης. Συνεπῶς πιό ἐξειδικευμένα διά σύνθετους χαρακτῆρες και σύμφωνα και με τις Ἁγιολογικές Λατινικές προϋποθέσεις στά τῶν ὁρθοδόξων παπῶν καί τῆς ὀρθοδόξου παπωσύνης, ἡ θεανθρώπινη Ἐκκλησία και πολύτιμη Νύμφη τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ, δέν ὑφίστατο «ἐν αὐτῇ» (=τῇ Νεωτέρᾳ Βατικάνειᾳ Ῥώμῃ) πλήρως ἤ και ἀποκλειστικῶς (οὔτε κἄν νανοχιλιοστά ἤ ἔστω δράμια ἴχνεων), καθότι ἡ αὐτοσυνειδησία τῶν κακοφρόνων Φιλιοκβιστῶν παπῶν τῆς Ῥώμης, δεν ταυτίζεται ἀκριβῶς, με ἐκείνη τῶν καλοδόξων και μη Φιλιοκβιστῶν και ἁγίων Παπῶν τῆς Ῥώμης. Δηλαδή, πιο ἁπλᾶ, πέραν τῆς ἀλλοιωμένης «Φραγκολατινικῆς Ἐκκλησιολογίας» (Βατικάνειος ἐκκλησιολογία), ἐνυπάρχει και ὑφίστατο σημαντική ἀλλοίωση στα τῆς παπικῆς και οὐνιτικῆς, ἐξάπαντος ἰησουΐτικης Ἁγιολογίας (π.χ.  Ἄνσελμος Καντερβουρίας, Θωμᾶς Ἀκυνάτης, Καρδινάλιος Χουνίπερο Σέρα,  Καρδινάλιος Στέπινατς, Πάπας Ἰωάννης Παῦλος, Μητέρα Τερέζα κ.ο.κ.).

Ὁ ἁπλός ἀναγνώστης μας, ἀς γνωρίζει συνοπτικά και μόνον, ὅτι ὑπάρχει μεγίστη διάκριση και διαφορά: μεταξύ τῶν ὀρθοδόξων ἁγίων Παπῶν με ἐκείνων τῶν δυσεβῶν και ἀχρείων παπῶν Φιλιοκβιστῶν… ἵσως, μόνον ἔτσι να ὑποψιασθεῖτε καλύτερον τά πράγματα. Ὁ δε παπικόφρων Φιλιοκβιστής Σαλάχας και ὁ κάθε οὐνίτης τῆς σειρᾶς, ὑπηρετεῖ δουλικά, την φραγκοπαπική και βατικάνεια «Φιλιοκβιστική Ἐκκλησιολογία» και Ἁγιολογία τῶν δευτέρων.

Δ΄. Ἀς ἐστιάσουμε τώρα και σε κάτι ἄλλον: ἡ ἀπορία μας παρά ταῦτα ἐπισημαίνει στο κατά πῶς ὁρίζεται και ἐννοεῖται, ὑπό τοῦ κάθε Σαλάχα, το φρασίδιον του «ἀντικειμεντικότερη ἀποσαφήνιση» τῆς διδασκαλίας τῶν «Καθολικῶν»; Ὑφίστατο συγκεκριμένη ἀπαρασάλευτη σταθερά, ἐρμηνευτική μεθοδολογία, ἀρχή, πρακτική και θεωρητική ἐπιστημολογία στο κατά πῶς δύνανται να ἑρμηνεύονται τά σωρηδόν Βατικάνεια Κείμενα ὥστε να ἐξάγεται ἕνα ἄριστον και λίαν καλῶς ἐρμηνευτικόν ἐπιστημονικόν συμπέρασμα; Τά ἐπίσημα συγκρητιστικά και διφορούμενα Κείμενα ταῆς Μεικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Διμεροῦς Διαλόγου, εἶναι δυνατόν ἤ ἐφικτόν ὅπως ἐνταχθοῦν στην «ἀντικειμενικότερη ἀποσαφήνιση» τῆς «ἀνάμεικτης Ἐκκλησιολογίας» ἤ και ἄλλως πως ἐπί τῆς «Ἐκκλησιολογικῆς ἀναμείξεως» τῶν δύο «Ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν»;

Κατά την ταπεινή ἄποψίν μας, περί τῆς συγκεκριμένη «διαλεκτικῆς μεθοδολογίας» ἐπί τῶν Διαχριστιανικῶν Διαλόγων: καθίσταται ὡς λαμπρόν ἤ μᾶλλον μνημειῶδες ἀπτόν δείγμα… θεοπάλαβης ἀποτυχίας! Για ποῖον λόγο; Μά για τον ἁπλούστερον λόγον, ὅτι ὑπάρχει ὑπερεστιασμός «εἰς τά ἑνούντα» και κοινά στοιχεία παραθεωρώντας, ἀποσιωπώντας, ἐξάπαντος ἐξαπατώντας και ΜΗ ἐπιλύωντας ῥιζηδόν, τά τῶν θεολογικῶν διαφορῶν πού ὑπήρχαν ὑπάρχουν και θα ὑπάρχουν, ἄχρι τῆς συντελείας, ἀναφανδόν. Πέραν τοῦτων ἀποδεικνύεται, ἡ πανούργα στάσις, ἐξ ὅλων σχεδόν τῶν πρωταγωνιστῶν στούς διαλόγους, ὑπό τῆς ἀναντίρρητης και παντελοῦς ἀπουσίας, λεπτομεροῦς πληροφορήσεως ἤ ἐνημερώσεως, περί τῶν πολυεπίπεδων ἐξελίξεων παντῶς ἐπισήμου και μη θεολογικοῦ διαλόγου. Αὐτή ἡ ἀνυπέρβλητη και μάλλον σκόπιμη ἀδυναμία (;), παρατηρείται, σε ὅλα τά ἐπίπεδα ταῆς Ἐκκλησιαστικῆς και Χαρισματικῆς Ἱεραρχίας. Δηλαδή ἀδελφοί και πατέρες, θεωροῦμεν, ὅτι ὑποτιμάται τραγικῶς, το ἐνεργόν πλήρωμα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἀπαξιώνεται μάλλον δολερῶς το Βασίλειον ἱεράτευμα, καθότι ὑπερισχύει πλανερᾶ ἐξουσιαστικῶς και παράνομα μία αἱρετίζουσα και μη θεοπρόβλητη πατριαρχική παρασυναγωγή ἤ ἀρχηγεσία τοῦ ἀρχεκάκου Ἐχθροῦ.⁸

Ε΄. Το ἐπόμενο καί Σαλάχειον φρασίδιον «ἀρχαίας ἀδιαίρετης Ἐκκλησίας» θεωροῦμε: ὅτι ὡς γνώμονας και κριτήριον Διαλόγου (ἐξ ἱστορικῆς μόνο ἄποψης) εἶναι παντελῶς ἄτοπον. Τοῦτο ἔχει ἀποδειχθεῖ πρό πολλοῦ στην περίφημον ἱστορική μελέτη τοῦ μακαριστοῦ π. Ἰ. Ῥωμανίδη (Ῥωμῃοσύνη-Ῥωμανία-Ῥούμελη). Ὅπως ἐπίσης εἶναι ἄστοχον και ἐκ θεολογικῆς ἄποψις, διότι ἀφήνει το «θεολογικόν» ὑπονοούμενον: ὅτι ἡ μη ἀρχαία Μία Ἁγία Καθολική Ἐκκλησία εἶναι τραγικά ἀλλοιώτικη, διαιρεμένη και ξεσχισμένη, πράγμα παντελῶς ἀκατανόητον, θεολογικά.

Ἡ Ἱερά Παράδοση εἶναι ξεκάθαρη: Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Βασιλέως τῆς Δόξης καθῶς πλέον και τοῦ Οὐράνιου Παράκλητου, ἦταν εἶναι και παραμένει δεδοξασμένη και ἀδιαίρετη εἰς τους αἰῶνας. Διαχρονικῶς ἐσαεῖ, κατά βάθος, ὀριζόντια και κάθετα, ἀλλά ἐν τόπῳ και χρόνῳ αἰωνίος. Δηλαδή, δεν ὑπήρξε, οὔτε ὑπάρχει κάποιο νανοχιλιαστόν τοῦ δευτερολέπτου, πού να ἐσχίσθην και να ἐδιηρέθην, ὀντολογικῶς. Ἄρα, συνεπῶς, ἡ θεμελιακή προϋπόθεση («τῆς διαιρεμένης ἤ και διευρημένης Ἐκκλησίας») τῶν Διμερῶν Διαλόγων εἶναι: ἀνευλαβής βεβλαμένη, ἀνεφάρμοστη, ἀνεπιτυχής, ἀνεπρόκοπη, ἀνεξιστόρητη, ἀνεδαφική, ἀνεκδιήγητη, ἀνέλπιδη, ἀναιδής, ἔωλη και σφόδρα ἀναιμική, ἀσχέτως τοῦ ὅποιου βαθμοῦ πού την ὑποστηρίζουν ὁρθόδοξοι και ἑτερόδοξοι.

Στ΄. Εἶναι μεγίστη ἀφέλεια, πανουργία (ΝΑΙ πανουργία!), ψευδολογία και ἀνόητα φρουροῦ φληναφήματα ἀπό μέρους τῶν παπόδουλων ψευδοποιμένων Οὐνιτῶν: ὅτι δῆθεν κατά την διεξαγωγή τοῦ Διμερούς Διαλόγου δεν ἐχώρησαν «δογματικοί συμβιβασμοί και ὑποχωρήσεις»…! Ἀπό το Φρέϊζινγκ, Βιέννη, Μπαλαμάντ και ἐντεύθεν να μελετήσουμε τά Κοινά συνυπογραφθέντα Κείμενα «θα κλάψει ἡ μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα»…! Τά Κοινά ἀνακοινωθέντα πού γράφωνται και (συν)ὑπογράφωνται ἀπό κοινοῦ τῆς Μεικτής Ἐπιτροπῆς τί μέρος τοῦ λόγου εἶναι; Οἰκουμενιστικός χαρτοπόλεμος ἐπί ἀμβλύνσεως τῶν πνευματικῶν αἰσθητηρίων τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν; Με τά κοιλιόπνευστα και δαιμονικά διανοήματά σας πάτε να ἀλλοιώσετε και να σβύσετε τό Πυρίμορφον καί ἅγιον Πνεῦμα; Τά «μεικτά» ἀποφασισθέντα δεν εἶναι καρπός τῆς «Μεικτῆς Ἐκκλησιολογίας» τῶν  ὅπου γῆς Συγκρητιστῶν;

Ζ΄. Ἀπό την ἄλλη ὅμως, ὁ κ. Δ.Σ. ἔχει και ἕνα ἀπόλυτον δίκαιον, ὅπου σημειώνει: οἱ ἀποφάσεις τῶν Κολυμπαριστῶν «ἐδραιώνουν» τον Οἰκουμενιστικόν Διάλογον. Τί να σημαίνει τοῦτο; Σημαίνει ἐπ΄ ἀκριβῶς, ἀυτό πού οἱ διάφοροι «φανατικοί, φονταμενταλιστές, γραφικοί, ἐθνοφυλετιστές, ἐθνικιστές, ζηλωτές, σχισματικοί, ἱεροεξεταστές, ἀντισημῖτες, μαγγισοκτόνοι, κ.ο.κ.» προείδοποιοῦσαν σε ὅλους τους τόνους και ἤχους τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Θεσμική ἐπικύρωση διά «Πανορθοδόξου» και «Συνοδικῆς» ἀποφάσεως περί τῶν δῆθεν «ἀδιάλειπτων Διαλόγων» με το Π.Σ.Ε.Ε.ΜΑ. (Παγκόσμιο Συμβούλιον Ἑτερόδοξων Ἐκκλησιῶν τῶν Μαστροχαλαστῶν) και προφανῶς ἔμμεση ἀκύρωση τῆς Καινῆς Διαθήκης και Ἐρμηνευτικῆς Πατερικῆς Γραμματείας πού θέτει ἀναντίρρητα ἀρκετά Εὐαγγελικά και Πατερικά ὅρια και προϋποθέσεις στις θεολογικές συζητήσεις και διαλόγους τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν μετά τῶν αἱρετικῶν, ἑτεροθρήσκων καί ψευδο-χριστιανῶν. Κοντολογίς ἐπισημαίνουμε, ὅτι τόσον ἡ «Ῥωμαιοκαθολική Ἐκκλησία», ἡ θρησκεία τοῦ Παπισμοῦ, ὅσον και ἡ «ὀρθόδοξη» θρησκεία τοῦ αἱρετίζωντος πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου, ΔΕΝ συνδιαλέγονται ἐν ἀληθεύουσᾳ ἀγάπῃ ἤ και ἀγαπώσᾳ ἀληθείᾳ, ἀπόδειξις ὁ ἀλυσιτελής και στεῖρος ἀγαπισμός και καθυστερημένος συναισθηματισμός τῶν πολυποίκιλων οἰκουμενιστικῶν ἐνεργειῶν, ἀμφοτέρων. Ἄν κάπου ταυτίζονται ἀμφότερες οἱ πλευρές, εἶναι στο σατανικό Δόγμα τοῦ Ἀγαπισμοῦ, στην «θεολογία τῆς ἀγάπης».

Ἡ συνὉδική αὐτοἈλήθεια δεν ἐμπαίζεται ἀπό μισοπόνηρες και μορμολύκειες «Μεμοιχευμένες Ἐκκλησιολογίες»! Ἡ «Ἐκκλησιολογία τῆς Μοιχαλῖδος» εἶναι ἀδιέξοδη, ἄν και πολυέξοδη, ἐν μέσῳ ἀνθρωπιστικῆς και πνευματικῆς φτώχειας καθῶς και  κοινωνικο-οἰκογενειακῆς πολυποίκιλης δυστηχίας…

… Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Δεῖτε το ἐπίσης ΕΔΩ  και ΕΔΩ σέ PDF σέ GOOGLE DRIVE & DOCS.

 

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», ΝΑΥΑΓΙΑ ΝΑΥΑΓΙΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟΝ

 

 

ΠΗΓΗ

• Δεῖτε ἐπίσης ΕΔΩ καί ΕΔΩ ὁλοκληρωμένο τό ἀρχέτυπο κείμενό μας δημοσιευμένον ἀπό τό Ἱστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ».
• Μπορεῖτε ἐπίσης νά τό δεῖτε (σε PDF) καί νά τό κατεβάσετε ἀπό ΕΔΩ στο Google-Drive.